5 گزارشی که بر دلار آمریکا تأثیر می گذارد

5 گزارشی که بر دلار آمریکا تأثیر می گذارد
معامله گران و سرمایه گذاران ارز و کالا همیشه به دنبال اطلاعاتی هستند که بینشی در مورد اینکه آیا ارزش دلار قرار است افزایش یا کاهش یابد، ارائه دهد. همانطور که شاخص‌های مختلفی وجود دارد که معامله‌گران سهام برای ردیابی قدرت شرکت‌ها از آن‌ها استفاده می‌کنند، گزارش‌های اقتصادی مختلفی نیز وجود دارد که بینشی در مورد جهت آینده ارزش دلار ارائه می‌کند.

تحلیل بنیادی
تحلیل بنیادی شامل استفاده از داده ها برای تشخیص اطلاعات در مورد یک سرمایه گذاری است. ارزش بینش ارائه شده توسط یک نقطه داده خاص می تواند از نظر اهمیت متفاوت باشد زیرا اقتصادها پویا و در معرض تغییر هستند. به عنوان مثال، هنگامی که اقتصاد ایالات متحده در حال گسترش است، ترس از تورم ممکن است منجر به افزایش تمرکز بر روی نقاط داده ای شود که وجود تورم را نشان می دهد. هنگامی که اقتصاد در حال انقباض است، گزارش هایی که نشان می دهد کاهش فعالیت مصرف کننده ممکن است بر جهت دلار تاثیر بیشتری بگذارد. به همین دلیل، طیف گسترده ای از گزارش های اقتصادی هنگام انجام تحقیقات در مورد دلار مفید است.
برخی از شاخص های اقتصاد کلان قابل توجه در زیر برجسته شده است. به خاطر داشته باشید که آمار واقعی اغلب کمتر از جهت آنها (بالا رفتن یا سقوط) و موفقیت یا شکست آنها در برآورده کردن انتظارات قبل از انتشار اهمیت دارد. غافلگیری های صعودی می توانند خبرهای خوبی به همراه داشته باشند، در حالی که غافلگیری های نزولی می توانند باعث سقوط ارز شوند.

1- تراز تجاری
گزارش تراز تجاری، که به طور مشترک توسط دفتر تحلیل اقتصادی (BEA) و اداره سرشماری ایالات متحده تهیه شده است، بینشی در مورد فعالیت واردات و صادرات ارائه می دهد. کسری تجاری اسمی ، که نشان دهنده ارزش دلاری فعلی صادرات ایالات متحده منهای ارزش دلاری فعلی واردات ایالات متحده است، یک شاخص کلیدی در گزارش تراز تجاری است. زمانی که واردات بیش از صادرات باشد، گفته می شود که کشور کسری تجاری دارد. وقتی عکس این قضیه درست باشد، گفته می شود که کشور مازاد تجاری دارد.
کسری تجاری خبر بدی را برای دلار به همراه دارد، زیرا به معنای تقاضای کالاهای خارجی است. این کالاها در نهایت با ارز خریداری می شوند که تقاضای بالاتری برای ارز خارجی ایجاد می کند. از سوی دیگر، مازاد تجاری به این معنی است که مصرف کنندگان خارجی بیشتر کالاهای آمریکایی می خرند. این منجر به تقاضا برای دلار می شود. گزارش تراز تجاری تقریباً پنج هفته پس از پایان ماه منتشر می شود که در ساعت 8:30 صبح به وقت استاندارد شرقی به آن اشاره می شود و دو ماه قبل را پوشش می دهد.

2-حقوق و دستمزد غیرکشاورزی
گزارش استخدام حقوق و دستمزد غیرکشاورزی که توسط اداره آمار کار وزارت کار ایالات متحده (BLS) تهیه شده است، تعداد مشاغل اضافه یا از دست رفته هر ماه را ردیابی می کند. اگر اقتصاد با سرعت قابل پیش‌بینی و قوی شغل‌هایی را اضافه کند، ممکن است نرخ بهره بالاتر رود. نرخ بهره بالاتر برای سرمایه گذاران خارجی جذاب است و علاقه و تقاضا برای دلار آمریکا را افزایش می دهد.
عکس این موضوع نیز صادق است، زیرا از دست دادن مشاغل می تواند باعث کاهش نرخ بهره و تضعیف تقاضا برای دلار شود. گزارش حقوق و دستمزد غیرکشاورزی در روز جمعه پس از پایان ماه مرجع در ساعت 8:30 صبح به وقت شرقی منتشر می شود.

3- تولید ناخالص داخلی
تولید ناخالص داخلی (GDP) ارزش پولی تمام کالاها و خدمات تمام شده تولید شده در مرزهای یک کشور در یک دوره زمانی خاص را دنبال می کند و به عنوان معیاری برای سنجش قدرت کشور استفاده می شود. مشابه عدد حقوق و دستمزد غیرکشاورزی، اگر تولید ناخالص داخلی در حال افزایش باشد، نرخ بهره تمایل به همبستگی مثبت دارد . نرخ بهره بالاتر سرمایه گذاران خارجی را جذب می کند و در نتیجه دلار تمایل به افزایش دارد. به همین ترتیب، اگر تولید ناخالص داخلی در حال کاهش باشد، دلار تمایل به کاهش دارد. دفتر تحلیل اقتصادی داده های تولید ناخالص داخلی را در ساعت 8:30 صبح به وقت شرقی تقریباً یک ماه پس از پایان هر سه ماهه منتشر می کند.

4-خرده فروشی
خرده فروشی معیاری از فروش کالاهای خرده فروشی در یک دوره زمانی مشخص شده است. فروش قوی نشان دهنده اقتصاد قوی است، در حالی که فروش ضعیف نشان دهنده اقتصاد ضعیف است. در اینجا نیز می‌توان نتیجه گرفت که قدرت در فروش برابر با قدرت دلار است.
گزارش خرده فروشی توسط اداره سرشماری و وزارت بازرگانی به صورت ماهانه گردآوری و منتشر می شود. این گزارش ماه قبل را پوشش می‌دهد و در حدود پانزدهم ماه یا حدود ساعت 8:30 صبح به وقت شرقی منتشر می‌شود.

5-تولید صنعتی
ارقام تولید صنعتی بر اساس حجم خام ماهانه کالاهای تولید شده توسط شرکت‌های صنعتی مانند کارخانه‌ها، معادن و تاسیسات برق در روزنامه‌های ایالات متحده، نشریات و ناشران کتاب که به طور سنتی به عنوان تولیدکننده برچسب‌گذاری می‌شوند، نیز در ارقام تولید صنعتی گنجانده شده است. داده های تولید صنعتی معمولاً منعکس کننده تغییرات مشابه در کل فعالیت های اقتصادی است، بنابراین ارقام قوی نشانه صعودی برای دلار و داده های ضعیف نشانه نزولی هستند.
هیئت فدرال رزرو ارقام تولید صنعتی را در روز پانزدهم هر ماه یا حوالی آن در ساعت 9:15 صبح به وقت شرقی منتشر می کند و این گزارش ماه قبل را پوشش می دهد.

فراتر از شاخص های معاملاتی مجموعه‌ای از شاخص‌های اضافی خارج از پنج شاخصی که در بالا توضیح دادیم وجود دارد، از جمله گزارش‌هایی در مورد تورم، فروش خانه و خرید خارجی اوراق بهادار خزانه‌داری ایالات متحده . این گزارش ها در جهت گیری دلار نیز تاثیرگذار است و عوامل دیگری نیز در کار هستند.


دولت نقش مهمی در تقویت دلار ایفا می کند، زیرا سرمایه گذاران خارجی به دنبال نشانه هایی از ثبات و رفاه هستند. سیاست‌های ثابت و منسجم، چشم‌انداز ژئوپلیتیکی باثبات و کاهش مالیات برای مصرف‌کنندگان همگی تحولات مثبتی برای دلار هستند. از سوی دیگر، حملات تروریستی، جنگ، افزایش هزینه های دولت و روسای جمهور نامحبوب همه خبر بدی برای کشور و دلار است.
تحولات خارج از کشور نیز نقش مهمی ایفا می کند، زیرا عواملی مانند تقویت یورو یا کاهش ذخایر خارجی (دلارهای نگهداری شده توسط کشورهای خارجی) برای دلار مضر است، در حالی که بی ثباتی در کشورهای خارجی برای دلار مفید است.
به جرات می‌توان گفت که سرمایه‌گذاران داده‌های زیادی برای سرمایه‌گذاری در ارز ایالات متحده دارند، زیرا تعداد زیادی از عوامل متنوع در ارزش دلار نقش دارند. در حالی که شاخص‌های متعددی وجود دارد که می‌تواند در نهایت به افزایش و کاهش دلار کمک کند، گزارش‌های مربوط به تراز تجاری، حقوق و دستمزد غیرکشاورزی، تولید ناخالص داخلی، خرده‌فروشی و تولید صنعتی معمولاً با حرکت ارز مرتبط هستند.

شاخص مدیران خرید (PMI)

شاخص مدیران خرید PMI چیست؟
شاخص مدیران خرید (PMI) Purchasing Managers Index در واقع بصورت یک نظرسنجی، سطح فعالیت مدیران بخش خرید و تدارکات شرکت ها در بخش تولید و خدمات را اندازه گیری می کند.
معامله گران این نظرسنجی ها را از نزدیک مشاهده می کنند زیرا مدیران خرید معمولاً به اطلاعات مربوط به عملکرد شرکت خود دسترسی سریع دارند ، و در مجموع نظرات آنها می تواند نشان دهنده عملکرد کلی اقتصاد باشد.
اوضاع اقتصادی یک کشور عموما با زنجیره تامین آن کشور تعریف می‌شود. به همین دلیل، انتشار اخبار مربوط به داده‌های PMI بخش تولیدی و غیرتولیدی ، خصوصا” PMI مؤسسه ISM با حساسیت بالایی ازسوی معامله‌گران فارکس در سراسر دنیا رصد می‌شود.
شاخص مدیران خرید یا (PMI) نشان دهنده روندهای اقتصادی در بخش های تولیدی و خدماتی است. این شاخص از یک بخش مهم شاخص پراکندگی یا diffusion index تشکیل شده است که به طور خلاصه نشان می دهد که آیا شرایط بازار، همانطور که توسط مدیران بخش تدارکات و خرید مشاهده می شود، در حال گسترش، ثابت ماندن یا انقباض است. این شاخص یکی از مهمترین شاخص‌ های اقتصادی پیشرو یا Leading indicator است. یعنی به شما می‌گویند که چه اتفاقی در آینده آن اقتصاد خواهد افتاد.
با استفاده از شاخص پراکندگی اطلاعات دیگری نیز همچون روند(صعودی یا نزولی) بازار نیز مورد بررسی قرار می گیرد. هدف از ایجاد شاخص مدیران خرید در واقع تهیه اطلاعات در رابطه با شرایط اقتصادی بازار(در حال و آینده) برای سرمایه گذاران، تحلیلگران، مدیران و … می باشد.

نقاط قوت شاخص
نقاط قوت این شاخص ارائه به موقع در ابتدای هر ماه برای ماه قبل،کمک به پیش بینی PPI یا همان شاخص بهای تولیدکننده و پیش بینی شاخص تولید ناخالص داخلی GDP است.
از طرفی مزیتی که PMI نسبت به داده‌های تولید ناخالص داخلی (GDP) دارد این است که در حالی که داده‌های رسمی منتشر شده توسط دولت ممکن است سه ماه از اقتصاد عقب باشد، داده های PMI می‌تواند برای پیش‌بینی آمارهای بعدی استفاده شود. و به تصمیمات اساسی در مورد هزینه های تجاری آینده کمک کند.
در نتیجه این پیش بینی ، این شاخص حتی ممکن است سیاست های پولی به ویژه، نرخ های بهره را که توسط بانک های مرکزی تعیین می شود، تعیین کنند.

انواع شاخص مدیران خرید
این مطالعات به دو دسته کلی شاخص های PMI تولیدی و بخش غیر تولیدی یا خدماتی تقسیم بندی شده‌است. شما با عنوان های Service PMI و Manufacturing PMI میتوانید در تقویم اقتصادی این داده ها را مشاهده‌کنید.
شاخص PMI تولید ، مرتبط با آمار پنج بخش مختلف از جمله سفارشات جدید (30%)، تولید (25%)، اشتغال (20%)، زمان تحویل تامین کننده (15%) و موجودی انبار(10%) می باشد.
دقت داشته باشید این درصد ها در محاسبات موسسات مختلف متفاوت است .
شاخص PMI خدمات دیدگاه پیشرفته تری را در خصوص شرایط فعالیت های خدماتی مانند رستوران ها، مراکز تفریحی، خدمات مرتبط با بخش تولیدو … در اختیار ما می گذارد . این شاخص در بخش خدماتی می تواند نشان دهنده سالم بودن یا ناسالم بودن اقتصاد حال حاضر نیز باشد. در حالیکه بخش خدمات کنترل زیادی بر تولید ناخالص داخلی دارد، شاخص Service PMI می تواند شاخص بسیار مهمی در اقتصادهای مصرف کننده مانند آمریکا به حساب آید.

سایر شاخص های PMI که مورد توجه تریدرها قرار میگیرند:
به غیر از این دو دسته کلی، برخی از کشورها مانند انگلستان یا ناحیه یورو نظرسنجی های مشابهی برای بخش ساختمان سازی نیز دارند که به Construction PMI شناخته میشود.
همچنین شاخص ترکیبی PMI با عنوان Composite PMI نیز منتشر میشود که روندهای تجاری را در هر دو بخش تولید و خدمات، بر اساس داده‌های جمع‌آوری‌شده دنبال کرده و ترکیب میکند . این شاخص متغیرهایی مانند فروش، سفارشات جدید، اشتغال، موجودی ها و قیمت ها را در هر دو بخش خدمات و تولید دنبال می کند.
یکی دیگر از انواع این شاخص که توجه معامله گران را جلب میکند شاخص PMI شیکاگو (ISM-Chicago Business Barometer) است که عملکرد بخش تولیدی و غیرتولیدی را در منطقه شیکاگو اندازه گیری می کند.
اهمیت این شاخص بخاطر اندازه گیری سطح سلامت کارخانجات در غرب و غرب میانه آمریکاست بطوری که به آن فشارسنج تجاری نیز می گویند. شاخص PMI شیکاگو معمولا یک روز قبل از شاخص تولیدی ISM منتشر می شود و تلویحا” به پیش بینی ISM Manufacturing PMI کمک میکند.

نحوه عملکرد شاخص مدیران خرید PMI
PMI بر اساس نظرسنجی ماهانه ای است که برای مدیران ارشد بیش از 400 تا 1000 شرکت در 19 صنعت پایه ارسال می شود که بر اساس سهم آنها در تولید ناخالص داخلی ایالات متحده وزن می شود.

همانطور که بالاتر گفتیم شاخص PMI پنج حوزه اصلی را بررسی میکند:
سفارشات جدید
سطح موجودی انبار (کالا و مواد اولیه)
میزان تولید (تولیدی و خدماتی
روند تحویل تامین کنندگان مواد
اشتغال زایی

موسسه ISM هر یک از این بخش ها را به طور مساوی وزن می کند. ولی درصد ها در محاسبات موسسات مختلف متفاوت است . نظرسنجی ها شامل سؤالاتی در مورد شرایط کسب و کار و هر گونه تغییری است، چه در حال بهبود باشد، چه تغییری نداشته باشد یا در حال وخامت باشد.
عنوان PMI عددی بین 0 تا 100 است. PMI بالای 50 در مقایسه با ماه قبل نشان دهنده افزایش (تولید یا خدمات) است. PMI زیر 50 نشان دهنده انقباض است و قرائت 50 نشان دهنده عدم تغییر نسبت به ماه گذشته است.
هر چه از اعداد 50 دورتر باشد، سطح تغییر بیشتر است. PMI به صورت زیر محاسبه می شود:

PMI = (P1 * 1) + (P2 * 0.5) + (P3 * 0)
P1 = درصد پاسخ هایی که بهبود را گزارش می کنند
P2 = درصد پاسخ هایی که هیچ تغییری را گزارش نمی کنند
P3 = درصد پاسخ هایی که انقباض را گزارش می کنند

چگونه PMI بر تصمیمات اقتصادی تأثیر می گذارد
این شاخص و داده‌های مربوطه که ماهانه توسط ISM از نظرسنجی‌های آن تولید می‌شود، ابزارهای تصمیم‌گیری حیاتی برای مدیران در نقش‌های مختلف هستند.
به عنوان مثال، یک خودروساز (تولید کننده)، تصمیمات میزان تولید خود را بر اساس سفارشات جدیدی که از مشتریان در ماه های آینده انتظار دارد، می گیرد. حجم تخمینی این سفارشات جدید، تصمیمات مدیر تدارکات آن شرکت خودروساز را در مورد ده ها قطعه و مواد اولیه مانند فولاد و پلاستیک هدایت می کند.
تامین کنندگان نیز بر اساس PMI تصمیم می گیرند. بعنوان مثال تامین کننده قطعات برای خودروسازان از PMI پیروی می کند تا میزان تقاضای آتی برای محصولات خود را تخمین بزند. تأمین‌کننده همچنین می‌خواهد بداند که مشتریانش چه مقدار موجودی در دسترس دارند، که بر میزان تولید وی نیز تأثیر می‌گذارد. اطلاعات PMI در مورد عرضه و تقاضا بر قیمت های که تامین کنندگان می توانند تاثیر بگذارد.
از سوی دیگر، زمانی که سفارش‌های جدید کاهش می‌یابد، ممکن است سازنده مجبور شود قیمت‌های خود را کاهش دهد و هزینه کمتری را برای قطعاتی که خریداری می‌کند تقاضا کند. یک شرکت می تواند از PMI برای کمک به برنامه ریزی بودجه سالانه، مدیریت سطوح کارکنان و پیش بینی جریان نقدی استفاده کند.
سرمایه گذاران همچنین می توانند از PMI به نفع خود استفاده کنند. زیرا این شاخص نشان از شرایط اقتصادی است. معمولا PMI قبل از برآوردهای عمده فعالیتهای اقتصادی مانند تولید ناخالص داخلی، شاخص تولیدات صنعتی و اشتغال یک کشور برآورد میشود. توجه به ارقام و حرکات PMI می تواند آینده نگری سودآوری را در روندهای در حال توسعه در اقتصاد کلی ایجاد کند و برای تصمیم گیری سرمایه گذاران مفید باشد.

اهمیت شاخص PMI در فارکس
با مطالب بالا حتما متوجه شده‌اید که شاخص مدیران خرید در واقع یکی از مهم ترین آمار نموداری در بازار فارکس است . این نشان دهنده عناوین مهم و اخبار اقتصادی می باشد و برای تحلیل اقتصاد کلان بسیار ضروری است.
یکی از دلایل اهمیت آن پوشش دهی حداقل 400 شرکت صنعتی در سراسر آمریکا به عنوان بزرگترین اقتصاد جهان است.
بدون در نظرگرفتن اینکه این شاخص باعث ایجاد روند صعودی یا نزولی در بازار فارکس میشود، بررسی تک تک پنج حوزه اصلی در محاسبه این شاخص توسط معامله گران ، سرمایه گذاران و بروکرها مورد مطالعه بنیادی یا فاندامنتال قرار می گیرد.
پس از این شاخص یکی از بهترین ریفرنس های تحلیل بنیادی است که تریدرها در کنار تحلیل تکنیکال به روی ارز موردنظر در فارکس نسبت به تغییرات واکنش نشان داده و اقدام به خرید یا فروش جفت ارز در بازار فارکس نماید.

اهمیت (ISM) PMI و تاثیر آن بر دلار
اعداد شاخص های PMI (ISM) در ایالت متحده ازجمله محرک‌های قدرتمند بازار و بسیار مهمتر هستند. زیرا اطلاعات ارزشمندی در خصوص اقتصاد آمریکا ارائه می دهد . از آنجائیکه ایالات متحده قدرت برتر و پیشرو در اقتصاد دنیا می باشد لذا تاثیرات آن به روی دلار ، در بازارهای مالی و بطور خاص بازار فارکس مشاهده میشود.
در زمان انتشار این شاخص‌ها، احتمال نوسانات در بازار فارکس بسیار بالا می‌رود. از آنجاکه این داده‌ها براساس اظهارات متخصصان صنعتی در ماه گذشته جمع‌آوری می‌شوند، معامله‌گران فارکس با کمک آن می‌توانند دریابند که آیا اقتصاد آمریکا در مسیر بهبود است یا رکود. از این جهت، می‌توان گفت داده‌های ISM تاحدودی عملکردی مشابه با شاخص اشتغال بخش غیرکشاورزی (NFP) که مهمترین داده در تقویم اقتصادی محسوب می‌‎شود دارد.
معامله‌گران فارکس داده‌های ماه قبل ISM را با میزان پیش‌بینی‌شده ازسوی اقتصاددانان مقایسه می‌کنند. اگر شاخص PMI بهتر از ماه قبل و بالاتر از عدد پیش‌بینی‌شده باشد، احتمالا دلار آمریکا تقویت خواهد شد.
همانطور که بالاتر گفتیم ، یک شاخص ISM PMI بالای 50 نشان از یک اقتصاد در حال رشد و سالم است. ازسوی دیگر، شاخص با مقداری زیر 50 ، حاکی از اقتصادی روبه رکود و ضعیف خواهد بود. عدد 50 اهمیت زیادی دارد؛ چراکه اگر برای دو ماه متوالی شاخص PMI کمتر از 50 باشد، اقتصاد کشور در وضعیت رکود در نظر گرفته می‌شود.

در سایر کشورها
دراروپا PMI کشور آلمان به دلیل اینکه بزرگترین و اولین اقتصاد اروپاست و پس از آن PMI فرانسه اهمیت دارند. در آلمان German Flash Manufacturing PMI و در فرانسه French Flash Manufacturing PMI منتشر می گردد. PMI بخش تولیدی در آلمان به دلیل صنعتی بودن اهمیت بیشتری دارد.

نحوه استفاده تریدرها از شاخص PMI
گفتیم که شاخص PMI که بصورت ماهیانه منتشر می شود مسیر حرکت اقتصاد جهان را بازگو می کند.
پس کاهش این شاخص نسبت به پیش بینی ها و اطلاعات قبلی، نشان دهنده رشد کمتر در اقتصاد است . بنابراین میزان تقاضا برای ارز های مرتبط با آن آمار، مثلا دلار ، نیز کاهش می یابد.
قرائت های بالاتر از حد انتظار باید برای ارز مرتبط با داده PMI مثبت یا صعودی باشد . در حالی که قرائت پایین تر از حد انتظار باید برای آن ارز منفی / نزولی باشد.
دقت داشته باشید این شاخص می تواند بازارهای مالی را تکان دهد. اگر آخرین شاخص نشان دهنده تغییر کلی برای شرایط بهتر یا وخیم تر باشد، معامله گر می بایست منتظر بماند و تاییدیه بگیرند که سایر شاخص ها نیز همان وضعیت را دارند. معامله گران می بایست دقت کافی داشته باشند و تنها بر اساس مطالعه یک شاخص تصمیم نگیرند.
شما می بایست این شاخص را فراتر از یک عدد ببیند. چرا که می تواند از طریق آن اطلاعات ارزشمندی در ارتباط با اقتصاد آمریکا یا هر کشور دیگری از جمله تولید، استخدام نیرو، قیمتها، صادرات و واردات بدست آورد.
شاخص PMI باید توسط تریدر فارکس کاملا درک شود تا بتواند از اطلاعات آن در معاملات بازار فارکس به نفع خود استفاده کند. زمانی که معامله گر برای شناخت شرایط بازار اقدام به تحلیل فاندامنتال می کند نیاز به اخبار و اطلاعات اقتصادی دارد که البته شاخص PMI یکی از آنها می باشد.
بطور مثال اگر میزان آن نسبت به ماه گذشته افزایش داشته باشد احتمال افزایش ارزش نرخ ارز وجود خواهد داشت. اما از طرفی کاهش این شاخص نیز می تواند سقوط ارزش ارز در بازار فارکس را محتمل سازد.
توجه داشته باشید تریدرهای فارکس می بایست همواره از چندین منبع اطلاعاتی اقتصادی برای پشتیبانی تحلیل خود استفاده کنند. این اطلاعات می توانند قدرت اقتصادی و ارزش ارز در بازار فارکس را تحت تاثیر قرار دهند.

نرخ بیکاری (unemployment rate)

نرخ بیکاری یا Unemployment Rate چیست؟
به طور ساده می‌توان گفت که نرخ بیکاری یا Unemployment Rate درصد افرادی است که توانایی کار کردن دارند و می‌خواهند کار کنند، اما فعلاً بیکار هستند. نرخ بیکاری از یک نسبت ساده به دست می‌آید. در واقع تعداد افراد بیکاری که تمایل و توانایی کار کردن دارند را بر تعداد کل نیروی کار موجود تقسیم می‌کنیم و به این ترتیب نرخ بیکاری به دست می‌آید.
بایستی توجه داشت که بین افرادی که بیکار هستند و افرادی که کار نمی‌کنند تفاوت وجود دارد. برخی از افراد شاید در حال تحصیل هستند، یا از خانه کار می‌کنند، یا معلول هستند و یا بازنشسته شده‌اند. این گروه از افراد بخشی از نیروی کار نیستند و در نرخ بیکاری محاسبه نمی‌شوند.
اندیکاتور نرخ بیکاری یک شاخص اقتصادی است. این شاخص اقتصادی تأخیر دارد. یعنی تنها زمانی تغییرات را نشان می‌دهد که تغییرات به طور کامل در اقتصاد کشور صورت گرفته باشند. نرخ بیکاری می‌تواند برای بازار اهمیت زیادی داشته باشد، چون‌که بانک‌های مرکزی از نرخ بیکاری برای تعدیل سیاست‌های پولی استفاده می‌کنند. یعنی اگر نرخ بیکاری نگران کننده باشد، بانک از سیاست‌های انبساطی و حمایتی استفاده خواهد کرد. اما اگر نرخ بیکاری امیدوار کننده باشد، بانک از سیاست‌های انقباضی برای تثبیت شرایط استفاده خواهد کرد.
نرخ بیکاری پایین خبر خوبی است. به همین دلیل اگر نرخ بیکاری پایین باشد، ارز مربوطه هم تقویت خواهد شد. چرا؟ چون‌که نرخ بیکاری پایین منجر به اجرای سیاست‌های انقباضی یا همان افزایش نرخ بهره خواهد شد. در مقابل اگر نرخ بیکاری بالا باشد، خبر بدی از اقتصاد خواهد بود و به ضرر ارز محلی تمام خواهد شد. چون‌که بانک مرکزی برای مقابله با بیکاری سعی خواهد کرد تا سیاست‌های پولی را تسهیل کند.

شاخص نرخ بیکاری چگونه بر اقتصاد یک کشور تأثیر می‌گذارد؟
نرخ بیکاری یک شاخص تاخیری است؛ به این معنی که تأثیر رویدادهای اقتصادی مانند رکود را اندازه می‌گیرد. نرخ بیکاری تا زمانی که رکود شروع نشده باشد، افزایش نمی‌یابد. همچنین به این معنی است که نرخ بیکاری حتی پس از اینکه اقتصاد شروع به بهبودی کرده به افزایش خود ادامه خواهد داد.
چرا اینطور است؟ کارفرمایان تمایلی به اخراج افراد در شرایط بد اقتصادی ندارند. برای شرکت‌های بزرگ، ممکن است ماه‌ها طول بکشد تا یک برنامه اخراج را تنظیم کنند. شرکت‌ها حتی بیشتر تمایلی به استخدام کارگران جدید ندارند تا زمانی که مطمئن شوند اقتصاد به خوبی وارد فاز توسعه چرخه تجاری شده است.
به همین دلیل، نرخ بیکاری تأییدی قوی بر آنچه که سایر شاخص‌ها از قبل نشان می‌دهند، است. برای مثال، اگر سایر شاخص‌ها رشد اقتصادی را نشان می‌دهند و نرخ بیکاری رو به کاهش است، مطمئنا می‌دانید که کسب‌وکارها به اندازه کافی برای شروع مجدد استخدام مطمئن هستند. ببینید که چگونه این در نرخ بیکاری ایالات متحده به سال عمل می کند.
نرخ بیکاری در فارکس، شاخص مهمی است که فدرال رزرو برای تعیین سلامت اقتصاد هنگام تنظیم سیاست پولی از آن استفاده می‌کند. علاوه بر این، سرمایه‌گذاران از آمار بیکاری فعلی استفاده می‌کنند تا ببینند کدام بخش‌ها شغل خود را سریعتر از دست می‌دهند. سپس آنها می‌توانند تعیین کنند که کدام بخش از صندو‌‌ق‌های مشترک را بفروشند.

چگونه با استفاده از داده‌های نرخ بیکاری در فارکس معامله کنیم؟
پس از انتشار خبر، اگر این نرخ بیش از حد انتظار باشد، نشان دهنده ضعف اقتصاد به دلیل افزایش تعداد افراد بیکار در آن کشور است. این نشانه، کاهش ارزش پول را منعکس می‌کند. پس بهتر است آن ارز را که با سایر ارزهای جفت شده در پرتفوی شما وجود دارد را بفروشید.
از سوی دیگر، زمانی که این نرخ کمتر از حد انتظار باشد، نشان دهنده کاهش تعداد افراد بیکار در آن اقتصاد است. این نشان دهنده یک اقتصاد قوی و افزایش ارزش پول است. توصیه می‌کنیم ارز آن کشور که با سایر ارزهای دیگر جفت شده را بخرید.
همانطور که گفتیم، شاخص نرخ بیکاری درصد افراد بیکار در نیروی کار یک کشور را محاسبه می‌کند. این افراد هم توانایی دارند و هم مایل به انجام یک شغل هستند، اما نمی‌توانند آن را پیدا کنند. این نرخ تنها پس از تغییر وضعیت اقتصادی یک کشور تغییر می‌کند، بنابراین احتمال وقوع نوسان در آن بسیار زیاد است، زیرا سرنخ‌هایی در مورد ثبات اقتصاد و سیاست‌های پولی احتمالی آینده را به معامله‌گران ارائه می‌دهد.
از منظری دیگر، نرخ بیکاری در فارکس می‌تواند اطلاعاتی درباره سیاست‌های پولی احتمالی که یک کشور می‌تواند در آینده اتخاذ کند، به معامله‌گران ارائه دهد و تغییرات نرخ بهره را نشان دهد.

چگونه فدرال رزرو تشکیل شد

چگونه فدرال رزرو تشکیل شد
فدرال رزرو به طور گسترده ای به عنوان یکی از مهم ترین موسسات مالی در جهان شناخته می شود. فدرال رزرو می تواند کمکی خوش خیم یا چالشی سخت باشد و سبک آن معمولاً تابعی از هیئت رئیسه فدرال رزرو است . تصمیمات سیاست پولی آن می تواند نه تنها در بازارهای ایالات متحده، بلکه در جهان نیز موج ایجاد کند.
در این مقاله به شکل‌گیری فدرال رزرو نگاهی می‌اندازیم و تاریخچه آن را دنبال می‌کنیم که بازار را متحیر می‌کند و سپس آن را چرخانده و به اوج‌های جدید می‌فرستد.

آمریکا در برابر فدرال رزرو
ایالات متحده قبل از ایجاد فدرال رزرو از نظر مالی ناپایدارتر بود. وحشت، تنگناهای فصلی نقدینگی و نرخ بالای ورشکستگی بانک ها، اقتصاد ایالات متحده را به مکانی پرمخاطره برای سرمایه گذاران بین المللی و داخلی تبدیل کرده است. فقدان اعتبار قابل اعتماد رشد را در بسیاری از بخش ها از جمله کشاورزی و صنعت کاهش داد. با این حال، آمریکایی‌ها در اوایل یک بانک مرکزی نیز نمی‌خواستند، زیرا آنها این را به عنوان مدلی مبتنی بر تاج سلطنتی و بانک انگلستان آن می‌دانستند. آمریکای جدید نمی خواست به شکل بریتانیا ساخته شود، و همچنین طرفدار رویکرد غیرمتمرکز دولت به ایالت در اقتصاد سیاسی خود بود.
با این حال، برخی از تلاش های اولیه وجود داشت. الکساندر همیلتون ، اولین وزیر خزانه داری، در تشکیل اولین بانک ملی در آمریکا، معروف به بانک ایالات متحده ، نقش اساسی داشت . این سازه که در فیلادلفیا در پارک ملی تاریخی استقلال واقع شده است، در سال 1797 تکمیل شد و امروزه به عنوان یک بنای تاریخی ملی ایستاده است. این یکی از چهار نوآوری عمده مالی در آن زمان بود، از جمله پذیرش بدهی های جنگ ایالتی توسط دولت ایالات متحده، تأسیس ضرابخانه ، و وضع مالیات غیر مستقیم فدرال. هدف همیلتون از این اقدامات برقراری نظم مالی، اعتبار ملی و حل مسئله ارز فیات بود.
با این حال، این اولین تلاش برای ایجاد یک بانک مرکزی آمریکا کوتاه مدت بود و اساسنامه آن تمدید نشد (بعدها برای یک دوره کوتاه دیگر دوباره تأسیس شد، به عنوان دومین بانک ایالات متحده، که حتی عمر کوتاه تری داشت. ). همیلتون در سال 1790 بانک ایالات متحده را پیشنهاد داد و سال بعد در فیلادلفیا افتتاح شد. در آوریل 1792، شعبه نیویورک، دومین بانک وال استریت را افتتاح کرد. اساسنامه اولین بانک ایالات متحده به مدت 20 سال (از 1791-1811) بود.

جی پی مورگان و وحشت 1907
پس از چندین دهه فقدان بانک مرکزی، این جی پی مورگان بود که در نهایت دولت را مجبور کرد تا طبق برنامه های بانک مرکزی که تقریباً یک قرن در نظر گرفته بود، عمل کند. در خلال هراس بانکی در سال 1907 ، وال استریت به جی پی مورگان روی آورد تا کشور را از طریق بحرانی که تهدید می کرد اقتصاد را به سمت یک سقوط و رکود کامل سوق دهد، هدایت کند . مورگان توانست همه بازیگران اصلی را در عمارت خود جمع کند و به تمام سرمایه آنها دستور دهد تا سیستم را سرازیر کنند، بنابراین بانک ها را شناور کرد که به نوبه خود به شناور شدن کسب و کارها تا پایان وحشت کمک کرد.
این واقعیت که دولت بقای اقتصادی خود را مدیون یک بانکدار خصوصی است، قوانین لازم را برای ایجاد یک بانک مرکزی و فدرال رزرو مجبور کرد.

یادگیری از اروپا
در سالهای بین 1907 و 1913، بانکداران و مقامات ارشد دولتی در ایالات متحده کمیسیون ملی پول را تشکیل دادند و به اروپا سفر کردند تا ببینند بانک مرکزی چگونه در آنجا اداره می شود. آنها با برداشت های مطلوب از سیستم های بریتانیایی و آلمانی بازگشتند و از آنها به عنوان پایگاه استفاده کردند و برخی پیشرفت های به دست آمده از کشورهای دیگر را اضافه کردند. کنگره در نهایت قانون فدرال رزرو در سال 1913 را تصویب کرد قانونی که سیستم فعلی فدرال رزرو را ایجاد کرد . کنگره قانون فدرال رزرو را برای ایجاد ثبات اقتصادی در ایالات متحده با معرفی یک بانک مرکزی تدوین کرد. برای نظارت بر سیاست های پولی قانون هدف، ساختار و عملکرد سیستم فدرال رزرو را مشخص می کند. کنگره می تواند قانون فدرال رزرو را اصلاح کند و چندین بار این کار را انجام داده است.
قانون فدرال رزرو در سال 1913 که توسط رئیس جمهور وودرو ویلسون به تصویب رسید، به 12 بانک فدرال رزرو این امکان را داد که برای تضمین ثبات اقتصادی پول چاپ کنند. سیستم فدرال رزرو دستور دوگانه را برای به حداکثر رساندن اشتغال و پایین نگه داشتن تورم ایجاد کرد. بنابراین به فدرال رزرو قدرت بر عرضه پول و به تبع آن اقتصاد داده شد. اگرچه بسیاری از نیروها در داخل مردم و دولت خواستار ایجاد یک بانک مرکزی بودند که بر اساس تقاضا پول چاپ کند، رئیس جمهور ویلسون تحت تأثیر استدلال های وال استریت علیه سیستمی قرار گرفت که باعث تورم افسارگسیخته می شد. بنابراین دولت فدرال رزرو را ایجاد کرد، اما به هیچ وجه تحت کنترل دولت نبود.

افسردگی شدید
دولت به زودی از آزادی ای که به فدرال رزرو اعطا کرده بود، در حالی که در خلال سقوط سال 1929 ایستاده بود، پشیمان شد و از جلوگیری از رکود بزرگ پس از آن خودداری کرد.
حتی در حال حاضر، بحث داغی وجود دارد که آیا فدرال رزرو می توانسته رکود را متوقف کند، اما تردیدی وجود ندارد که می توانست با ارائه نرخ های بهره پایین تر برای کاهش و کاهش آن تلاش کند تا به کشاورزان اجازه دهد به کاشت ادامه دهند و کسب و کارها به تولید ادامه دهند. نرخ های بهره بالا حتی ممکن است مسئول مزارع کاشته نشده ای باشد که به کاسه های گرد و غبار تبدیل شده اند. با محدود کردن عرضه پول در زمان بد، فدرال رزرو بسیاری از افراد و مشاغل را که در غیر این صورت ممکن بود زنده بمانند، گرسنه از کار درآورد.

بازیابی پس از جنگ
این جنگ جهانی دوم بود و نه فدرال رزرو که اقتصاد را از رکود خارج کرد. این جنگ با افزایش قدرت فدرال رزرو و میزان سرمایه ای که برای متفقین در نظر گرفته شده بود به نفع فدرال رزرو بود. پس از جنگ، فدرال رزرو توانست با پایین نگه داشتن نرخ بهره برخی از خاطرات بد را از رکود پاک کند، زیرا اقتصاد ایالات متحده در روند صعودی قرار گرفت که تقریباً تا دهه 60 بدون وقفه بود.

تورم یا بیکاری؟
رکود تورمی و تورم در دهه 70 ایالات متحده را تحت تأثیر قرار داد، سیلی بر چهره اقتصاد وارد کرد، اما به مراتب بیشتر از تجارت به مردم آسیب زد. دولت نیکسون به رابطه دوباره و خاموش کشور با استاندارد طلا پایان داد و فدرال رزرو را در کنترل ارزش دلار آمریکا بسیار مهم تر کرد. سوال بزرگ فدرال رزرو این بود که آیا کشور با تورم بهتر است یا بیکاری؟
با کنترل نرخ بهره، فدرال رزرو می تواند به راحتی اعتبار شرکت ها را به دست آورد، بنابراین تجارت را تشویق به گسترش و ایجاد شغل می کند. متأسفانه این باعث افزایش تورم نیز می شود. از سوی دیگر، فدرال رزرو می تواند با افزایش نرخ بهره و کاهش سرعت اقتصاد، تورم را کاهش دهد و باعث بیکاری شود. تاریخچه فدرال رزرو به سادگی پاسخ هر رئیس به این سوال اصلی است.

سال های گرینسپن
آلن گرینسپن یک سال قبل از سقوط بدنام در سال 1987 اداره فدرال رزرو را بر عهده گرفت . وقتی به تصادفات فکر می کنیم، بسیاری از مردم سقوط 1987 را بیشتر یک نقص در نظر می گیرند تا یک تصادف واقعی - یک رویداد غیرواقعی که به یک وحشت نزدیکتر است. این تنها به دلیل اقدامات آلن گرینسپن و فدرال رزرو صادق است. مانند جی پی مورگان در سال 1907، آلن گرینسپن تمام رهبران لازم را جمع آوری کرد و اقتصاد را سرپا نگه داشت.
گرین اسپن از طریق فدرال رزرو از سلاح اضافی نرخ بهره پایین برای عبور از بحران استفاده کرد. این اولین باری بود که فدرال رزرو همانطور که سازندگان آن برای اولین بار 80 سال پیش تصور می کردند عمل می کرد.
به دنبال گرین اسپن، فدرال رزرو مجبور شد بحران مالی سال 2008 و رکود بزرگ را تحت نظارت بن برنانکی و جانت یلن پشت سر بگذارد . سپس، در دوران ریاست جمهوری ترامپ، جروم پاول ، فدرال رزرو را در دوره ای رهبری کرد که با عدم استقلال بانک مرکزی ، انحراف سیاسی به سمت کاهش نرخ بهره و گسترش ترازنامه فدرال رزرو تعریف شده بود.

انتقادات از فدرال رزرو همچنان ادامه دارد. خلاصه، این استدلال ها بر تصویری که مردم از متولی اقتصاد دارند متمرکز می شود. شما می توانید فدرال رزروی داشته باشید که اقتصاد را با نرخ های بهره ایده آل تغذیه می کند که منجر به بیکاری پایین می شود - که احتمالاً منجر به مشکلات آینده می شود - یا می توانید فدرال رزروی داشته باشید که کمک کمی ارائه می دهد و در نهایت اقتصاد را مجبور می کند یاد بگیرد که به خودش کمک کند. فدرال رزرو ایده آل مایل است هر دو را انجام دهد. اگرچه درخواست هایی مبنی بر حذف فدرال رزرو با بلوغ اقتصاد ایالات متحده وجود دارد، به احتمال زیاد فدرال رزرو برای سال های آینده به هدایت اقتصاد ادامه خواهد داد.

خلاصه
• علیرغم تلاش‌های اولیه در ایالات متحده پس از جنگ انقلابی برای تشکیل بانک مرکزی توسط الکساندر همیلتون، این تلاش‌ها به دلیل غیرممکن بودن سیاسی شکست خورد.
• وحشت سال 1907 و به اصرار جی پی مورگان و سایر سرمایه داران برجسته، کنگره سرانجام در سال 1913 قانون فدرال رزرو را تشکیل داد و فدرال رزرو را به عنوان بانک مرکزی آمریکا تأسیس کرد.
• از آن زمان، فدرال رزرو نقش مهمی در هدایت سیاست پولی آمریکا و جلوگیری از چالش های اقتصادی ایفا کرده است.

عوامل ایجاد تورم

چه چیزی باعث تورم می شود و چه کسانی از آن سود می برند؟
تورم معیاری برای سنجش میزان افزایش قیمت کالاها و خدمات در یک اقتصاد است. اگر تورم اتفاق بیفتد و منجر به افزایش قیمت مایحتاج اولیه مانند مواد غذایی شود، می تواند تأثیر منفی بر جامعه بگذارد.
• تورم معیاری برای سنجش میزان افزایش قیمت کالاها و خدمات در یک اقتصاد است.
• تورم زمانی رخ می دهد که قیمت ها به دلیل افزایش هزینه های تولید مانند مواد اولیه و دستمزدها افزایش یابد.
• افزایش تقاضا برای محصولات و خدمات می تواند باعث تورم شود زیرا مصرف کنندگان مایل به پرداخت بیشتر برای محصول هستند.
• برخی از شرکت ها اگر بتوانند در نتیجه تقاضای زیاد برای کالاهای خود هزینه بیشتری برای محصولات خود دریافت کنند، پاداش تورم را درو می کنند.

تورم می‌تواند تقریباً در هر محصول یا خدماتی رخ دهد، از جمله هزینه‌های مبتنی بر نیاز مانند مسکن، غذا، مراقبت‌های پزشکی و خدمات آب و برق و همچنین هزینه‌های ناخواسته مانند لوازم آرایشی، خودرو و جواهرات. هنگامی که تورم در سرتاسر اقتصاد رایج می شود، انتظار تورم بیشتر به یک نگرانی اساسی در آگاهی مصرف کنندگان و کسب و کارها تبدیل می شود.
بانک های مرکزی اقتصادهای توسعه یافته، از جمله فدرال رزرو در ایالات متحده، تورم را رصد می کنند. فدرال رزرو یک هدف تورم تقریباً 2 درصدی دارد و در صورت افزایش بیش از حد یا خیلی سریع قیمت ها، سیاست پولی را برای مبارزه با تورم تنظیم می کند.
تورم می تواند نگران کننده باشد زیرا باعث می شود پولی که امروز پس انداز شده است فردا ارزش کمتری داشته باشد. تورم قدرت خرید مصرف کننده را از بین می برد و حتی می تواند توانایی بازنشستگی را مختل کند. به عنوان مثال، اگر یک سرمایه‌گذار 5 درصد از سرمایه‌گذاری در سهام و اوراق قرضه درآمد داشته باشد، اما نرخ تورم آن 3 درصد باشد، سرمایه‌گذار تنها 2 درصد به صورت واقعی درآمد داشته باشد. در این مقاله عوامل اساسی تورم، انواع مختلف تورم و چه کسانی از آن سود می برند را بررسی می کنیم.

آنچه باعث تورم می شود
عوامل مختلفی وجود دارد که می تواند قیمت ها یا تورم را در یک اقتصاد افزایش دهد. به طور معمول، تورم ناشی از افزایش هزینه های تولید یا افزایش تقاضا برای محصولات و خدمات است.

تورم فشاری هزینه
تورم فشاری هزینه زمانی رخ می دهد که قیمت ها به دلیل افزایش هزینه های تولید مانند مواد اولیه و دستمزد افزایش می یابد. تقاضا برای کالاها بدون تغییر است در حالی که عرضه کالا به دلیل هزینه های بالاتر تولید کاهش می یابد. در نتیجه، هزینه های اضافی تولید به صورت قیمت های بالاتر برای کالاهای نهایی به مصرف کنندگان منتقل می شود.
یکی از نشانه‌های تورم ناشی از هزینه‌های احتمالی را می‌توان در افزایش قیمت کالاها مانند نفت و فلزات مشاهده کرد، زیرا آنها ورودی‌های اصلی تولید هستند. به عنوان مثال، اگر قیمت مس افزایش یابد، شرکت هایی که از مس برای تولید محصولات خود استفاده می کنند ممکن است قیمت کالاهای خود را افزایش دهند. اگر تقاضا برای محصول مستقل از تقاضا برای مس باشد، کسب و کار هزینه های بالاتر مواد اولیه را به مصرف کنندگان منتقل می کند. نتیجه قیمت های بالاتر برای مصرف کنندگان بدون هیچ تغییری در تقاضا برای محصولات مصرف شده است.
دستمزدها همچنین بر هزینه تولید تأثیر می گذارد و معمولاً بزرگترین هزینه برای مشاغل است. زمانی که اقتصاد خوب عمل می کند و نرخ بیکاری پایین است، کمبود نیروی کار یا کارگر می تواند رخ دهد. شرکت ها نیز به نوبه خود، دستمزدها را افزایش می دهند تا نامزدهای واجد شرایط را جذب کنند که باعث افزایش هزینه های تولید برای شرکت می شود. اگر شرکت قیمت ها را به دلیل افزایش دستمزد کارکنان افزایش دهد، تورم به اضافه هزینه رخ می دهد.
بلایای طبیعی نیز می تواند قیمت ها را افزایش دهد. به عنوان مثال، اگر طوفان محصولی مانند ذرت را از بین ببرد، قیمت ها می تواند در کل اقتصاد افزایش یابد زیرا ذرت در بسیاری از محصولات استفاده می شود.

تورم تقاضا - کشش
تورم کشش تقاضا می تواند ناشی از تقاضای قوی مصرف کننده برای یک محصول یا خدمات باشد. هنگامی که تقاضا برای کالاهای گسترده ای در یک اقتصاد افزایش می یابد، قیمت آنها افزایش می یابد. در حالی که این اغلب نگرانی برای عدم تعادل کوتاه مدت عرضه و تقاضا نیست، تقاضای پایدار می تواند در اقتصاد بازتاب داشته باشد و هزینه های سایر کالاها را افزایش دهد. نتیجه تورم کشش تقاضا است.
هنگامی که بیکاری کم است و دستمزدها در حال افزایش است، اعتماد مصرف کننده بالا می رود که منجر به هزینه های بیشتر می شود. گسترش اقتصادی تأثیر مستقیمی بر سطح هزینه های مصرف کننده در یک اقتصاد دارد که می تواند منجر به تقاضای بالا برای محصولات و خدمات شود.
با افزایش تقاضا برای یک کالا یا خدمات خاص، عرضه موجود کاهش می یابد. هنگامی که اقلام کمتری در دسترس باشد، مصرف‌کنندگان مایلند برای به دست آوردن آن کالای بیشتری بپردازند - همانطور که در اصل اقتصادی عرضه و تقاضا ذکر شده است. نتیجه افزایش قیمت ها به دلیل تورم کشش تقاضا است.
شرکت ها نیز در تورم نقش دارند، به خصوص اگر محصولات محبوبی تولید کنند. یک شرکت می تواند قیمت ها را فقط به این دلیل افزایش دهد که مصرف کنندگان مایل به پرداخت مبلغ افزایش یافته هستند. شرکت‌ها همچنین زمانی که کالایی برای فروش چیزی است که مصرف‌کنندگان برای زندگی روزمره به آن نیاز دارند، مانند نفت و گاز، قیمت‌ها را آزادانه افزایش می‌دهند. با این حال، این تقاضا از سوی مصرف کنندگان است که اهرمی برای افزایش قیمت ها در اختیار شرکت ها قرار می دهد.

بازار مسکن
به عنوان مثال، بازار مسکن طی این سال ها با فراز و نشیب های خود مواجه بوده است. اگر خانه ها تقاضا داشته باشند زیرا اقتصاد در حال توسعه است، قیمت خانه افزایش می یابد. این تقاضا همچنین بر محصولات و خدمات جانبی که از صنعت مسکن حمایت می کنند تأثیر می گذارد. محصولات ساختمانی مانند چوب و فولاد و همچنین میخ‌ها و پرچ‌های مورد استفاده در خانه‌ها، همگی ممکن است شاهد افزایش تقاضا در نتیجه تقاضای بیشتر برای خانه‌ها باشند.

سیاست مالی انبساطی
سیاست مالی انبساطی توسط دولت ها می تواند میزان درآمد اختیاری را هم برای مشاغل و هم برای مصرف کنندگان افزایش دهد. اگر دولت مالیات‌ها را کاهش دهد، کسب‌وکارها ممکن است آن را برای بهبود سرمایه، غرامت کارکنان یا استخدام جدید هزینه کنند. مصرف کنندگان ممکن است کالاهای بیشتری را نیز خریداری کنند. دولت همچنین می تواند با افزایش هزینه های پروژه های زیربنایی اقتصاد را تحریک کند. نتیجه می تواند افزایش تقاضا برای کالاها و خدمات باشد که منجر به افزایش قیمت می شود.



سیاست های پولی انبساطی توسط بانک های مرکزی می تواند نرخ بهره را کاهش دهد. بانک‌های مرکزی مانند فدرال رزرو می‌توانند هزینه وام بانک‌ها را کاهش دهند که به بانک‌ها اجازه می‌دهد پول بیشتری را به مشاغل و مصرف‌کنندگان وام دهند. افزایش پول موجود در سرتاسر اقتصاد منجر به هزینه و تقاضای بیشتر برای کالاها و خدمات می شود.

معیارهای تورم
چند معیار وجود دارد که برای اندازه گیری نرخ تورم استفاده می شود. یکی از محبوب ترین ها، شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) است که قیمت سبدی از کالاها و خدمات را در اقتصاد، از جمله غذا، خودرو، آموزش و تفریح اندازه گیری می کند.

در آوریل 2022، شاخص قیمت مصرف کننده بر اساس تعدیل فصلی 0.3 درصد افزایش یافت. در مقایسه با سال قبل، شاخص کامل 10.8 درصد افزایش یافت که این بزرگترین افزایش سالانه از نوامبر 1980 است.
یکی دیگر از معیارهای تورم، شاخص قیمت تولیدکننده (PPI) است که تغییرات قیمتی را گزارش می‌کند که بر تولیدکنندگان داخلی تأثیر می‌گذارد. PPI قیمت سوخت، محصولات کشاورزی (گوشت و غلات)، محصولات شیمیایی و فلزات را اندازه گیری می کند. اگر افزایش قیمت که باعث افزایش PPI می شود به مصرف کنندگان منتقل شود، در شاخص قیمت مصرف کننده منعکس می شود.

چه کسانی از تورم سود می برند؟
در حالی که مصرف‌کنندگان سود کمی از تورم تجربه می‌کنند، سرمایه‌گذاران اگر دارایی‌های خود را در بازارهای متاثر از تورم نگهداری کنند، می‌توانند از افزایش برخوردار شوند. برای مثال، کسانی که در شرکت‌های انرژی سرمایه‌گذاری می‌کنند ممکن است در صورت افزایش قیمت انرژی، شاهد افزایش قیمت سهام خود باشند.
برخی از c اگر اقتصاد خوب عمل کند و تقاضای مسکن بالا باشد، شرکت‌های خانه‌ساز می‌توانند قیمت‌های بالاتری را برای فروش خانه در نظر بگیرند.
به عبارت دیگر، تورم می تواند قدرت قیمت گذاری کسب و کارها را فراهم کند و حاشیه سود آنها را افزایش دهد. اگر حاشیه سود در حال افزایش باشد، به این معنی است که قیمت هایی که شرکت ها برای محصولات خود دریافت می کنند با سرعت بیشتری نسبت به افزایش هزینه های تولید افزایش می یابد.
همچنین، صاحبان کسب و کار می توانند عمداً عرضه را از بازار دریغ کنند و اجازه دهند قیمت ها به سطح مطلوبی افزایش یابد. با این حال، اگر تورم نتیجه افزایش هزینه‌های تولید باشد، شرکت‌ها نیز می‌توانند آسیب ببینند. اگر شرکت ها نتوانند هزینه های بالاتر را از طریق قیمت های بالاتر به مصرف کنندگان منتقل کنند، در معرض خطر هستند. به عنوان مثال، اگر رقابت خارجی تحت تأثیر افزایش هزینه تولید قرار نگیرد، قیمت آنها نیازی به افزایش نخواهد داشت. در نتیجه، شرکت‌های آمریکایی ممکن است مجبور شوند هزینه‌های تولید بالاتر را بخورند، در غیر این صورت، خطر از دست دادن مشتریان خود را برای شرکت‌های مستقر در خارج از کشور به خطر می‌اندازند.

چگونی تاثیر قیمت نفت بر بورس

چگونه قیمت نفت بر بورس تاثیر می گذارد
همبستگی تغییرات در قیمت‌های عوامل اصلی مانند نفت و عملکرد شاخص‌های اصلی بازار سهام رایج است. با افزایش قیمت نفت هزینه های ورودی را برای اکثر مشاغل افزایش می یابد و مصرف کنندگان را مجبور می کند پول بیشتری را برای بنزین خرج کنند و در نتیجه درآمد شرکت های دیگر مشاغل را کاهش می دهد. زمانی که قیمت نفت کاهش می‌یابد باید برعکس باشد.
آندریا پسکاتوری، اقتصاددان در صندوق بین المللی پول (IMF)، تلاش کرد این نظریه را در سال 2008 آزمایش کند . او متوجه شد که متغیرهای او فقط گاهی اوقات در یک جهت در همان زمان حرکت می کنند، اما حتی در آن زمان، رابطه ضعیف بود. نمونه او نشان داد که با سطح اطمینان 95 درصد همبستگی وجود ندارد.
قیمت نفت بر اقتصاد ایالات متحده تأثیر می گذارد، اما به دلیل تنوع صنایع، این تأثیر دوطرفه دارد. قیمت‌های بالای نفت می‌تواند باعث ایجاد شغل و سرمایه‌گذاری شود زیرا بهره‌برداری از ذخایر نفت شیل از نظر اقتصادی برای شرکت‌های نفتی مقرون به صرفه است. با این حال، قیمت های بالای نفت همچنین به مشاغل و مصرف کنندگان با هزینه های حمل و نقل و تولید بیشتر ضربه می زند. قیمت‌های پایین‌تر نفت به فعالیت‌های غیرمتعارف نفت آسیب می‌زند ، اما به نفع تولید و سایر بخش‌هایی است که هزینه‌های سوخت نگرانی اصلی آنهاست.

نفت و هزینه انجام تجارت
داستان استاندارد این است که قیمت نفت بر هزینه های دیگر تولید و ساخت در سراسر ایالات متحده تأثیر می گذارد. برای مثال، فرض بر این است که رابطه مستقیمی بین کاهش قیمت سوخت به معنای کاهش هزینه های حمل و نقل و حمل و نقل ارزان تر وجود دارد که درآمد قابل تصرف بیشتری را در کیف پول افراد باقی می گذارد. همچنین، از آنجایی که بسیاری از مواد شیمیایی صنعتی از نفت تصفیه می‌شوند، کاهش قیمت نفت به نفع بخش تولید است. (اما این باور ممکن است با اتخاذ سیاست کار از خانه و با فراگیرتر شدن منابع انرژی سبز و وسایل نقلیه الکتریکی در ایالات متحده شروع به تغییر کند.)
قبل از احیای مجدد تولید نفت ایالات متحده، کاهش قیمت نفت تا حد زیادی مثبت تلقی می شد زیرا باعث کاهش قیمت واردات نفت و کاهش هزینه ها برای بخش های تولید و حمل و نقل شد. این کاهش هزینه ها می تواند به مصرف کننده منتقل شود. درآمد اختیاری بیشتر برای هزینه های مصرف کننده می تواند اقتصاد را بیشتر تحریک کند. با این حال، اکنون که ایالات متحده تولید نفت را افزایش داده است، قیمت پایین نفت می تواند به شرکت های نفتی ایالات متحده آسیب برساند و بر کارگران داخلی صنعت نفت تأثیر بگذارد.
برعکس، قیمت های بالای نفت بر هزینه های کسب و کار می افزاید. و این هزینه ها در نهایت به مشتریان و کسب و کارها منتقل می شود. خواه کرایه‌های تاکسی بالاتر، بلیت‌های گران‌تر هواپیما، هزینه سیب‌های ارسال شده از کالیفرنیا، یا مبلمان جدید ارسال شده از چین، قیمت بالای نفت می‌تواند منجر به قیمت‌های بالاتر برای محصولات و خدمات به ظاهر نامرتبط شود.

چرا نفت باعث افزایش قیمت سهام نمی شود؟
پس چرا اقتصاددانان فدرال رزرو نمی توانند همبستگی قوی تری بین بازار سهام و قیمت نفت پیدا کنند؟ چندین توضیح احتمالی وجود دارد. اولین و واضح‌ترین عامل این است که سایر عوامل قیمت در اقتصاد - مانند دستمزد، نرخ بهره، فلزات صنعتی، پلاستیک و فناوری کامپیوتری - می‌توانند تغییرات در هزینه‌های انرژی را جبران کنند.
احتمال دیگر این است که شرکت ها به طور فزاینده ای در خواندن بازارهای آتی پیچیده شده اند و بهتر می توانند تغییرات قیمت عوامل را پیش بینی کنند. یک شرکت باید بتواند فرآیندهای تولید را برای جبران هزینه های سوخت اضافی تغییر دهد. برخی از اقتصاددانان پیشنهاد می‌کنند که قیمت‌های عمومی سهام اغلب با انتظار افزایش مقدار پول که مستقل از قیمت نفت رخ می‌دهد، افزایش می‌یابد.
باید بین محرک های اولیه قیمت نفت و محرک های قیمت سهام شرکت ها تمایزی قائل شد. قیمت نفت بر اساس عرضه و تقاضا برای فرآورده های نفتی تعیین می شود. در طول یک توسعه اقتصادی، قیمت ها ممکن است در نتیجه افزایش مصرف افزایش یابد. آنها همچنین ممکن است در نتیجه افزایش تولید سقوط کنند.
قیمت سهام بر اساس گزارش‌های سود شرکت‌های آتی، ارزش‌های ذاتی ، تحمل ریسک سرمایه‌گذاران و تعداد زیادی از عوامل دیگر افزایش و کاهش می‌یابد. حتی با وجود اینکه قیمت‌های سهام معمولاً با هم تجمیع و یکپارچه می‌شوند، این احتمال وجود دارد که قیمت‌های نفت بر بخش‌های خاصی تأثیر چشمگیرتری نسبت به سایر بخش‌ها بگذارد.
به عبارت دیگر، اقتصاد آنقدر پیچیده است که نمی توان انتظار داشت که یک کالا تمام فعالیت های تجاری را به شیوه ای قابل پیش بینی هدایت کند.

قیمت نفت و حمل و نقل
یکی از بخش های بازار سهام به شدت با قیمت لحظه ای نفت همبستگی دارد: حمل و نقل . این منطقی است زیرا هزینه ورودی غالب برای شرکت های حمل و نقل سوخت است. ممکن است سرمایه گذاران بخواهند در صورت بالا بودن قیمت نفت، سهام شرکت های حمل و نقل شرکتی را کوتاه کنند. برعکس، زمانی که قیمت نفت پایین است، خرید منطقی است. البته باید دید تاثیر خودروهای برقی بر کل بخش حمل و نقل زمینی در آینده چه خواهد بود.

خلاصه
• این یک باور رایج است که قیمت بالای نفت به طور مستقیم و منفی بر اقتصاد و بازار سهام ایالات متحده تأثیر می گذارد.
• با این حال، یک مطالعه اخیر نشان می دهد که قیمت نفت و قیمت سهام در واقع همبستگی کمی در طول زمان نشان می دهند.
• یکی از بخش هایی که به شدت تحت تاثیر قیمت نفت است، حمل و نقل است که به سوخت نفت به عنوان ورودی اصلی متکی است.

چگونی تاثیر قیمت نفت بر اقتصاد ایالات متحده

چگونه قیمت نفت بر اقتصاد ایالات متحده تأثیر می گذارد


استخراج نفت و گاز طبیعی از شیل میزان نفت مورد نیاز ایالات متحده برای واردات را کاهش داده است و به اقتصاد در قالب‌های شغل، سرمایه‌گذاری و رشد کمک میکند. اکتشاف و تولید نفت یک صنعت مهم در ایالات متحده است. در این مقاله به چگونگی تاثیر قیمت نفت بر اقتصاد ایالات متحده خواهیم پرداخت.


واژگونی از شانس


در دهه 1990 و اوایل دهه 2000، ایالات متحده با کاهش تولید نفت داخلی و در نتیجه نیاز به واردات نفت بیشتر دست به گریبان بود. چاه ها در تگزاس و سایر مناطق هنوز در حال تولید بودند، اما از برآوردن نیازهای رو به رشد انرژی فاصله زیادی داشتند. با این حال، در نیمه دوم دهه 2000، فناوری جدید به شرکت‌ها این امکان را داد که نفت و گاز را از ذخایر شیلی که زمانی تخلیه شده بودند، استخراج کنند، زیرا هزینه استخراج غیرعملی است.


قیمت های بالاتر هر بشکه نفت نیز به توجیه هزینه چاه شکسته هیدرولیکی کمک کرد. ایالات متحده بار دیگر یکی از بزرگترین تولیدکنندگان نفت و گاز است. افزایش تولید نفت داخلی یک عامل مثبت برای ایالات متحده است. با این حال، ایالات متحده به عنوان یک کشور تولید کننده نفت (و نه فقط یک مصرف کننده نفت)، اکنون با کاهش قیمت نفت، احساس ناخوشایندی می کند.





نفت و هزینه انجام تجارت


قیمت نفت بر هزینه های تولید و ساخت در سراسر ایالات متحده تأثیر می گذارد. برای مثال، رابطه مستقیمی بین هزینه بنزین یا سوخت هواپیما با قیمت حمل و نقل کالا و افراد وجود دارد. کاهش قیمت سوخت به معنای کاهش هزینه های حمل و نقل و ارزان تر شدن بلیط هواپیما است. از آنجایی که بسیاری از مواد شیمیایی صنعتی از نفت تصفیه می شوند، قیمت پایین نفت به نفع بخش تولید است.


قبل از احیای مجدد تولید نفت ایالات متحده، کاهش قیمت نفت تا حد زیادی مثبت تلقی می شد، زیرا باعث کاهش قیمت واردات نفت و کاهش هزینه ها برای بخش های تولید و حمل و نقل شد. این کاهش هزینه ها می تواند به مصرف کننده منتقل شود. درآمد اختیاری بیشتر برای هزینه های مصرف کننده می تواند اقتصاد را بیشتر تحریک کند. با این حال، اکنون که ایالات متحده تولید نفت را افزایش داده است، قیمت پایین نفت می تواند به شرکت های نفتی ایالات متحده آسیب برساند و بر کارگران داخلی صنعت نفت تأثیر بگذارد.


برعکس، قیمت های بالای نفت بر هزینه های کسب و کار می افزاید. و این هزینه ها در نهایت به مشتریان و مشاغل منتقل می شود. خواه کرایه‌های تاکسی بالاتر، بلیت‌های گران‌تر هواپیما، هزینه سیب‌های ارسال شده از کالیفرنیا، یا مبلمان جدید ارسال شده از چین، قیمت بالای نفت می‌تواند منجر به قیمت‌های بالاتر برای محصولات و خدمات به ظاهر نامرتبط شود.


همچنین مسائل زیست‌محیطی وجود دارد که با تولید بالاتر از طریق فرکینگ، هم در هزینه‌های پولی، نظارتی و هم از نظر هزینه‌های سیاسی، همراه است که باید هنگام بررسی تأثیر صنعت بر اقتصاد ایالات متحده امروز مورد بررسی قرار گیرند.


رشد شغل و دلار سرمایه گذاری


اکتشاف و تولید ذخایر شیل ایالات متحده منبع قوی برای رشد شغل بوده است. چاه‌های شکسته هیدرولیکی عمر تولید کوتاه‌تری دارند، بنابراین همیشه فعالیت‌های حفاری جدیدی برای یافتن ذخایر بعدی وجود دارد. همه این فعالیت ها به نیروی کار از جمله خدمه حفاری، اپراتورهای لودر، رانندگان کامیون، مکانیک دیزل و غیره نیاز دارد. سپس افرادی که در این مناطق کار می کنند از مشاغل اطراف مانند هتل ها، رستوران ها و نمایندگی های خودرو حمایت می کنند.


قیمت‌های پایین‌تر نفت به معنای فعالیت کمتر حفاری و اکتشاف است زیرا بیشتر نفت جدید که باعث فعالیت اقتصادی می‌شود غیر متعارف است و هزینه هر بشکه بالاتری نسبت به یک منبع معمولی نفت دارد. فعالیت کمتر می تواند منجر به اخراج کارکنان شود که می تواند به مشاغل محلی که به این کارگران خدمات می دهند آسیب برساند.


بنابراین، تأثیر منفی به شدت در مناطق شیل احساس خواهد شد، حتی با شروع برخی از تأثیرات مثبت کاهش قیمت نفت در سایر مناطق ایالات متحده. این از نظر منطقه ای برای کشور دردناک است و اثرات آن در آمارهای بیکاری در سطح دولتی نشان داده می شود. با این حال، این تلفات ممکن است تأثیر قابل توجهی بر تعداد بیکاری ملی نداشته باشد.


گروه های دیگری که با کاهش قیمت نفت آمریکا متضرر می شوند، بخش های بانکی و سرمایه گذاری هستند. شرکت‌های مختلفی در حفاری و سرویس‌دهی چاه‌ها بر روی ذخایر شیل فعالیت می‌کنند و بسیاری از این شرکت‌ها عملیات خود را با افزایش سرمایه و گرفتن بدهی تامین مالی می‌کنند. این بدان معناست که اگر قیمت نفت به جایی برسد که چاه‌های جدید دیگر سودی نداشته باشند و شرکت‌های وابسته به حفاری و خدمات از کار خارج شوند، سرمایه‌گذاران و بانک‌ها هر دو پولی برای از دست دادن دارند.


البته، سرمایه‌گذاران و بانکداران به خوبی در ریسک‌ها و پاداش‌ها آگاه هستند، اما زیان‌ها در صورت وقوع همچنان سرمایه را از بین می‌برند. بین از دست دادن شغل و از دست دادن سرمایه ، کاهش قیمت نفت می تواند رشد اقتصاد ایالات متحده را کاهش دهد.


فواید تنوع


حتی با از دست دادن رشد، اقتصاد ایالات متحده به اندازه برخی از کشورهای تولید کننده برتر دیگر به قیمت نفت وابسته نیست. اقتصاد ایالات متحده بسیار متنوع است. اگرچه تولید نفت و گاز یکی از محرک های رشد اخیر بوده است، اما از مهم ترین بخش اقتصاد فاصله زیادی دارد. البته با سایر بخش‌ها مرتبط است و از دست دادن رشد در یکی می‌تواند سایر بخش‌ها را تضعیف کند، اما بخش‌هایی مانند تولید بیشتر از ضررشان سود می‌برند.


اقتصاد ایالات متحده می تواند ضربه های زیادی را متحمل شود و به راه خود ادامه دهد زیرا بسیاری از بخش ها بدون هیچ بخش مسلطی به آن کمک می کنند. این را نمی توان در مورد برخی دیگر از کشورهای تولیدکننده نفت مانند روسیه یا ونزوئلا گفت که ثروت آنها با قیمت نفت افزایش می یابد و سقوط می کند. به طور خلاصه، اقتصاد ایالات متحده فضایی برای انطباق با دوره های طولانی مدت قیمت های بالا یا پایین نفت دارد. این بدان معناست که برای تکان دادن اقتصاد ایالات متحده بیش از قیمت پایین نفت نیاز است، اما غیر معمول نیست که قیمت نفت، بالا یا پایین، تأثیر شوک های اقتصادی را افزایش دهد.


خط پایین


قیمت نفت بر اقتصاد ایالات متحده تأثیر می گذارد، اما به دلیل تنوع صنایع، این تأثیر دوطرفه دارد. قیمت‌های بالای نفت می‌تواند باعث ایجاد شغل و سرمایه‌گذاری شود زیرا بهره‌برداری از ذخایر نفت شیل از نظر اقتصادی برای شرکت‌های نفتی مقرون به صرفه است. با این حال، قیمت های بالای نفت همچنین به مشاغل و مصرف کنندگان با هزینه های حمل و نقل و تولید بیشتر ضربه می زند. قیمت‌های پایین‌تر نفت به فعالیت‌های غیرمتعارف نفت آسیب می‌زند ، اما به نفع تولید و سایر بخش‌هایی است که هزینه‌های سوخت نگرانی اصلی آنهاست.





خلاصه


• در طول دهه گذشته، ایالات متحده شروع به تولید بیشتر نفت کرده است و وابستگی ما به واردات را کاهش داده است.


• در نتیجه، مشاغل جدیدی در ایالات متحده ایجاد شده است، اما اکتشاف و استخراج نفت پرهزینه و به شدت سرمایه بر است.


• این همچنین به این معنی است که قیمت نفت به طور مستقیم بر بخش نفت داخلی تأثیر می گذارد و مشاغل و سود مرتبط با قیمت نفت است.


• با این حال، به عنوان مصرف‌کنندگان نفت، قیمت‌های پایین‌تر همچنان برای بیشتر مصرف‌کنندگان با بنزین ارزان‌تر و سفر و همچنین قیمت پایین‌تر بسیاری از کالاهای تولیدی مفید است.

چگونی معامله طلا

چگونه طلا را تنها در 4 مرحله معامله کنیم




بازار طلا چه مانند یک گاو نر یا یک خرس رفتار کند، بازار طلا به دلیل موقعیت منحصر به فرد خود در سیستم های اقتصادی و سیاسی جهان، نقدینگی بالا و فرصت های عالی برای سود تقریباً در همه محیط ها ارائه می دهد. در حالی که بسیاری از افراد مالکیت فلز را انتخاب می کنند، سفته بازی از طریق بازارهای آتی ، سهام و گزینه ها اهرمی باورنکردنی با ریسک اندازه گیری شده ارائه می دهد.




فعالان بازار اغلب در استفاده کامل از نوسانات قیمت طلا شکست می‌خورند، زیرا ویژگی‌های منحصربه‌فرد بازارهای جهانی طلا یا مشکلات پنهانی را که می‌تواند سود را از بین ببرد، یاد نگرفته‌اند. علاوه بر این، همه ابزارهای سرمایه گذاری به طور یکسان ایجاد نمی شوند: برخی از ابزارهای طلا نسبت به سایرین احتمال بیشتری دارند که نتایج نهایی ثابتی ایجاد کنند.




یادگیری تجارت فلز زرد کار سختی نیست، اما این فعالیت به مجموعه‌های مهارتی منحصر به فرد برای این کالا نیاز دارد. تازه کارها باید آرام قدم بردارند، اما سرمایه گذاران باتجربه با گنجاندن این چهار مرحله استراتژیک در روال معاملات روزانه خود سود خواهند برد.




1. آنچه طلا را حرکت می دهد




طلا به عنوان یکی از قدیمی ترین ارزهای روی کره زمین، خود را عمیقاً در روان دنیای مالی جاسازی کرده است. تقریباً همه در مورد فلز زرد نظر دارند، اما خود طلا فقط به تعداد محدودی از کاتالیزورهای قیمت واکنش نشان می دهد. هر یک از این نیروها در قطبیتی از وسط تقسیم می شوند که بر احساسات، حجم و شدت روند تأثیر می گذارد:




• تورم و تورم




• حرص و ترس




• عرضه و تقاضا




بازیگران بازار هنگام معامله طلا در واکنش به یکی از این قطبیت ها با ریسک بالایی مواجه می شوند، در حالی که در واقع این یک اقدام دیگر کنترل کننده قیمت است . به عنوان مثال، فرض کنید یک فروش به بازارهای مالی جهانی می رسد و طلا در یک رالی قوی رشد می کند. بسیاری از معامله‌گران تصور می‌کنند که ترس فلز زرد را به حرکت در می‌آورد و به داخل می‌پرند و معتقدند که جمعیت هیجانی کورکورانه قیمت را بالاتر می‌برد. با این حال، تورم ممکن است در واقع باعث کاهش سهام شده باشد و جمعیت فنی بیشتری را جذب کند که در برابر رالی طلا به طور تهاجمی فروش خواهند داشت.




ترکیبی از این نیروها همیشه در بازارهای جهانی مطرح است و مضامین بلندمدتی را ایجاد می کند که روندهای صعودی و نزولی به همان اندازه طولانی را دنبال می کند. به عنوان مثال، محرک اقتصادی فدرال رزرو (FOMC) که در سال 2008 آغاز شد، در ابتدا تأثیر کمی بر طلا داشت زیرا بازیگران بازار بر سطوح بالای ترس ناشی از فروپاشی اقتصادی سال 2008 تمرکز داشتند. با این حال، این کاهش کمی باعث کاهش تورم شد و بازار طلا و سایر گروه‌های کالایی را برای یک معکوس بزرگ راه اندازی کرد.




این چرخش بلافاصله اتفاق نیفتاد، زیرا یک مناقصه افزایش قیمت در جریان بود و دارایی‌های رکودی مبتنی بر کالا و مالی به سمت ابزارهای تاریخی برگشتند. طلا سرانجام در سال 2011 پس از تکمیل تورم و تشدید سیاست‌های تسهیل کمی خود توسط بانک‌های مرکزی، بالاتر رفت و کاهش یافت. VIX در همان زمان به سطوح پایین تری کاهش یافت و نشان داد که ترس دیگر عامل مهمی در بازار نیست.




2. جمعیت را درک کنید




طلا جمعیت زیادی را با منافع متنوع و اغلب متضاد جذب می کند. حشرات طلا در بالای پشته قرار دارند و شمش های فیزیکی را جمع آوری می کنند و بخش بزرگی از دارایی های خانواده را به سهام طلا، گزینه ها و معاملات آتی اختصاص می دهند. اینها بازیگران بلندمدتی هستند که به ندرت توسط روندهای نزولی منصرف می شوند و در نهایت بازیگران کمتر ایدئولوژیک را از بین می برند. علاوه بر این، شرکت‌کنندگان خرده‌فروشی تقریباً کل جمعیت حشرات طلا را تشکیل می‌دهند و سرمایه‌های کمی که به طور کامل به بخش طولانی فلز گرانبها اختصاص داده شده است.




اشکالات طلا نقدینگی بسیار زیادی را اضافه می‌کنند و در عین حال کف قیمتی را در سهام آتی و طلا نگه می‌دارند، زیرا عرضه مستمر سود خرید با قیمت‌های پایین‌تر را فراهم می‌کنند. آنها همچنین هدف مخالف را ارائه می کنند ، به ویژه در بازارهای هیجانی که یکی از سه نیروی اصلی به نفع فشار خرید قوی قطبی می شود.




علاوه بر این، طلا فعالیت‌های پوشش‌دهی عظیمی را توسط سرمایه‌گذاران نهادی جذب می‌کند که در استراتژی‌های دوجانبه به‌عنوان «ریسک در مقابل» و «ریسک‌-off»، در ترکیب با ارزها و اوراق قرضه خرید و فروش می‌کنند. صندوق‌ها سبدهایی از ابزارهای منطبق با رشد (ریسک) و ایمنی (ریسک غیرفعال) ایجاد می‌کنند و این ترکیب‌ها را از طریق الگوریتم‌های سریع معامله می‌کنند. آنها به ویژه در بازارهای بسیار متضاد که مشارکت عمومی کمتر از حد معمول است، محبوب هستند.




3. نمودار بلند مدت را بخوانید









برای یادگیری نمودار طلا در داخل و خارج وقت بگذارید ، با یک تاریخ طولانی مدت که حداقل به 100 سال قبل باز می گردد. علاوه بر حک کردن روندهایی که برای دهه‌ها ادامه داشت، این فلز برای دوره‌های فوق‌العاده طولانی نیز کاهش یافته است و سود را به حشرات طلا رد می‌کند. از نقطه نظر استراتژیک، این تجزیه و تحلیل سطوح قیمتی را مشخص می کند که در صورت بازگشت فلز زرد و زمانی که برای آزمایش آنها باید مورد توجه قرار گیرند.




تاریخ اخیر طلا تا دهه 1970 حرکت کمی نشان می دهد، زمانی که به دنبال حذف استاندارد طلا برای دلار، در یک روند صعودی طولانی مدت حرکت کرد که زیربنای آن افزایش تورم به دلیل افزایش سرسام آور قیمت نفت خام بود. پس از اینکه در فوریه 1980 به 2420 دلار در هر اونس رسید، در اواسط دهه 1980، در واکنش به سیاست های پولی محدودکننده فدرال رزرو، نزدیک به 800 دلار کاهش یافت.




روند نزولی بعدی تا اواخر دهه 1990 ادامه یافت، زمانی که طلا وارد روند صعودی تاریخی شد که در فوریه 2012 به بالای 2235 دلار در هر اونس رسید. کاهش پیوسته از آن زمان تاکنون حدود 600 امتیاز را در چهار سال از دست داده است. اگرچه در سه ماهه اول سال 2016، برای بزرگترین رشد سه ماهه خود در سه دهه اخیر، 10 درصد افزایش یافت، اما تا ماه مه 2022، 1882 دلار در هر اونس معامله می شود.




4. محل برگزاری خود را انتخاب کنید




نقدینگی از روندهای طلا پیروی می کند، زمانی که به شدت بالا یا پایین می رود افزایش می یابد و در دوره های نسبتاً آرام کاهش می یابد. این نوسان بر بازارهای آتی به میزان بیشتری نسبت به بازارهای سهام تأثیر می گذارد، زیرا میانگین نرخ مشارکت بسیار پایین تر است. محصولات جدید ارائه شده توسط گروه CME شیکاگو در سال های اخیر این معادله را به طور قابل توجهی بهبود نداده است.









بازار طلا را در چهار مرحله سودآور معامله کنید. ابتدا، یاد بگیرید که چگونه سه قطبیت بر اکثر تصمیمات خرید و فروش طلا تأثیر می گذارد. دوم، خود را با انبوهی که بر تجارت طلا، پوشش ریسک و مالکیت تمرکز دارند، آشنا کنید. سوم، برای تجزیه و تحلیل نمودارهای بلند مدت و کوتاه مدت طلا، با توجه به سطوح کلیدی قیمتی که ممکن است وارد عمل شوند، وقت بگذارید. در نهایت، مکان خود را برای ریسک‌پذیری با تمرکز بر نقدینگی بالا و اجرای آسان تجارت انتخاب کنید.




خلاصه




• اگر می خواهید تجارت طلا را شروع کنید یا آن را به سبد سرمایه گذاری بلندمدت خود اضافه کنید، ما 4 مرحله آسان را برای شروع ارائه می دهیم.




• ابتدا، اصولی را که باعث افزایش قیمت طلا می شوند، درک کنید، دیدگاه بلندمدتی در مورد قیمت طلا بدست آورید و سپس روانشناسی بازار را بررسی کنید.




• پس از انجام تمام این کارها، بهترین راه را برای به دست آوردن طلا انتخاب کنید، چه به صورت مستقیم یا غیرمستقیم از طریق معاملات آتی یا ETF طلا یا صندوق سرمایه گذاری مشترک.

چگونگی تاثیر طلا بر ارزها

چگونه طلا بر ارزها تأثیر می گذارد
جذابیت و نفوذ پایدار طلا حتی با وجود اینکه دیگر به عنوان شکل اولیه ارز در کشورهای توسعه یافته استفاده نمی شود، فلز زرد همچنان تاثیر زیادی بر ارزش آن ارزها دارد. علاوه بر این، یک همبستگی قوی بین ارزش آن و قدرت معاملات ارزها در مبادلات خارجی وجود دارد. برای کمک به نشان دادن این رابطه بین تجارت طلا و ارز، این چهار ویژگی مهم مواد زرد را در نظر بگیرید:

طلا زمانی برای پشتوانه ارزها استفاده می شد
در اوایل امپراتوری بیزانس، از طلا برای حمایت از پول‌های ملی استفاده می‌شد، یعنی ارزهایی که در کشور مبدأ خود ارز قانونی محسوب می‌شدند. طلا همچنین در بیشتر قرن بیستم به عنوان ارز ذخیره جهانی استفاده می شد. ایالات متحده از استاندارد طلا استفاده می کرد تا اینکه در سال 1971 رئیس جمهور نیکسون آن را متوقف کرد. تا زمانی که استاندارد طلا کنار گذاشته نشد، کشورها نمی توانستند به سادگی ارزهای فیات خود را چاپ کنند . پول کاغذی باید با مقدار مساوی طلا در ذخایر خود پشتیبانی می شد (در آن زمان، مانند اکنون، کشورها ذخایر شمش طلا را در اختیار داشتند). اگرچه استاندارد طلا مدت‌هاست که در کشورهای توسعه‌یافته از استاندارد طلا خارج شده است، برخی از اقتصاددانان احساس می‌کنند به دلیل نوسانات دلار آمریکا و سایر ارزها باید به آن بازگردیم. آنها دوست دارند که مقدار پولی که کشورها مجاز به چاپ هستند را محدود می کند.

طلا برای محافظت در برابر تورم استفاده می شود
سرمایه گذاران معمولاً زمانی که کشورشان تورم بالایی را تجربه می کند مقادیر زیادی طلا خریداری می کنند . تقاضا برای طلا در زمان تورم به دلیل ارزش ذاتی و عرضه محدود آن افزایش می یابد. از آنجایی که طلا نمی تواند رقیق شود، می تواند ارزش خود را بسیار بهتر از سایر انواع ارز حفظ کند. به عنوان مثال، در آوریل 2011، سرمایه گذاران از کاهش ارزش ارز فیات هراس داشتند و قیمت طلا را به 1500 دلار در هر اونس رساندند. این نشان می‌دهد که اعتماد کمی به ارزهای موجود در بازار جهانی وجود دارد و انتظارات از ثبات اقتصادی آتی بسیار بد است. توجه داشته باشید که اقتصاددانان در مورد اینکه آیا طلا به همان اندازه که مروجین آن ادعا می کنند یک محافظ تورم است یا خیر، اختلاف نظر دارند، زیرا داده ها متناقض هستند. گاهی اوقات از نرخ تورم فراتر می رود و گاهی اوقات در طول دوره های زمانی بسیار کوتاه می شود. نشان داده شده است که طلا محافظ بسیار موثرتری در برابر رکود اقتصادی است.

قیمت طلا بر کشورهایی که آن را وارد و صادر می کنند تأثیر می گذارد.
ارزش پول یک کشور به شدت به ارزش واردات و صادرات آن وابسته است. وقتی کشوری بیشتر از صادراتش وارد می کند، ارزش پول آن کاهش می یابد. از سوی دیگر، ارزش پول آن زمانی افزایش می‌یابد که کشوری یک صادرکننده خالص باشد. بنابراین، کشوری که طلا صادر می کند یا به ذخایر طلا دسترسی دارد، با افزایش قیمت طلا شاهد افزایش قدرت پول خود خواهد بود، زیرا این امر ارزش کل صادرات کشور را افزایش می دهد. به عبارت دیگر، افزایش قیمت طلا می تواند مازاد تجاری ایجاد کند یا به جبران کسری تجاری کمک کند. در مقابل، کشورهایی که واردکنندگان بزرگ طلا هستند، به ناچار با افزایش قیمت طلا، ارز ضعیف تری خواهند داشت. به عنوان مثال، کشورهایی که در تولید محصولات ساخته شده با طلا تخصص دارند، اما فاقد ذخایر خود هستند، واردکنندگان بزرگ طلا خواهند بود. بنابراین، آنها به ویژه در معرض افزایش قیمت طلا خواهند بود. زمانی که بانک های مرکزی طلا را خریداری می کنند، بر عرضه و تقاضای پول داخلی تأثیر می گذارد و ممکن است منجر به تورم شود. این تا حد زیادی به این دلیل است که بانک ها برای خرید طلا به چاپ پول بیشتری متکی هستند و در نتیجه عرضه اضافی ارز فیات ایجاد می کنند.

قیمت طلا اغلب برای اندازه گیری ارزش یک ارز محلی استفاده می شود
بسیاری از مردم به اشتباه از طلا به عنوان نماینده قطعی برای ارزش گذاری پول یک کشور استفاده می کنند. اگرچه بدون شک رابطه ای بین قیمت طلا و ارزش یک ارز فیات وجود دارد، اما همیشه آنطور که بسیاری از مردم تصور می کنند رابطه معکوس نیست. به عنوان مثال، اگر تقاضای زیادی از سوی صنعتی وجود داشته باشد که برای تولید به طلا نیاز دارد، باعث افزایش قیمت طلا می شود. اما این چیزی در مورد پول محلی نمی گوید که ممکن است در همان زمان بسیار ارزشمند باشد. بنابراین، در حالی که قیمت طلا اغلب می تواند به عنوان بازتابی از ارزش دلار آمریکا یا هر ارز دیگر مورد استفاده قرار گیرد، شرایط باید تجزیه و تحلیل شود تا مشخص شود آیا یک رابطه معکوس واقعاً مناسب است یا خیر. طلا تاثیر عمیقی بر ارزش ارزهای جهانی دارد. اگرچه استاندارد طلا کنار گذاشته شده است، طلا به عنوان یک کالا می تواند به عنوان جایگزینی برای ارزهای فیات عمل کند و به عنوان یک محافظ موثر در برابر تورم استفاده شود. شکی نیست که طلا همچنان نقش مهمی در بازار ارز خواهد داشت. بنابراین، به دلیل توانایی منحصر به فرد آن در ارائه سلامت اقتصادهای محلی و بین المللی، فلز مهمی برای پیگیری و تجزیه و تحلیل است.

خلاصه
• در طول تاریخ بشر، طلا به یک شکل به عنوان پول مورد استفاده قرار گرفته است.
• از سکه‌های طلا گرفته تا اسکناس‌های کاغذی با پشتوانه استاندارد طلا، تنها اخیراً پول به یک سیستم فیات منتقل شده است که توسط یک کالای فیزیکی پشتیبانی نمی‌شود.
• از آن زمان، تورم و کاهش دلار به معنای افزایش قیمت طلا بوده است. با خرید طلا، مردم همچنین می توانند خود را از زمان عدم اطمینان اقتصادی جهانی محافظت کنند.
• سطوح طلا همچنین ممکن است بر اقتصادهای ملی درگیر در تجارت جهانی و امور مالی بین المللی تأثیر بگذارد.

چگونه دلار آمریکا به ارز ذخیره جهانی تبدیل شد؟

چگونه دلار آمریکا به ارز ذخیره جهانی تبدیل شد؟
دلار آمریکا (USD) یکی از قوی ترین ارزهای جهان است. این واحد پول رسمی ایالات متحده و همچنین چندین کشور دیگر است. اگرچه این دلار در ایالات متحده تاریخچه ریشه ای دارد، اما دلار به شکلی که امروز می شناسیم برای اولین بار در سال 1914 چاپ شد.
چاپ یک سال پس از تأسیس فدرال رزرو به عنوان بانک مرکزی کشور با تصویب قانون فدرال رزرو آغاز شد. در آن زمان بود که فدرال رزرو شروع به انتشار اسکناس های فدرال رزرو به ارزش 10 دلاری کرد که پرتره اندرو جکسون را نشان می داد. سه دهه بعد، دلار رسما به ارز ذخیره جهان تبدیل شد. با این حال، صعود آن به تاج و تخت در واقع مدت زیادی پس از خشک شدن جوهر در اولین چاپ در سال 1914 آغاز شد. برای اطلاع از چگونگی تبدیل شدن دلار به ارز ذخیره جهان به خواندن ادامه دهید.
تاریخچه دلار آمریکا
اولین استفاده مستند از ارز کاغذی در ایالات متحده به سال 1690 برمی گردد که اسکناس های استعماری توسط مستعمره خلیج ماساچوست منتشر شد. از این یادداشت ها برای تأمین مالی عملیات نظامی استفاده می شد. در سال 1776 بود که اولین اسکناس 2 دلاری معرفی شد نه روز قبل از استقلال. نه سال بعد، در سال 1785، ایالات متحده رسماً علامت دلار را با استفاده از نماد پزو اسپانیایی آمریکایی به عنوان راهنما پذیرفت.
در سال 1863، دولت دفتر کنترل ارز (OCC) و اداره پول ملی را تأسیس کرد. این دو آژانس مسئول رسیدگی به اسکناس های نو بودند. چاپ متمرکز در دفتر حکاکی و چاپ در سال 1869 آغاز شد. قبل از این، پول توسط شرکت های خصوصی چاپ می شد.
وزارت خزانه داری ایالات متحده مسئولیت رسمی صدور ارز قانونی کشور را در سال 1890 بر عهده گرفت بیش از یک دهه قبل از ایجاد فدرال رزرو و دلار که امروز آن را می شناسیم.
تصویر مارتا واشنگتن بر روی گواهینامه های نقره 1 دلاری سری 1886 و 1896 چاپ شده است.
استاندارد طلا
قانون فدرال رزرو در سال 1913 بانک فدرال رزرو را ایجاد کرد تا به غیرقابل اعتماد بودن و بی ثباتی یک سیستم ارزی که قبلاً بر اساس اسکناس های صادر شده توسط بانک های منفرد بود، پاسخ دهد. این همان زمانی بود که اقتصاد ایالات متحده به بزرگترین اقتصاد جهان تبدیل شد و از بریتانیا پیشی گرفت. با این حال، تجارت جهانی همچنان در اطراف بریتانیا متمرکز بود، زیرا اکثر معاملات در پوند انگلیس انجام می شد.
اکثر کشورهای توسعه یافته ارزهای خود را به طلا به عنوان راهی برای تثبیت مبادلات ارزی متصل کردند. اما هنگامی که جنگ جهانی اول در سال 1914 آغاز شد، بسیاری از کشورها استفاده از استاندارد طلا را به حالت تعلیق درآوردند تا هزینه‌های نظامی خود را با پول کاغذی پرداخت کنند که باعث کاهش ارزش پول آنها شد. با این حال، بریتانیا برای حفظ موقعیت خود به عنوان ارز پیشرو در جهان، استاندارد طلا را حفظ کرد و برای اولین بار در طول سال سوم جنگ، دریافت پول قرض کرد.
ایالات متحده به وام دهنده منتخب بسیاری از کشورهایی تبدیل شد که می خواستند اوراق قرضه دلاری ایالات متحده را خریداری کنند. بریتانیا سرانجام در سال 1931 استاندارد طلا را کنار گذاشت که حساب‌های بانکی بازرگانان بین‌المللی را که با پوند معامله می‌کردند، از بین برد. تا آن زمان، دلار جایگزین پوند به عنوان ارز ذخیره بین المللی پیشرو شد.
توافقنامه برتون وودز
همانطور که در جنگ جهانی اول انجام شد، ایالات متحده پس از شروع جنگ وارد جنگ جهانی دوم شد. قبل از ورود به جنگ، ایالات متحده به عنوان تامین کننده اصلی تسلیحات و سایر کالاهای متفقین بود. اکثر کشورها با پرداخت طلا، ایالات متحده تا پایان جنگ صاحب اکثریت طلای جهان شد. این امر بازگشت به استاندارد طلا را برای کشورهایی که ذخایر خود را تخلیه کردند غیرممکن کرد.
نمایندگانی از 44 کشور متفقین در سال 1944 در برتون وود، نیوهمپشایر گرد هم آمدند تا سیستمی برای مدیریت ارز خارجی ارائه دهند که به ضرر هیچ کشوری نباشد. هیئت تصمیم گرفت که ارزهای جهان دیگر به طلا مرتبط نشوند، بلکه می توانند به ایالات متحده متصل شوند، زیرا دلار به خودی خود با طلا مرتبط بود.
این ترتیب به توافقنامه برتون وودز معروف شد. این اقتدار بانک‌های مرکزی را ایجاد کرد که نرخ‌های مبادله ثابتی را بین ارزهای خود و دلار حفظ می‌کردند. به نوبه خود، ایالات متحده دلار آمریکا را در صورت تقاضا برای طلا بازخرید می کند. کشورها در شرایطی که ارزش پول‌هایشان نسبت به دلار بسیار ضعیف یا بسیار قوی می‌شد تا حدودی بر ارزها کنترل داشتند. آنها می توانستند ارز خود را بخرند یا بفروشند تا عرضه پول را تنظیم کنند.
دلار آمریکا به ارز ذخیره جهانی تبدیل شد
دلار آمریکا رسماً به عنوان ارز ذخیره جهان شناخته شد و به لطف توافقنامه برتون وودز توسط بزرگترین ذخایر طلای جهان حمایت شد. به جای ذخایر طلا، سایر کشورها ذخایر دلاری انباشته کردند. کشورهایی که به مکانی برای ذخیره دلارهای خود نیاز داشتند، شروع به خرید اوراق بهادار خزانه داری ایالات متحده کردند که به نظر آنها ذخیره امن پول بود.
تقاضا برای اوراق بهادار خزانه داری، همراه با کسری هزینه های مورد نیاز برای تامین مالی جنگ ویتنام و برنامه های داخلی جامعه بزرگ، باعث شد ایالات متحده بازار را با پول کاغذی پر کند . با افزایش نگرانی ها در مورد ثبات دلار، کشورها شروع به تبدیل ذخایر دلار به طلا کردند.
تقاضا برای طلا به حدی بود که رئیس جمهور ریچارد نیکسون مجبور به مداخله و جدا کردن دلار از طلا شد که منجر به نرخ‌های ارز شناور امروزی شد. اگرچه دوره‌هایی از رکود تورمی وجود داشته است که به عنوان تورم بالا و بیکاری بالا تعریف می‌شود، دلار آمریکا ارز ذخیره جهانی باقی مانده است.
دلار آمریکا امروز
دلار امروز ارز ذخیره جهان باقی مانده است. بر اساس گزارش صندوق بین‌المللی پول (IMF) ، بانک‌های مرکزی 59 درصد از ذخایر خود را به دلار در سه ماهه چهارم سال 2020 نگهداری می‌کنند . بسیاری از ذخایر به صورت نقدی یا اوراق قرضه ایالات متحده، مانند اوراق خزانه ایالات متحده است. بدهی های دلاری خارج از ایالات متحده همچنان در حال افزایش است و سطح آن تا اواسط سال 2020 به 12.6 تریلیون دلار رسیده است.
اکثر مردم بر این باورند که این باعث می شود دلار قوی ترین ارز در جهان باشد. بر اساس گزارش CMC Markets، دلار با وجود موقعیت خود در بازارهای جهانی و وابستگی آنها به آن، به عنوان دهمین ارز قوی در رتبه بندی قرار گرفت. این سایت دینار کویت را به عنوان قوی ترین ارز رتبه بندی کرد در حالی که پوند انگلیس و یورو به ترتیب رتبه های پنجم و هشتم را کسب کردند.

وضعیت ذخیره عمدتاً بر اساس اندازه و قدرت اقتصاد ایالات متحده و تسلط بر بازارهای مالی ایالات متحده است. با وجود کسری هزینه های زیاد، تریلیون ها دلار بدهی و چاپ افسارگسیخته دلار آمریکا، اوراق بهادار خزانه داری ایالات متحده امن ترین راه برای ذخیره پول باقی مانده است. اعتماد و اطمینانی که جهان به توانایی ایالات متحده در پرداخت بدهی های خود دارد، دلار را به عنوان قابل بازخریدترین ارز برای تسهیل تجارت جهانی حفظ می کند.
دلار آمریکا چه زمانی ایجاد شد؟
تاریخچه ارز کاغذی در ایالات متحده به دوران استعمار باز می گردد که از اسکناس برای تامین مالی عملیات نظامی استفاده می شد. با این حال، اولین دلارهای آمریکا که امروزه آنها را می شناسیم، در سال 1914 چاپ شد. این یک سال پس از تصویب قانون فدرال رزرو بود.
چه زمانی دلار آمریکا به ارز ذخیره جهانی تبدیل شد؟
دلار آمریکا در سال 1944 به ارز ذخیره رسمی جهان تبدیل شد. این تصمیم توسط هیئتی از 44 کشور متفقین به نام توافقنامه برتون وودز اتخاذ شد.
ارز کدام کشور می تواند ارز ذخیره جهانی بعدی باشد؟
یک سری جایگزین وجود دارد که می تواند جایگزین دلار به عنوان ارز ذخیره جهانی بعدی شود. یورو پس از دلار بیشترین استفاده را دارد و اگر شرایط اقتصادی به نفع آن پیش برود، می تواند جایگزین دلار شود. اما اتحادیه اروپا (EU) فاقد واحد مرکزی خزانه داری است که می تواند این امر را دشوار کند. رنمینبی چین می تواند از دلار پیشی بگیرد، هدفی که رهبران این کشور مشتاق تحقق آن هستند. ذخایر جهانی حدود 2 درصد است و استفاده از رنمینبی در سراسر جهان در حال افزایش است.

خلاصه
• اولین دلار آمریکا در سال 1914 پس از ایجاد بانک فدرال رزرو چاپ شد.
• متفقین در طول جنگ جهانی اول به ایالات متحده برای ذخایر طلا پرداخت کردند و این امر باعث شد که ایالات متحده به بزرگترین دارنده طلا تبدیل شود.
• کشورها پس از جنگ، ارزهای خود را به دلار متصل کردند و به استاندارد طلا پایان دادند.
• صندوق بین المللی پول گزارش داد که 59 درصد کل ذخایر بانک های خارجی به دلار آمریکا است.
• علیرغم موقعیتی که در بازارهای جهانی دارد، ایالات متحده قوی ترین ارز جهانی نیست و در رتبه دهم لیست قرار دارد.

تأثیر تولید ناخالص داخلی بر استاندارد زندگی

اهمیت تورم و تولید ناخالص داخلی

اهمیت تورم و تولید ناخالص داخلی

سرمایه‌گذاران احتمالاً هرروز اصطلاحات تورم و تولید ناخالص داخلی (GDP) را می‌شنوند. اغلب آنها احساس می‌کنند که این معیارها باید همان‌طور که یک جراح نمودار بیمار را قبل از عمل مطالعه می‌کند، موردمطالعه قرار گیرد.

بیشتر سرمایه‌گذاران مفهومی از معنای تورم و تولید ناخالص داخلی و نحوه تعامل آنها دارند، اما زمانی که بهترین ذهن‌های اقتصادی در جهان نمی‌توانند در مورد تمایزات اساسی بین میزان رشد اقتصاد ایالات‌متحده یا میزان تورم برای آمریکا به توافق برسند. برای رسیدگی به بازارهای مالی ، دانستن اینکه چه‌کاری باید انجام شود دشوار است.

سرمایه‌گذاران فردی باید سطحی از درک را بیابند که به تصمیم‌گیری آنها کمک کند بدون اینکه آنها را با داده‌های بیش‌ازحد غیرضروری غرق کند. معنی تورم و تولید ناخالص داخلی را برای بازار، اقتصاد و پرتفوی خود بیابید.

اصطلاحات پایه

تورم

تورم می‌تواند به معنای افزایش عرضه پول یا افزایش سطح قیمت باشد . وقتی در مورد تورم می‌شنویم، در مورد افزایش قیمت‌ها در مقایسه با برخی معیارها می‌شنویم. اگر عرضه پول افزایش‌یافته باشد، این معمولاً خود را در سطوح بالاتر قیمت نشان می‌دهد - این فقط یک مسئله زمان است. برای این بحث، ما تورم را با شاخص اصلی قیمت مصرف کننده (CPI) اندازه‌گیری می‌کنیم که اندازه‌گیری استاندارد تورم مورداستفاده در بازارهای مالی ایالات‌متحده است. اندازه‌گیری تورم هسته ای از اهمیت بیشتری برخوردار است . CPI اصلی غذا و انرژی را از فرمول‌های خود حذف می‌کند زیرا این کالاها نوسان قیمت بیشتری را نسبت به بقیه CPI نشان می‌دهند.

تولید ناخالص داخلی (GDP)

تولید ناخالص داخلی (GDP) در ایالات‌متحده نشان‌دهنده کل تولید اقتصاد ایالات‌متحده است. مهم است که به خاطر داشته باشید که ارقام تولید ناخالص داخلی، همان‌طور که به سرمایه‌گذاران گزارش‌شده است، از قبل برای تورم تنظیم‌شده است. به‌عبارت‌دیگر، اگر تولید ناخالص 6 درصد بیشتر از سال قبل محاسبه می‌شد، اما تورم در همان دوره 2 درصد اندازه‌گیری می‌شد، رشد تولید ناخالص داخلی 4 درصد یا رشد خالص طی دوره گزارش می‌شد.

رابطه بین تورم و تولید ناخالص داخلی

رابطه بین تورم و تولید اقتصادی (GDP) مانند یک رقص بسیار ظریف است. برای سرمایه‌گذاران بازار سهام ، رشد سالانه تولید ناخالص داخلی حیاتی است. اگر تولید کلی اقتصادی در حال کاهش باشد، یا صرفاً ثابت بماند، اکثر شرکت‌ها نمی‌توانند سود خود را افزایش دهند (که محرک اصلی عملکرد سهام است). بااین‌حال، رشد بیش‌ازحد تولید ناخالص داخلی نیز خطرناک است، زیرا به‌احتمال‌زیاد با افزایش تورم همراه خواهد بود که با کاهش ارزش پول ما (و سود شرکت‌ها در آینده) سود بازار سهام را از بین می‌برد. اکثر اقتصاددانان امروز توافق دارند که 2.5 تا 3.5 درصد رشد تولید ناخالص داخلی در سال بیشترین چیزی است که اقتصاد ما می‌تواند بدون ایجاد عوارض جانبی منفی حفظ کند.. اما این اعداد از کجا می‌آیند؟ برای پاسخ به این سوال، باید یک متغیر جدید یعنی نرخ بیکاری را وارد بازی کنیم.

مطالعات نشان داده است که در 20 سال گذشته، رشد سالانه تولید ناخالص داخلی بیش از 2.5 درصد باعث کاهش 0.5 درصدی بیکاری برای هر درصد بیش از 2.5 درصد شده است. به نظر می‌رسد راهی عالی برای کشتن دو پرنده با یک سنگ افزایش رشد کلی و درعین‌حال کاهش نرخ بیکاری، درست است؟ بااین‌حال، متأسفانه، این رابطه مثبت زمانی شروع به از بین رفتن می‌کند که اشتغال بسیار کم یا نزدیک به اشتغال کامل می‌شود. ثابت‌شده است که نرخ‌های بیکاری بسیار پایین پرهزینه‌تر هستند، زیرا اقتصادی که تقریباً با اشتغال کامل کار می‌کند، باعث دو اتفاق مهم می‌شود:

1. تقاضای کل برای کالاها و خدمات سریع‌تر از عرضه افزایش می‌یابد و باعث افزایش قیمت‌ها می‌شود.

2. شرکت‌ها باید دستمزدها را درنتیجه بازار کار فشرده افزایش دهند. این افزایش معمولاً در قالب قیمت‌های بالاتر به مصرف‌کنندگان منتقل می‌شود زیرا شرکت به دنبال حداکثر کردن سود است.

باگذشت زمان، رشد تولید ناخالص داخلی باعث تورم می‌شود. تورم، اگر کنترل نشود، خطر تبدیل‌شدن به تورم فوق‌العاده را دارد. هنگامی‌که این فرآیند انجام شود، می‌تواند به‌سرعت به یک حلقه بازخورد خود تقویت‌کننده تبدیل شود. این به این دلیل است که در دنیایی که تورم در حال افزایش است، مردم پول بیشتری خرج می‌کنند زیرا می‌دانند که در آینده ارزش کمتری خواهد داشت. این امر باعث افزایش بیشتر در تولید ناخالص داخلی در کوتاه مدت و افزایش بیشتر قیمت می‌شود. همچنین اثرات تورم خطی نیست. به‌عبارت‌دیگر، تورم 10 درصدی بسیار بیشتر از دو برابر تورم 5 درصد مضر است. این‌ها درس‌هایی هستند که اکثر اقتصادهای پیشرفته می گیرنداز طریق تجربه آموخته‌اند؛ در ایالات‌متحده، فقط باید حدود 30 سال به عقب برگردید تا یک دوره طولانی تورم بالا را پیدا کنید که تنها با گذراندن دوره دردناک بیکاری بالا و از دست دادن تولید به دلیل بیکار ماندن ظرفیت بالقوه، برطرف شد.

تورم چقدر زیاد است؟

پس چقدر تورم "خیلی زیاد" است؟ طرح این سوال بحث بزرگ دیگری را آشکار می‌کند، بحثی که نه‌تنها در ایالات‌متحده بلکه در سراسر جهان توسط بانکداران مرکزی و اقتصاددانان به‌طور یکسان مطرح‌شده است. عده‌ای اصرار دارند که اقتصادهای پیشرفته باید تورم صفر درصدی یا به عبارتی ثبات قیمت‌ها را هدف قرار دهند. بااین‌حال، اجماع عمومی این است که اندکی تورم درواقع چیز خوبی است.

بزرگ‌ترین دلیل پشت این استدلال به نفع تورم، دستمزد است. در یک اقتصاد سالم، نیروهای بازار در برخی مواقع از شرکت‌ها می‌خواهند که دستمزدهای واقعی یا دستمزدها را پس از تورم کاهش دهند. در دنیای تئوریک، افزایش 2 درصدی دستمزد در طول یک سال با تورم 4 درصدی، همان اثر خالص کاهش دستمزد 2 درصدی در دوره‌های تورم صفر را برای کارگر دارد. اما در دنیای واقعی، کاهش دستمزد اسمی (دلار واقعی) به‌ندرت اتفاق می‌افتد، زیرا کارگران تمایل دارند در هرزمانی از پذیرش کاهش دستمزد خودداری کنند. این دلیل اصلی است که اکثر اقتصاددانان امروزی (ازجمله کسانی که مسئول سیاست پولی ایالات‌متحده هستند) توافق دارند که تورم اندکی، حدود 1٪ تا 2٪ در سال، بیشتر از اینکه برای اقتصاد مضر باشد، سودمند است .

فدرال رزرو و سیاست پولی

ایالات‌متحده اساساً دو سلاح در زرادخانه خود برای کمک به هدایت اقتصاد به سمت مسیر رشد پایدار بدون تورم بیش‌ازحد دارد: سیاست پولی و سیاست مالی . سیاست‌های مالی از دولت در قالب سیاست‌های مالیاتی و بودجه فدرال می‌آید. درحالی‌که سیاست مالی می‌تواند در موارد خاص برای تحریک رشد در اقتصاد بسیار موثر باشد، اکثر ناظران بازار به سیاست پولی نگاه می‌کنند تا بیشتر کارهای سنگین را در حفظ اقتصاد در الگوی رشد باثبات انجام دهد. در ایالات‌متحده، کمیته بازار باز هیئت مدیره فدرال رزرو (FOMC) وظیفه اجرای سیاست پولی را بر عهده دارد که به عنوان هر اقدامی برای کاهش یا افزایش مقدار پولی که در اقتصاد در گردش است تعریف می‌شود. کوچک کردن، به این معنی استفدرال رزرو (FED) می‌تواند به دست آوردن پول آسان‌تر یا سخت‌تر شود، از این طریق هزینه‌ها را برای تحریک اقتصاد تشویق می‌کند و دسترسی به سرمایه را درزمانی که نرخ رشد به سطوح ناپایدار می‌رسد محدود می‌کند.

آلن گرینسپن قبل از بازنشستگی اغلب به عنوان قدرتمندترین فرد روی کره زمین شناخته می‌شد. این برداشت از کجا آمده است؟ به‌احتمال‌زیاد به این دلیل بود که نقش آقای گرینسپن به عنوان رئیس فدرال رزرو (در سال 2020، این نقش در حال حاضر توسط جروم پاول اشغال‌شده است) اختیارات "ویژه" را برای او فراهم کرد - عمدتاً توانایی تعیین نرخ وجوه فدرال . نرخ "Fed Funds" نرخی است که با آن پول می‌تواند بین موسسات مالی در ایالات‌متحده تغییر کند. درحالی‌که تاثیرات تغییر در نرخ وجوه فدرال رزرو ( نرخ تنزیل ) در کل اقتصاد زمان می‌برد، اما ثابت‌شده است که در ایجاد تعدیل در عرضه کلی پول در صورت نیاز بسیار موثر است.

درخواست از گروه کوچکی از مردان و زنان FOMC که چند بار در سال دور یک میز می‌نشینند تا مسیر بزرگ‌ترین اقتصاد جهان را تغییر دهند، امری دشوار است. این مانند تلاش برای هدایت یک کشتی به‌اندازه تگزاس در سراسر اقیانوس آرام است - می‌توان این کار را انجام داد، اما سکان این کشتی باید کوچک باشد تا کمترین اختلال را در آب اطراف آن ایجاد کند. تنها با اعمال فشارهای مخالف کوچک یا کاهش فشار کمی در صورت نیاز، فدرال رزرو می‌تواند اقتصاد را با آرامش در امتداد امن‌ترین و کم‌هزینه‌ترین مسیر به سمت رشد پایدار هدایت کند. سه حوزه اقتصاد که فدرال رزرو با جدیت بیشتر به آن توجه می‌کند عبارت‌اند از تولید ناخالص داخلی، بیکاری و تورم. بیشتر داده‌هایی که باید با آنها کار کنند، داده‌های قدیمی است، بنابراین درک روندهاخیلی مهم است. در بهترین حالت، فدرال رزرو امیدوار است که همیشه جلوتر از منحنی باشد و پیش‌بینی کند که فردا چه چیزی در اطراف است تا بتوان امروز روی آن مانور داد.

محاسبه تولید ناخالص داخلی و تورم

در مورد نحوه محاسبه تولید ناخالص داخلی و تورم به همان اندازه که در هنگام انتشار با آنها چه باید کرد، بحث وجود دارد. تحلیلگران و اقتصاددانان به‌طور یکسان اغلب شروع به جدا کردن رقم تولید ناخالص داخلی یا تنزیل مقداری از رقم تورم می‌کنند، به‌خصوص زمانی که با موقعیت آنها در بازارهای آن زمان مطابقت داشته باشد. هنگامی‌که تنظیمات لذت جویانه را برای «بهبود کیفیت»، وزن دهی مجدد و تعدیل‌های فصلی در نظر می‌گیریم، چیز زیادی باقی نمی‌ماند که به یک‌شکل فاکتور گرفته، هموار یا وزن دهی نشده باشد. بااین‌حال، روش‌شناسی در حال استفاده است و تا زمانی که تغییرات اساسی در آن ایجاد نشود، می‌توانیم به نرخ های تغییر نگاه کنیم. در CPI (که با تورم اندازه‌گیری می‌شود) و بدانید که ما از یک‌پایه ثابت مقایسه می‌کنیم.

پیامدها برای سرمایه‌گذاران

نظارت دقیق بر تورم برای سرمایه‌گذاران با درآمد ثابت بسیار مهم است زیرا جریان‌های درآمدی آتی باید توسط تورم تنزیل شوند تا مشخص شود که پول امروز چقدر در آینده ارزش خواهد داشت. برای سرمایه‌گذاران سهام، تورم، چه واقعی و چه پیش‌بینی شده ، چیزی است که ما را تشویق می‌کند تا ریسک افزایش سرمایه گذاری در بازار سهام را به امید ایجاد بالاترین نرخ بازده واقعی بپذیریم . بازده واقعی (همه بحث های بازار سهام ما باید به این معیار نهایی خلاصه شود) بازده سرمایه گذاری است که پس از کارمزد، مالیات، تورم و سایر اصطکاک ها باقی می ماند. هزینه‌ها در نظر گرفته شده است. تا زمانی که تورم معتدل باشد، بازار سهام بهترین شانس را در مقایسه با درآمد ثابت و نقدینگی فراهم می‌کند.

مواقعی بسیار مفید است که به سادگی اعداد تورم و تولید ناخالص داخلی را با ارزش اسمی در نظر بگیریم و به جلو برویم، به‌خصوص که موارد بسیار دیگری وجود دارد که توجه ما را به عنوان سرمایه گذار می طلبد. بااین‌حال، ارزشمند است که هر از گاهی خود را در معرض تئوری های اساسی پشت اعداد قرار دهیم تا بتوانیم پتانسیل خود را برای بازده سرمایه گذاری در چشم انداز مناسب قرار دهیم.



خلاصه

• سرمایه‌گذاران منفرد باید سطحی از درک تولید ناخالص داخلی (GDP) و تورم را بیابند که به تصمیم‌گیری آنها کمک کند بدون اینکه آنها را با داده‌های بیش‌ازحد غیرضروری غرق کند.

• اگر تولید کلی اقتصادی در حال کاهش باشد، یا صرفاً ثابت بماند، اکثر شرکت‌ها نمی‌توانند سود خود را افزایش دهند (که محرک اصلی عملکرد سهام است). بااین‌حال، رشد بیش‌ازحد تولید ناخالص داخلی نیز خطرناک است.

• باگذشت زمان، رشد تولید ناخالص داخلی باعث تورم می‌شود - تورم، اگر کنترل نشود، خطر تبدیل‌شدن به تورم فوق‌العاده را دارد.

• اکثر اقتصاددانان امروزی موافق‌اند که تورم اندک، حدود 1 تا 2 درصد در سال، بیشتر از اینکه برای اقتصاد مضر باشد، سودمند است.

تأثیر تولید اوپک (و غیراوپک) بر قیمت نفت

چگونه تولید اوپک (و غیراوپک) بر قیمت نفت تأثیر می گذارد


نفت خام جایگاه برجسته ای در بازار کالاهای جهانی دارد زیرا تغییرات قیمت نفت بر اقتصاد جهانی تأثیر می گذارد. بنابراین، آن دسته از کشورها یا گروه هایی که نفت خام تولید می کنند نیز بر اقتصادهای سراسر جهان تأثیر می گذارند.


قیمت نفت تا حد زیادی به دو عامل بستگی دارد: تحولات ژئوپلیتیکی و رویدادهای اقتصادی. این دو متغیر می توانند منجر به تغییر در سطح تقاضا و عرضه نفت شوند که نوسانات قیمت نفت را از یک روز به روز دیگر هدایت می کند. به عنوان مثال، تحریم نفت 1973 اعراب، جنگ 1980 ایران و عراق، جنگ 1990 خلیج فارس، بحران مالی آسیا در سال 1997 و بحران مالی جهانی 2007 تا 2008 برخی از تحولات تاریخی ژئوپلیتیکی هستند که به طور قابل توجهی بر قیمت نفت تأثیر گذاشته اند. .


درک اوپک و قیمت نفت


سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) سازمانی است که اهداف تولیدی را در بین اعضای خود برای مدیریت تولید نفت تعیین می کند. کشورهای عضو اوپک حدود 40 درصد از نفت خام جهان را تولید می کنند. علاوه بر این، طبق گزارش اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده، صادرات نفت اوپک حدود 60 درصد از کل نفت مبادله شده در سطح بین المللی را تشکیل می دهد.


به دلیل این سهم بازار، اقدامات اوپک تأثیر زیادی بر قیمت های بین المللی نفت دارد. به ویژه، عربستان سعودی، بزرگترین تولیدکننده نفت خام اوپک، بیشترین تأثیر را بر قیمت نفت دارد. از نظر تاریخی، قیمت نفت خام در مواقعی که اهداف تولید اوپک کاهش می‌یابد، افزایش یافته است.


تاثیر اوپک و اوپک پلاس بر قیمت نفت


کشورهایی که در تولید جهانی نفت نقش دارند، یا عضو اوپک، اوپک پلاس یا غیر اوپک هستند. اوپک 13 عضو دارد: الجزایر، آنگولا، کنگو، گینه استوایی، گابن، ایران، عراق، کویت، لیبی، نیجریه، عربستان سعودی، امارات متحده عربی و ونزوئلا.


ده کشور غیر عضو اوپک به اوپک پیوستند تا اوپک پلاس را در اواخر سال 2016 تشکیل دهند تا کنترل بیشتری بر بازار جهانی نفت خام داشته باشند. این کشورها عبارت بودند از: آذربایجان، بحرین، برونئی، قزاقستان، مالزی، مکزیک، عمان، روسیه، سودان جنوبی و سودان. جای تعجب نیست که اوپک پلاس سطحی از نفوذ بر اقتصاد جهان دارد که حتی از اوپک نیز بیشتر است.


15 بزرگترین صادرکننده نفت و 15 بزرگترین تولیدکننده نفت در جهان برای سال 2019





کشور میلیارد دلار آمریکا % از کل جهان اوپک/غیر اوپک/اوپک پلاس


عربستان سعودی 133.6 13.3٪ اوپک


روسیه 121.4 12.1% اوپک پلاس


عراق 83.3 8.3٪ اوپک


کانادا 68.1 6.8٪ غیر اوپک


امارات متحده عربی 66.1 6.6٪ اوپک


ایالات متحده 65.3 6.5٪ غیر اوپک


کویت 42 4.2٪ اوپک


نیجریه 41 4.1٪ اوپک


قزاقستان 33.6 3.3٪ اوپک پلاس


آنگولا 32.3 3.2٪ اوپک


نروژ 28.8 2.9٪ غیر اوپک


لیبی 24.8 2.4٪ اوپک


برزیل 24 2.4٪ غیر اوپک


انگلستان 23.7 2.4٪ غیر اوپک


مکزیک 22.6 2.3٪ اوپک پلاس


15 تولیدکننده برتر نفت (2019) میلیون ها بشکه در روز % از کل جهان اوپک/غیر اوپک/اوپک پلاس


ایالات متحده 19.5 19% غیر اوپک


عربستان سعودی 11.6 12% اوپک


روسیه 11.5 11% اوپک پلاس


کانادا 5.5 5% غیر اوپک


چین 4.9 5% غیر اوپک


عراق 4.8 5% اوپک


امارات متحده عربی 4.1 4% اوپک


برزیل 3.7 4% غیر اوپک


ایران 3.2 3% اوپک


کویت 3.0 3% اوپک


نیجریه 2.02 2% اوپک


قطر 2.0 2% غیر اوپک


قزاقستان 2.0 2% اوپک پلاس


مکزیک 1.9 2% اوپک پلاس


نروژ 1.8 2% غیر اوپک





این گروه‌ها در واکنش به تحولات اقتصادی و ژئوپلیتیکی بسیار پویا، تغییراتی در ظرفیت‌های تولید نفت خود ایجاد می‌کنند که بر سطح عرضه نفت تأثیر می‌گذارد و منجر به نوسان قیمت نفت می‌شود.


کنترل بازار اوپک


صادرات نفت اوپک تقریباً 60 درصد از کل نفت مبادله شده در سراسر جهان را تشکیل می دهد. آژانس اطلاعات انرژی همچنین گزارش می دهد که بیش از 80 درصد از ذخایر اثبات شده نفت خام جهان در داخل مرزهای کشورهای اوپک قرار دارد. از این میزان، تقریباً دو سوم در منطقه خاورمیانه در سال 2018 بود .


علاوه بر این، همه کشورهای عضو اوپک به طور مداوم در حال بهبود فناوری و افزایش اکتشافات هستند که منجر به افزایش بیشتر ظرفیت‌های تولید نفت خود با کاهش هزینه‌های عملیاتی می‌شود.


عربستان سعودی


در گروه اوپک، عربستان سعودی بزرگترین تولیدکننده نفت خام در جهان است و همچنان مسلط ترین عضو اوپک است. همچنین بزرگترین صادرکننده نفت خام در سطح جهان است. هر بار که تولید نفت عربستان کاهش می یابد، قیمت نفت به شدت افزایش می یابد و افزایش تولید نفت عربستان باعث کاهش قیمت نفت می شود.


از زمان تحریم نفتی اعراب در سال 1973، عربستان سعودی با کنترل عرضه توانسته است تا آنجایی که به قیمت نفت مربوط می‌شود، فشارها را کاهش دهد. تمام نوسانات عمده قیمت نفت در تاریخ اخیر را می توان به تغییر سطح تولید در عربستان سعودی و سایر کشورهای اوپک نسبت داد.


اوپک پلاس


به گفته تاماس وارگا، تحلیلگر ارشد PVM Oil Associates و به نقل از CNBC، اوپک پلاس بیش از 50 درصد از عرضه جهانی نفت را کنترل می کند. اوپک پلاس به دلیل سه عامل اصلی تأثیرگذار باقی می ماند:


1. عدم وجود منابع جایگزین معادل موقعیت غالب آن.


2. فقدان جایگزین های اقتصادی امکان پذیر برای نفت خام در بخش انرژی .


3. مزیت قیمت نسبتاً کم هزینه در مقابل تولید نسبتاً پرهزینه غیراوپک.


به طور خلاصه، اوپک پلاس توانایی اقتصادی برای مختل کردن یا افزایش عرضه نفت به سطوح قابل توجهی در هر زمان را دارد که به شدت بر قیمت نفت تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، تحریم نفت اعراب در سال 1973 توسط اوپک شاهد چهار برابر شدن قیمت ها از 3 دلار به 12 دلار در هر بشکه بود و اخیراً افزایش ناگهانی تولید توسط عربستان سعودی در مارس 2020 منجر به کاهش شدید قیمت نفت شد. در 20 آوریل 2020، به دنبال عدم هماهنگی موقت بین روسیه و عربستان سعودی که به قرنطینه اضافه شد، قرارداد ماه اول ماه می 2020 نفت خام WTI 306٪ یا 55.90 دلار برای جلسه کاهش یافت و به منفی 37.63 دلار در هر بشکه رسید. بورس کالای نیویورک این نشان می‌دهد که دارندگان نفت مجبور به پرداخت هزینه بودند تا گیرندگان را به تولید خود برسانند.


تاثیر تولید غیراوپک بر قیمت نفت


تولیدکنندگان نفت غیراوپک، کشورهای تولیدکننده نفت خام خارج از گروه اوپک و تولیدکنندگان نفت شیل هستند. جالب اینجاست که برخی از کشورهای تولیدکننده نفت، کشورهای غیراوپک هستند. این شامل ایالات متحده آمریکا که تولید کننده شماره یک است، کانادا و چین است.


اکثر کشورهای غیراوپک مصرف بالایی دارند و بنابراین ظرفیت صادرات محدودی دارند. بسیاری از آنها علیرغم اینکه تولیدکنندگان بالایی دارند، واردکنندگان خالص نفت هستند، به این معنی که تأثیر کمتری بر قیمت نفت دارند. با این حال، با کشف نفت شیل و گاز شیل، تولیدکنندگان نفت غیراوپک، به‌ویژه ایالات متحده، در زمان‌های اخیر از افزایش تولید و سهم بازار بیشتری برخوردار شده‌اند. در حالی که این یک نوع بازی تغییر کرده است، فناوری نفت شیل نیاز به سرمایه گذاری های اولیه قابل توجهی دارد که به عنوان یک عامل بازدارنده برای تولیدکنندگان نفت شیل عمل می کند.


تاکنون، هیئت منصفه در مورد اینکه آیا تولیدکنندگان غیراوپک می‌توانند تأثیر مادی بر قیمت نفت خام داشته باشند یا خیر، صحبت نکرده است. سطوح بالای تولید اعضای غیراوپک از سال 2002 تا 2004 و در سال 2010 منجر به کاهش قیمت نشد و در عوض باعث افزایش قیمت نفت شد. این احتمالاً به این دلیل است که اعضای غیراوپک سهم بازار کافی برای تأثیرگذاری بر قیمت نفت در بازار را نداشتند. با این حال، تولید بالا از 2014 تا 2015 باعث کاهش قیمت ها شد. کارشناسان بازار معتقدند که کاهش قیمت ها احتمالاً به دلیل افزایش عرضه از سوی تولیدکنندگان اوپک برای مقابله با تهدیدی است که تولیدکنندگان غیراوپک برای هژمونی آنها ایجاد کرده است.


کشورهای اوپک و غیراوپک در مقابل نیروهای بازار


قیمت نفت نیز تحت تأثیر تحولات ژئوپلیتیکی و منافع اقتصادی است. علاوه بر این، رویدادهای " قوی سیاه " یا رویدادهای غیرمنتظره، به شدت بر پارادایم عرضه / تقاضا تأثیر می گذارد.


یکی از این رویدادها در ژانویه 2020 رخ داد، زمانی که اقتصاد جهانی تحت تأثیر این همه گیری قرار گرفت. کاهش شدید تقاضای جهانی برای نفت منجر به شکست اوپک پلاس، به ویژه بین عربستان سعودی و روسیه، دو بزرگترین صادرکننده نفت، شد. در پاسخ، عربستان سعودی تولید خود را افزایش داد. این تلاش آشکار برای تصاحب سهم بازار منجر به کاهش شدیدی شد که باعث شد قیمت نفت وست تگزاس اینترمدیت (WTI) به 20 دلار در هر بشکه برسد.


نشست "فوق العاده" بین اوپک و غیراوپک (بخوانید: عربستان سعودی و روسیه) منجر به توافقی برای کاهش تولید حدود 10 میلیون بشکه در روز (B/D) شد. در معامله کلاسیک خرید-شایعه-فروش-واقعیت، قیمت نفت افزایش یافت و سپس سقوط کرد زیرا بازار تحت تأثیر کاهش عرضه جهانی 10 میلیون بشکه در روز قرار نگرفت در حالی که پیش بینی می شد تقاضای جهانی 30 بشکه کاهش یابد. میلیون B/D


ملاحظات خاص


پویایی اقتصاد نفتی پیچیده است و قیمت نفت به چیزی بیش از قوانین تقاضا و عرضه بستگی دارد، اگرچه در ابتدایی ترین سطح خود، بازار داور نهایی قیمت نفت است.


تحت شرایط عادی بازار جهانی، اوپک پلاس به تسلط خود در تعیین قیمت نفت ادامه خواهد داد. علی‌رغم چالش‌هایی مانند فن‌آوری فرکینگ و کشف نفت در مناطق غیراوپک، سهم اوپک از بازار جهانی به این سازمان اجازه می‌دهد تا سهمیه‌های تولید را دستکاری کند و همچنان یک بازیگر اصلی در تعیین قیمت نفت باشد.





نکات کلیدی:


• قیمت نفت تحت تأثیر عوامل زیادی از جمله عرضه و تقاضا است.


• کشورهای عضو اوپک حدود 40 درصد از نفت خام جهان را تولید می کنند.


• صادرات نفت اوپک حدود 60 درصد از کل نفت مبادله شده بین المللی را تشکیل می دهد.


• اوپک (به ویژه عربستان سعودی) در تعیین جهت قیمت نفت دست بالا را دارد، اما روسیه نیز به یک بازیگر کلیدی تبدیل شده است.


• شواهد در مورد اینکه آیا کشورهای غیراوپک در تعیین قیمت نفت خام تأثیرگذار هستند یا خیر قطعی نیست.

تاثیر تراز تجاری بر نرخ ارز

چگونه تراز تجاری بر نرخ ارز تاثیر می گذارد


افزایش نرخ ارز باعث کاهش تراز تجاری می شود


تراز تجاری از طریق تأثیر آن بر عرضه و تقاضای ارز بر نرخ ارز تأثیر می گذارد. وقتی حساب تجاری یک کشور به صفر نمی رسد - یعنی زمانی که صادرات با واردات برابر نیست - عرضه یا تقاضای نسبتاً بیشتری برای ارز یک کشور وجود دارد. این بر قیمت آن ارز در بازار جهانی تأثیر می گذارد.


نرخ مبادله ارز به عنوان مقادیر نسبی نقل شده است. قیمت یک ارز بر حسب ارز دیگر توصیف می شود. برای مثال، یک دلار آمریکا ممکن است برابر با 11 راند آفریقای جنوبی باشد. به عبارت دیگر، یک کسب و کار یا شخصی آمریکایی که دلار را با راند مبادله می کند، به ازای هر دلار فروخته شده، 11 راند و یک آفریقای جنوبی به ازای هر 11 راند فروخته شده، 1 دلار می خرد.


چگونه تجارت بر تقاضای ارز تأثیر می گذارد


این مقادیر نسبی تحت تأثیر تقاضا برای ارز است که به نوبه خود تحت تأثیر تجارت است. اگر کشوری بیش از وارداتش صادر کند، تقاضای زیادی برای کالاهای آن و در نتیجه برای ارز آن وجود دارد. اقتصاد عرضه و تقاضا حکم می کند که وقتی تقاضا زیاد است، قیمت ها افزایش می یابد و ارزش پول افزایش می یابد .


در مقابل، اگر کشوری بیش از صادرات خود وارد کند، تقاضای نسبتاً کمتری برای ارز آن وجود دارد، بنابراین قیمت ها باید کاهش یابد. در مورد ارز، ارزش آن کاهش می یابد یا ارزش خود را از دست می دهد.


به عنوان مثال، بیایید بگوییم که آب نبات ها تنها محصول موجود در بازار هستند و آفریقای جنوبی بیشتر از صادرات آب نبات از ایالات متحده وارد می کند. در نتیجه، نیاز به خرید دلار بیشتری نسبت به رند فروخته شده دارد. تقاضای دلار آفریقای جنوبی از تقاضای آمریکا برای راند بیشتر است.


این بدان معنی است که ارزش رند کاهش می یابد. در این شرایط، ما حدس می زنیم که راند ممکن است به 15 نسبت به دلار سقوط کند. اکنون به ازای هر 1 دلار فروخته شده، یک آمریکایی 15 راند دریافت می کند. برای خرید 1 دلار، یک آفریقای جنوبی باید 15 راند بفروشد.





تجارت بر تقاضای ارز تأثیر می گذارد که به افزایش قیمت ارز کمک می کند.


تراز تجاری


جذابیت نسبی صادرات از کشور نیز با کاهش ارزش ارز افزایش می یابد. به عنوان مثال، فرض کنید یک آب نبات آمریکایی 1 دلار قیمت دارد. قبل از کاهش ارزش پول آنها، یک آفریقایی جنوبی می توانست یک آب نبات آمریکایی را به قیمت 11 راند بخرد. پس از آن، همان آبنبات 15 راند قیمت دارد که افزایش قیمت بسیار زیادی دارد.


از سوی دیگر، یک آب نبات آفریقای جنوبی با قیمت 5 راند در مقایسه بسیار ارزان تر شده است: اکنون 1 دلار به جای دو عدد، سه آب نبات آفریقای جنوبی می خرد.


آفریقای جنوبی ممکن است شروع به خرید دلارهای کمتری کنند زیرا آب نبات های آمریکایی بسیار گران شده اند و آمریکایی ها ممکن است شروع به خرید رند بیشتری کنند زیرا آب نبات های آفریقای جنوبی اکنون ارزان تر هستند. این به نوبه خود شروع به تأثیر بر تراز تجاری می کند. آفریقای جنوبی سپس صادرات بیشتر و واردات کمتر را آغاز می کند و کسری تجاری را کاهش می دهد.


چگونه نرخ ارز بالاتر بر تجارت تأثیر می گذارد؟


زمانی که نرخ ارز یک کشور نسبت به کشور دیگر افزایش می یابد، قیمت کالاها و خدمات آن افزایش می یابد. واردات ارزان تر می شود در نهایت این امر می تواند باعث کاهش صادرات آن کشور و افزایش واردات شود.


چگونه ارزش ارز تحت تأثیر تقاضا قرار می گیرد؟


افزایش تقاضا برای کالاها و خدمات یک کشور باعث افزایش تقاضا برای پول آن کشور می شود. این به نوبه خود ارزش پول را افزایش می دهد.


تغییرات نرخ ارز بر چه عواملی تأثیر می گذارد؟


تغییرات در نرخ ارز می تواند بر قیمت کالاها و خدمات، ارزش ارز و تراز تجاری تأثیر بگذارد.





تراز تجاری می تواند بر عرضه و تقاضای ارز تاثیر بگذارد. این می تواند بر نرخ ارز تاثیر بگذارد. مثال ما فرض می کند که ارزها روی رژیم شناور هستند، به این معنی که بازار ارزش یک ارز را نسبت به سایرین تعیین می کند. در مواردی که یک یا هر دو ارز ثابت یا متصل به ارز دیگری باشد، نرخ مبادله به راحتی در پاسخ به عدم تعادل تجاری حرکت نمی کند.


خلاصه


• تراز تجاری (که نشان دهنده تقاضای بیشتر یا کمتر برای یک ارز است) می تواند بر نرخ مبادله ارز تأثیر بگذارد.


• کشوری که تقاضای بالایی برای کالاهای خود دارد بیشتر از واردات به صادرات تمایل دارد و تقاضا برای ارز خود را افزایش می دهد.


• کشوری که بیشتر از صادرات وارد می کند، تقاضای کمتری برای ارز خود خواهد داشت.


• ترازهای تجاری و در نتیجه، ارزها می توانند به عقب و جلو حرکت کنند، با این فرض که ارزها به جای ثابت، شناور هستند.


• ارزهایی که ثابت یا ثابت هستند به آسانی ارزهای شناور در پاسخ به عدم تعادل تجاری حرکت نمی کنند.

تأثیر بازار سهام بر تولید ناخالص داخلی

چگونه بازار سهام بر تولید ناخالص داخلی تأثیر می گذارد


بازار سهام اغلب یک شاخص احساسات است و می تواند بر تولید ناخالص داخلی (GDP) تأثیر بگذارد. تولید ناخالص داخلی تولید همه کالاها و خدمات در یک اقتصاد را اندازه گیری می کند. با افزایش و کاهش بازار سهام، احساسات در اقتصاد نیز افزایش می یابد. همانطور که احساسات تغییر می کند، هزینه های مردم نیز تغییر می کند که در نهایت باعث رشد تولید ناخالص داخلی می شود. با این حال، بازار سهام می تواند اثرات منفی و مثبت بر تولید ناخالص داخلی داشته باشد.


درک چگونگی تأثیر بازار سهام بر تولید ناخالص داخلی


قبل از اینکه بتوانیم تعیین کنیم بازارها چگونه بر تولید ناخالص داخلی تأثیر می گذارند، ابتدا باید آنچه را که باعث رشد در یک اقتصاد می شود بررسی کنیم. تولید ناخالص داخلی اقتصاد ایالات متحده در درجه اول توسط هزینه ها و سرمایه گذاری هدایت می شود. تولید ناخالص داخلی معمولاً به صورت درصدی از نرخ رشد از یک دوره به دوره دیگر نشان داده می شود.


به عنوان مثال، نرخ رشد سه ماهه به سه ماهه ممکن است 2 درصد باشد، به این معنی که اقتصاد ایالات متحده در آن سه ماهه به صورت سالانه 2 درصد رشد کرده است. در زیر تعدادی از مولفه های کلیدی که تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهند آورده شده است:


• هزینه های مصرف کننده ؛ که محرک اصلی تولید ناخالص داخلی در ایالات متحده است


• مخارج تجاری شامل خرید کارخانه ها و تجهیزات جدید، استخدام، سرمایه گذاری در فناوری های جدید و ساخت دفاتر و کارخانه های جدید است.


• صادرات عبارت است از فروش شرکت های داخلی به مشتریان در سطح بین المللی.


• هزینه های دولت شامل ساخت جاده ها، پل ها و یارانه برای صنایعی مانند کشاورزی است.


همه موارد فوق با هم می توانند تحت تأثیر سرمایه گذاران - چه به صورت منفی یا مثبت - از طریق بازار سهام باشند.


چگونه بازارهای صعودی بر تولید ناخالص داخلی تأثیر می‌گذارند


بازار صعودی زمانی است که بازارهای سهام در حال افزایش هستند. بازار سهام عمدتاً با تأثیر بر شرایط مالی و اعتماد مصرف کننده بر تولید ناخالص داخلی تأثیر می گذارد . زمانی که سهام در یک روند صعودی هستند - یک بازار صعودی - خوش‌بینی زیادی پیرامون اقتصاد و چشم‌انداز سهام‌های مختلف وجود دارد.


اگر شرکت‌ها سهام جدیدی را برای افزایش سرمایه منتشر کنند، می‌توانند از این سرمایه‌ها برای توسعه عملیات، سرمایه‌گذاری در پروژه‌های جدید و استخدام کارگران بیشتر استفاده کنند. همه این فعالیت ها باعث افزایش تولید ناخالص داخلی می شود. در طول یک بازار صعودی، انتشار سهام جدید برای شرکت ها آسان تر است، زیرا تقاضای سالمی برای سهام وجود دارد.


تولید ناخالص داخلی ایالات متحده در سال 2021، 22.9 تریلیون دلار بود. انتظار می رود در سال 2022 به 24.8 تریلیون دلار افزایش یابد


اگر تولید ناخالص داخلی در حال افزایش باشد - به این معنی که اقتصاد عملکرد خوبی دارد - همین شرکت‌ها می‌توانند با استقراض از بانک‌ها یا انتشار بدهی‌های جدید به نام اوراق قرضه ، وجوه بیشتری جذب کنند. اوراق قرضه توسط سرمایه گذاران خریداری می شود و وجوه برای گسترش و رشد تجارت استفاده می شود. همچنین تولید ناخالص داخلی را افزایش می دهد.


با افزایش قیمت سهام، سرمایه گذاران و مصرف کنندگان ثروت و خوش بینی بیشتری نسبت به چشم انداز آینده دارند. این اعتماد به افزایش هزینه‌ها سرایت می‌کند که می‌تواند منجر به خریدهای عمده مانند خانه و خودرو شود. نتیجه منجر به افزایش فروش و درآمد برای شرکت ها می شود و تولید ناخالص داخلی را بیشتر می کند.


چگونه بازارهای نزولی بر تولید ناخالص داخلی تأثیر می گذارد


برعکس، زمانی که بازار سهام در حال سقوط است - یک بازار نزولی - به این معنی است که قیمت سهام در حال کاهش است و می تواند تأثیر منفی بر احساسات داشته باشد.


در یک بازار نزولی، سرمایه‌گذاران برای جلوگیری از ضرر سرمایه‌گذاری‌های خود به فروش سهام عجله می‌کنند. به طور معمول، این ضررها منجر به عقب نشینی در هزینه های مصرف کننده می شود، به خصوص اگر ترس از رکود نیز وجود داشته باشد. رکود اغلب با دو فصل متوالی رشد تولید ناخالص داخلی منفی یا انقباضی تعریف می شود.


هنگامی که مصرف کنندگان شروع به عقب نشینی از مخارج خود کنند، می تواند به فروش و درآمد شرکت ها آسیب برساند. شرکت ها نیز به نوبه خود مجبور به کاهش هزینه ها و کارگران هستند. کاهش هزینه های مصرف کننده با افزایش بیکاری و عدم اطمینان بیشتر در مورد آینده تشدید می شود.


همچنین، کسب و کارها ممکن است برای یافتن منابع جدید تامین مالی مشکل پیدا کنند و با درآمد کمتر، مدیریت بدهی موجود می تواند چالش برانگیزتر شود.


همه این عوامل منجر به کاهش اعتماد مصرف کننده و کسب و کار می شود که به سرمایه گذاری کمتر در بازار سهام منجر می شود. انقباض مخارج و سرمایه گذاری به دلیل اعتماد کمتر در نهایت تأثیر منفی بر تولید ناخالص داخلی دارد.


ملاحظات خاص


تأثیر بازار سهام بر تولید ناخالص داخلی کمتر از تأثیر تولید ناخالص داخلی بر بازار سهام مورد بحث قرار گرفته است. هنگامی که تولید ناخالص داخلی افزایش می یابد، درآمد شرکت ها افزایش می یابد که آن را برای سهام افزایش می دهد.


معکوس زمانی اتفاق می‌افتد که تولید ناخالص داخلی کاهش می‌یابد و منجر به هزینه‌های کمتر کسب‌وکارها و مصرف‌کنندگان می‌شود که بازارها را پایین‌تر می‌آورد. با این حال، بازار سهام چه یک بازار صعودی باشد و چه بازار نزولی، سطحی از تأثیر را، هرچند غیرمستقیم، بر تولید ناخالص داخلی و اقتصاد به طور کلی دارد.


4 نوع تولید ناخالص داخلی چیست؟


چهار نوع تولید ناخالص داخلی عبارتند از (1) تولید ناخالص داخلی واقعی که تولید ناخالص داخلی برای تورم تعدیل شده است، (2) تولید ناخالص داخلی اسمی که تولید ناخالص داخلی با تورم است، (3) تولید ناخالص داخلی واقعی که تولید ناخالص داخلی محاسبه شده برای لحظه جاری در زمان است و ( 4) تولید ناخالص داخلی بالقوه، همان چیزی است که تولید ناخالص داخلی در شرایط اقتصادی ایده آل می تواند باشد.


آیا تولید ناخالص داخلی بازار سهام را اندازه گیری می کند؟


خیر، تولید ناخالص داخلی بازار سهام را اندازه گیری نمی کند. تولید ناخالص داخلی مصرف شخصی، سرمایه گذاری تجاری، مخارج دولت و صادرات خالص را اندازه گیری می کند. با این حال، سطح تولید ناخالص داخلی، به ویژه رشد یا انقباض آن، بر عملکرد بازار سهام تأثیر می‌گذارد، با توجه به اینکه سرمایه‌گذاران به آینده اقتصاد بر اساس اعداد تولید ناخالص داخلی خوشبین هستند یا خیر.


چرا تولید ناخالص داخلی مهم است؟


تولید ناخالص داخلی به این دلیل اهمیت دارد که عملکرد بخش‌های مختلف اقتصاد مانند مصرف و سرمایه‌گذاری را اندازه‌گیری می‌کند که به عنوان شاخص سلامت یک اقتصاد عمل می‌کند. رشد تولید ناخالص داخلی نشان دهنده یک اقتصاد قوی است، اقتصادی که در آن افراد شاغل هستند و شرکت ها در حال رشد هستند.





بازار سهام شاخصی از احساسات در یک اقتصاد است که می تواند بر تولید ناخالص داخلی (GDP) تأثیر بگذارد. زمانی که بازار سهام خوب و در حال رشد است، نشان دهنده این است که شرکت ها خوب کار می کنند و به این کار ادامه خواهند داد. این امر باعث ایجاد خوش بینی در مصرف کنندگان، سرمایه گذاران و کسب و کارها می شود.


این نهادها کارگران بیشتری را استخدام می کنند، در نتیجه بیکاری را کاهش می دهند، پول قرض می کنند که پیامدهای مثبت مختلفی دارد و با پول بیشتر و استخدام افراد بیشتر، هزینه های بیشتری رخ می دهد، چرخه را بیشتر تقویت می کند و تولید ناخالص داخلی را بهبود می بخشد. زمانی که بازار سهام ضعیف عمل می کند، اثری معکوس با موارد فوق دارد.





خلاصه


• بازار سهام اغلب یک شاخص احساسی است که می تواند بر تولید ناخالص داخلی (GDP) تأثیر منفی یا مثبت بگذارد.


• در یک بازار صعودی - قیمت سهام در حال افزایش است - مصرف کنندگان و شرکت ها دارای ثروت و اعتماد بیشتری هستند - که منجر به هزینه های بیشتر و تولید ناخالص داخلی بالاتر می شود.


• در یک بازار نزولی - قیمت سهام در حال کاهش است - مصرف کنندگان و شرکت ها دارای ثروت و خوش بینی کمتری هستند - که منجر به هزینه کمتر و تولید ناخالص داخلی کمتر می شود.

اوراق قرضه فدرال

چگونه اوراق قرضه فدرال صادر می شود


بازارهای جهانی اوراق قرضه بزرگتر از بازارهای سهام جمعی هستند، هم از نظر ارزش پولی اوراق قرضه موجود و هم از نظر ارزش دلاری اوراق قرضه معامله شده روزانه. با این حال، به نظر می‌رسد که سرمایه‌گذاران نسبت به اوراق قرضه نسبت به سهام اطلاعات کمی دارند.


حتی اوراق قرضه فدرال که در ایالات متحده به عنوان اوراق قرضه خزانه داری (T-Bonds) شناخته می شوند، خالی از ابهام نیستند. با این حال، آنها بخش قابل توجهی از کل بازار اوراق قرضه را تشکیل می دهند. اوراق قرضه خزانه داری امن ترین سرمایه گذاری با درآمد ثابت در نظر گرفته می شود - معیاری که ریسک سایر اوراق با آن اندازه گیری می شود.


چرا اوراق قرضه فدرال منتشر می شود


در ایالات متحده، خزانه داری ایالات متحده روند صدور اوراق قرضه فدرال را هماهنگ می کند. اولین اوراق قرضه خزانه داری در بازار آزاد، اوراق قرضه جنگی بود که برای جمع آوری بودجه برای ارتش منتشر شد. با بلوغ این اوراق، خزانه داری اوراق قرضه جدیدی را برای پرداخت اوراق قدیمی منتشر کرد و در نتیجه بازار پایداری از اوراق قرضه کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت ایجاد کرد که به راحتی قابل ذخیره یا فروش مجدد در بازار آزاد بود.


در اصل، خزانه داری انتشار اوراق قرضه را با انجام نظرسنجی های غیررسمی از فعالان بازار برای تعیین بهترین قیمت عرضه مدیریت می کرد. در دهه 1970، این سیستم با یک سیستم حراج جایگزین شد و هر اوراق قرضه به بالاترین پیشنهاد داده می شد.


چگونه یک پیوند جدید متولد می شود


قبل از تصمیم گیری درباره جزئیات انتشار اوراق قرضه جدید، باید به چند سوال مهم پاسخ داد. باید یک سند قانونی وجود داشته باشد که شرایط انتشار اوراق قرضه را مشخص کند. مقامات دولتی نیز باید درباره نحوه فروش اوراق مشارکت تصمیم بگیرند. دولت فدرال اغلب مزایده های اوراق قرضه برگزار می کند و از چندین پذیره نویس دعوت می کند تا در روند مناقصه شرکت کنند.


چگونه یک اوراق قرضه جدید به بازار عرضه می شود


اولین مرحله از مرحله بازاریابی، تهیه یک بیانیه رسمی اولیه یا سند افشا برای تحویل به خریداران بالقوه است. سرمایه گذاران معمولاً قیمت، ریسک و بازده مورد انتظار هر پیشنهاد اوراق قرضه را قبل از تصمیم گیری برای ارائه پیشنهاد بررسی می کنند.


یکی از مهمترین الزامات قانونی برای صدور اوراق قرضه فدرال این است که یک جلسه عمومی باید پس از یک دوره بازاریابی معقول برگزار شود. در طول این دوره بازاریابی که معمولاً حدود یک هفته طول می کشد، خریداران بالقوه به طور کامل اسناد افشا را بررسی و ارزیابی می کنند.


هنگامی که دولت حراج اوراق قرضه برگزار می کند، هر گروه پیشنهاد خرید خود را در روز جلسه عمومی ارائه می کند. حراج تا زمان توزیع مناسب اوراق قرضه ادامه دارد.





سرمایه گذاران خرد اوراق قرضه فدرال را به جای حراج در بازار ثانویه خریداری می کنند.


چگونه یک اوراق قرضه جدید خریداری و پرداخت می شود


در آخرین مراحل فرآیند صدور اوراق قرضه فدرال، پذیره نویسان قیمت خرید اوراق قرضه را به نماینده پرداخت کننده ارسال می کنند. سپس نماینده پرداخت هزینه های صدور را به دستور ناشر می پردازد. عامل پرداخت نقش عملی مهمی در صدور اوراق قرضه دارد. نماینده می بیند که وجوه بر اساس هدف مورد نظر از انتشار اوراق قرضه به طور مناسب توزیع می شود. پس از بسته شدن توزیع اوراق، مشاور اوراق قرضه مجموعه کاملی از اسناد پایانی را برای هر شرکت کننده توزیع می کند.


این ما را به آماده سازی اسناد بسته شدن می رساند که آخرین مرحله در فرآیند صدور اوراق قرضه فدرال است. همانطور که ممکن است انتظار داشته باشید، این اسناد ماهیت بسیار فنی دارند و در یک چارچوب قانونی خاص نوشته شده اند. بدون پرداختن به جزئیات بیشتر در مورد محتوای آنها، کافی است بگوییم که اسناد پایانی شرایط پیشنهاد خرید تایید شده را تکرار می کند. همچنین، اسناد روش پرداخت و توزیع اوراق را مشخص می کند.


چرا باید به فرآیند صدور اوراق قرضه فدرال اهمیت دهید؟ این مهم است زیرا اوراق قرضه فدرال ایمن ترین سرمایه گذاری های با درآمد ثابت موجود است. از این گذشته، آنها توسط اختیارات مالیاتی دولت فدرال حمایت می شوند. ماهیت خاص هر انتشار اوراق قرضه هنوز باید به دقت تحلیل شود.


دانش دایره المعارفی از رویه های مربوط به فرآیند صدور اوراق قرضه فدرال برای شرکت در خرید اوراق قرضه خرده فروشی ضروری نیست. یک سرمایه گذار می تواند ETF اوراق قرضه دولتی را به همان راحتی سهام خریداری کند، بدون اینکه چیزی در مورد فرآیند صدور اوراق بداند. با این حال، داشتن درک درستی از بازار اوراق قرضه هنوز مفید است.


دولت فدرال در قبال خریداران موظف است از نقدشوندگی، قابل فروش بودن و اندازه کافی برای تضمین بازار قابل معامله اطمینان حاصل کند. در نهایت، همه این عوامل برای بهبود بازارپذیری یک انتشار اوراق قرضه خاص و جذاب‌تر کردن آن برای خریداران بالقوه ترکیب می‌شوند.





خلاصه


• در ایالات متحده، اوراق قرضه فدرال توسط وزارت خزانه داری صادر می شود.


• باید یک سند قانونی وجود داشته باشد که شرایط انتشار اوراق قرضه را مشخص کند.


• اوراق قرضه دولتی ایالات متحده عموماً در حراجی فروخته می شود.


• یک سرمایه گذار می تواند ETF اوراق قرضه دولتی را به همان راحتی سهام خریداری کند، بدون اینکه چیزی در مورد فرآیند صدور اوراق بداند.

چگونه از تورم سود ببریم

چگونه از تورم سود ببریم


برای مصرف‌کنندگان، تورم به معنای قیمت‌های بالاتر کالاها و خدمات و خطر از دست دادن قدرت خرید در صورت عدم موفقیت در درآمد آنهاست. برعکس، کاهش قیمت ها به عنوان کاهش قیمت شناخته می شود.


کاهش مداوم تورم می تواند بیکاری را افزایش دهد و سیستم مالی و همچنین اقتصاد گسترده تر را با دشوارتر کردن ارائه بدهی ها تضعیف کند. فدرال رزرو ایالات متحده نرخ تورم متوسط 2 درصدی را در طول زمان هدف قرار داده است که بیشترین سازگاری را با وظایف دوگانه خود برای ارتقای ثبات قیمت و حداکثر اشتغال دارد.


انحرافات شدید از نرخ تورم متوسط در هر دو جهت چالش هایی را برای سرمایه گذاران و همچنین مصرف کنندگان ایجاد می کند. به این دلیل که آنها پتانسیل ایجاد اختلالات اقتصادی قابل توجهی را دارند. آنها همچنین اثرات متفاوت و اغلب غیرقابل پیش بینی بر طبقات مختلف دارایی دارند.


چگونه تورم می تواند برای اقتصاد خوب باشد؟


مبانی تورم


در علم اقتصاد، تورم یک معیار کمی است - یکی از معیارهای کمیت بر کیفیت - که نرخ تغییر قیمت یک سبد کالای استاندارد را دنبال می‌کند. تورم به عنوان افزایش قیمت ها در طول زمان تعریف می شود و نرخ آن افزایش به صورت درصد بیان می شود.


رایج ترین گزارش های اقتصادی مورد استفاده برای اندازه گیری تورم، شاخص قیمت مصرف کننده (CPI)، شاخص قیمت تولید کننده (PPI) و شاخص قیمت هزینه های مصرف شخصی است. شاخص قیمت PCE شاخص تورم ترجیحی فدرال رزرو است. PCE اندازه گیری گسترده تری نسبت به CPI است و بر اساس معیارهای مصرفی که برای استخراج تولید ناخالص داخلی استفاده می شود به جای بررسی هزینه های خانوار به عنوان CPI وزن داده می شود.


• CPI میانگین وزنی مصرف کنندگان شهری را برای سبد کالاها و خدمات بازار استاندارد شده پرداخت می کند. ماهانه توسط اداره آمار کار (BLS) گزارش می شود.


• PPI میانگین موزون قیمت های محقق شده توسط تولیدکنندگان داخلی است. این شامل قیمت از اولین معامله تجاری برای بسیاری از محصولات و برخی از خدمات است. همچنین ماهانه توسط BLS گزارش می شود.


• شاخص قیمت PCE اندازه گیری گسترده تری نسبت به CPI برای تغییر قیمت کالاها و خدمات خریداری شده توسط مصرف کنندگان است. این به صورت ماهانه توسط دفتر تحلیل اقتصادی وزارت بازرگانی ایالات متحده منتشر می شود.


هر سه این شاخص‌ها یک معیار «هسته‌ای» جایگزین به استثنای قیمت‌های بی‌ثبات‌تر مواد غذایی و انرژی ارائه می‌کنند. یکی دیگر از معیارهای تورم جایگزین، شاخص قیمت میانگین PCE از بانک فدرال رزرو است که از هر محاسبات ماهانه دسته‌های مخارج با شدیدترین حرکت قیمت در هر جهت حذف می‌شود.


چگونه تورم بر ارزش دارایی ها تأثیر می گذارد


در حالی که اثرات تورم بر اقتصاد و ارزش دارایی ها می تواند غیرقابل پیش بینی باشد، تاریخ و اقتصاد برخی از قوانین سرانگشتی را ارائه می دهند.


تورم بیشترین آسیب را به ارزش اوراق بدهی با نرخ ثابت وارد می کند، زیرا باعث کاهش ارزش پرداخت های نرخ بهره و همچنین بازپرداخت اصل سرمایه می شود. اگر نرخ تورم از نرخ بهره بیشتر شود، وام دهندگان در واقع پس از تعدیل تورم، پول خود را از دست می دهند. به همین دلیل است که سرمایه گذاران گاهی اوقات بر نرخ بهره واقعی تمرکز می کنند که با کم کردن نرخ تورم از نرخ بهره اسمی بدست می آید.


بدهی های بلندمدت با نرخ ثابت نسبت به بدهی های کوتاه مدت آسیب پذیرتر از تورم است، زیرا اثر تورم بر ارزش بازپرداخت های آتی به نسبت بیشتر است و در طول زمان ترکیب می شود.


دارایی هایی که در شرایط تورم بهترین عملکرد را دارند، دارایی هایی هستند که با افزایش تورم، اطمینان حاصل می شود که نقدینگی بیشتری وارد می کنند یا ارزششان افزایش می یابد. به عنوان مثال می توان به ملک اجاره ای مشمول افزایش دوره ای در اجاره یا نرخ شارژ خط لوله انرژی مرتبط با تورم اشاره کرد.


مشاور املاک


املاک و مستغلات یک انتخاب محبوب است زیرا در میان تورم به یک دارایی مفیدتر و محبوب تر و با ارزش تر تبدیل می شود و در عین حال افزایش درآمد اجاره را ایجاد می کند.


سرمایه گذاران می توانند مستقیماً املاک و مستغلات بخرند یا با خرید سهام یک تراست سرمایه گذاری املاک (REIT) یا صندوق تخصصی در آن سرمایه گذاری کنند.


املاک و مستغلات به ویژه در طول شیوع تورم مداوم در دهه 1970 عملکرد خوبی داشتند. اما املاک و مستغلات نیز در برابر افزایش نرخ بهره و بحران های مالی آسیب پذیر هستند، همانطور که در سال 2007-2008 مشاهده شد. و افزایش نرخ بهره پاسخ متعارف سیاست پولی به افزایش تورم است.


کالاها


هنگامی که تورم افزایش می یابد، سرمایه گذاران اغلب به سمت دارایی های مشهود می روند که احتمال افزایش ارزش آنها وجود دارد.


برای قرن‌ها، پناهگاه اصلی طلا و تا حدی دیگر فلزات گرانبها بوده است که باعث افزایش قیمت با افزایش تورم شده است. همچنین می‌توان طلا را مستقیماً از یک فروشنده شمش یا کلاهبردار یا به‌طور غیرمستقیم با سرمایه‌گذاری در یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک یا صندوق قابل معامله در بورس (ETF) که صاحب طلا است خریداری کرد. سرمایه‌گذاران همچنین می‌توانند با خرید سهام تولیدکنندگان آن به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم از طریق ETF یا صندوق‌های مشترک تخصصی، در معرض دید یک کالا قرار بگیرند.





بسیاری از سرمایه‌گذاری‌ها از نظر تاریخی به‌عنوان پوشش‌ها یا محافظت در برابر تورم تلقی شده‌اند. اینها شامل املاک و مستغلات، کالاها و انواع خاصی از سهام و اوراق قرضه است.


کالاها شامل مواد خام و محصولات کشاورزی مانند روغن، مس، پنبه، سویا و آب پرتقال است. قیمت کالاها در کنار قیمت محصولات نهایی ساخته شده از آن کالاها در محیط های تورمی افزایش می یابد. به عنوان مثال، افزایش قیمت نفت خام، قیمت بنزین و حمل و نقل را افزایش می دهد. سرمایه گذاران پیچیده می توانند معاملات آتی کالاها یا سهام تولیدکنندگان را معامله کنند. از سوی دیگر، صندوق‌های قابل معامله در بورس که در معاملات آتی کالا سرمایه‌گذاری می‌کنند، تمایل به عملکرد ضعیف‌تر از قیمت یک کالای در حال افزایش دارند، زیرا موقعیت‌های آتی آن‌ها باید با انقضای آنها تغییر کند.


اوراق قرضه


سرمایه‌گذاری در اوراق قرضه ممکن است غیرمعمول به نظر برسد، زیرا تورم معمولاً برای بدهی‌های با نرخ ثابت مضر است. این مورد در مورد اوراق قرضه شاخص تورمی که نرخ بهره متغیر مرتبط با نرخ تورم را ارائه می دهند، صدق نمی کند. در ایالات متحده، اوراق بهادار محافظت شده از تورم خزانه داری (TIPS) یک گزینه محبوب است که با شاخص قیمت مصرف کننده مرتبط است.


هنگامی که CPI افزایش می یابد، ارزش سرمایه گذاری TIPS نیز افزایش می یابد. نه تنها ارزش پایه افزایش می یابد، بلکه از آنجایی که سود پرداختی بر اساس ارزش پایه است، با افزایش ارزش پایه، میزان پرداخت سود افزایش می یابد. انواع دیگری از اوراق قرضه با شاخص تورم نیز موجود است، از جمله اوراقی که توسط کشورهای دیگر منتشر شده است.


اوراق قرضه با شاخص تورم را می توان به روش های مختلفی در دسترس قرار داد. به عنوان مثال، سرمایه گذاری مستقیم در TIPS را می توان از طریق خزانه داری ایالات متحده یا از طریق یک حساب کارگزاری انجام داد. آنها همچنین در برخی از صندوق های سرمایه گذاری مشترک و صندوق های قابل معامله در بورس نگهداری می شوند. برای یک بازی تهاجمی تر، اوراق قرضه ناخواسته را در نظر بگیرید. بدهی پربازده - همانطور که به طور رسمی شناخته می شود - زمانی که تورم افزایش می یابد ارزش بیشتری پیدا می کند، زیرا سرمایه گذاران به بازده بالاتر ارائه شده توسط این سرمایه گذاری با درآمد ثابت پرمخاطره تر از متوسط روی می آورند.


سهام


سهام شانس معقولی برای همگام شدن با تورم دارند - اما وقتی نوبت به انجام این کار می رسد، همه سهام یکسان ایجاد نمی شوند. به عنوان مثال، سهامی که سود سهام پرداختی بالایی دارند، در دوران تورمی مانند اوراق با نرخ ثابت چکش می‌شوند. 13 سرمایه گذاران باید روی شرکت هایی تمرکز کنند که می توانند هزینه های ورودی فزاینده خود را به مشتریان منتقل کنند، مانند آنهایی که در بخش عمده مصرف کننده هستند.


وام / تعهدات بدهی


وام های اهرمی نیز پوشش های بالقوه تورم هستند. آنها یک ابزار با نرخ شناور هستند، به این معنی که بانک ها یا سایر وام دهندگان می توانند نرخ بهره را افزایش دهند تا بازده سرمایه گذاری (ROI) همگام با تورم باشد.


اوراق بهادار با پشتوانه رهنی (MBS) و تعهدات بدهی وثیقه‌شده (CDOs) - به ترتیب مجموعه‌ای از وام‌های رهنی و مصرف‌کننده - نیز یک گزینه هستند. سرمایه گذاران خودشان مالک بدهی نیستند، بلکه در اوراق بهاداری سرمایه گذاری می کنند که دارایی های اساسی آن وام است.


MBS، CDO و وام های اهرمی ابزارهای پیچیده و تا حدودی پرخطر (بسته به رتبه آنها) هستند که اغلب به حداقل سرمایه گذاری نسبتاً زیادی نیاز دارند. برای اکثر سرمایه گذاران خرد، راه ممکن خرید یک صندوق سرمایه گذاری مشترک یا ETF است که در این محصولات درآمدزا تخصص دارد.


مزایا و معایب سرمایه گذاری برای تورم


هر نوع پوشش سرمایه گذاری دارای مزایا و معایبی است، همانطور که در هر نوع سرمایه گذاری مزایا و معایبی وجود دارد. همچنین، دارایی های مختلف که در بالا توضیح داده شد، دارای ویژگی های مثبت و منفی هستند.


البته مزیت اصلی سرمایه گذاری در زمان تورم، حفظ ارزش پرتفوی شماست. دلیل دوم این است که شما می خواهید تخم لانه خود را در حال رشد نگه دارید. همچنین می تواند شما را به سمت تنوع سوق دهد که همیشه ارزش توجه دارد. توزیع ریسک در میان انواع هلدینگ، روشی قدیمی برای ساخت پرتفوی است که به همان اندازه که برای استراتژی‌های رشد دارایی کاربرد دارد، در استراتژی‌های مبارزه با تورم نیز کاربرد دارد.


طرفداران


• ارزش نمونه کارها را حفظ کنید


• دارایی ها را متنوع کنید


• قدرت خرید درآمد را حفظ کنید


منفی


• قرار گرفتن در معرض خطر را افزایش دهید


• انحراف از اهداف بلند مدت


• نمونه کارها اضافه وزن در برخی از طبقات


با این حال، دم تورم هرگز نباید سگ سرمایه گذاری را تکان دهد. اگر اهداف یا جدول زمانی خاصی برای برنامه سرمایه گذاری خود دارید، از آنها منحرف نشوید. به عنوان مثال، اگر به افزایش سرمایه قابل توجهی نیاز دارد، سبد خود را با TIPS خیلی سنگین نکنید. همچنین، اگر نیاز شما به درآمد بازنشستگی قریب الوقوع است، سهام رشد بلندمدت نخرید. وسواس در مورد تورم هرگز نباید شما را از منطقه آسایش تحمل ریسک خارج کند.


هیچ تضمینی وجود ندارد. پوشش‌های سنتی تورم همیشه کار نمی‌کنند و شرایط اقتصادی منحصربه‌فرد گاهی اوقات نتایج عالی را برای دارایی‌های شگفت‌انگیز به ارمغان می‌آورد در حالی که برندگان مطمئنی را در گرد و غبار باقی می‌گذارند.


خلاصه


• چندین طبقه دارایی در محیط های تورمی عملکرد خوبی دارند.


• دارایی های مشهود، مانند املاک و کالاها، از لحاظ تاریخی به عنوان پوشش تورم تلقی شده اند.


• برخی از اوراق بهادار تخصصی می توانند قدرت خرید یک سبد را حفظ کنند، از جمله سهام بخش خاصی، اوراق قرضه شاخص تورمی و بدهی های اوراق بهادار.


• سرمایه گذاری های حساس به تورم به روش های مختلفی به عنوان سرمایه گذاری مستقیم و غیرمستقیم قابل دسترسی هستند.

چرا طلا همیشه ارزشمند بوده؟

چرا طلا همیشه ارزشمند بوده است؟


بخشی از جذابیت طلا ممکن است خود جذابیت باشد


مقالات زیادی در مورد طلا به عنوان یک سرمایه گذاری مالی وجود دارد، بنابراین در اینجا ما بر جنبه های اجتماعی و روانی طلا تمرکز می کنیم.


چرا طلا همیشه ارزش داشته است؟


برخی از مردم استدلال می کنند که طلا ارزش ذاتی ندارد، این یک اثر وحشیانه است که دیگر ویژگی های پولی گذشته را ندارد. آنها معتقدند که در یک محیط اقتصادی مدرن، ارز کاغذی پول انتخابی است. که تنها ارزش طلا به عنوان ماده ای برای ساخت جواهرات است.


در انتهای دیگر طیف، آنهایی هستند که ادعا می کنند طلا دارایی با کیفیت های ذاتی مختلف است که حفظ آن را برای سرمایه گذاران در پرتفوی خود منحصر به فرد و ضروری می کند . آنها بر این باورند که سرمایه گذاران به اندازه وسایل نقلیه برای سرمایه گذاری در طلا دلایل زیادی برای سرمایه گذاری در طلا دارند.


دوگانگی اساسی طلا


اکثر آنها موافقند که طلا به دلیل همه این دلایل همیشه دارای ارزش بوده است - جزئی از جواهرات تزئینی، گاهی اوقات ارز و به عنوان یک سرمایه گذاری. اما علاوه بر این ارزش‌های مشخص، ویژگی دیگری به طلا اضافه می‌کنیم که اگرچه تشخیص آن سخت‌تر است، اما به همان اندازه واقعی است: رمز و راز آن. بخشی از جذابیت طلا، رمز و راز جذابیت آن است.


در دنیای امور مالی و سرمایه‌گذاری، ما اغلب دوست داریم کلمه «معموم» را در نوک انگشتان پا بگذاریم. با این حال، همانطور که در مورد بیشتر رشته ها صادق است، همیشه جایی برای علم و هنر و حتی رمز و راز وجود دارد.


طلا می تواند یک تجربه شخصی ذهنی را تحریک کند، اما اگر به عنوان یک سیستم مبادله پذیرفته شود، طلا نیز می تواند عینیت یابد.


این دوگانگی معمایی است که منحصر به طلا به عنوان یک کالا است. طلا می تواند چیزی کمی و ملموس باشد، مانند پول و در عین حال، می تواند چیزی زودگذر، مانند یک احساس، حتی مجموعه ای از احساسات را در خود جای دهد. بنابراین، بخشی از دلیل اینکه طلا همیشه دارای ارزش بوده است در روانشناسی و ماهیت تجربه انسانی نهفته است.


طلا می تواند به عنوان چیزی وجود داشته باشد که کمی و ملموس باشد در حالی که تجسم کیفی و زودگذر است.


طلا، فلز احساس خوب


اواسط دسامبر یک روز سرد است. شما در امتداد خیابان پنجم در نیویورک قدم می زنید - چه به تنهایی یا با یک آشنا - تا به ویترین مغازه های تعطیلات نگاه کنید. اواخر بعد از ظهر است و نور نازک زمستانی شروع به محو شدن کرده است. به دلیل خطر بارش برف یا باران امروز حتی قبل از آن تاریک تر است. زنگ‌های ارتش رستگاری به صدا در می‌آیند که کتری قرمز به صدا در می‌آیند. آسمان پایین می آید و در اطراف شما بسته می شود، همانطور که اولین دانه های زمستان پاییز می شوند.


شما می ایستید و توسط پنجره تیفانی کشیده می شوید که دارای چند قطعه طلای مجزا است. اشکال طلای زرد، صورتی و سفید با طراحی بسیار عالی از نمایش عجیب مرجان ها و جانوران زیر آب به چشم می خورد. نورها مانند خورشید می تپند و تابش فلز را تحریک می کنند. ناگهان یک باد تند بلند می شود و باعث می شود که تکه ها سریعتر در اطراف شما بچرخند. "هوم،" شما فکر می کنید، "شکلات داغ؟ " به یک بار هتل نزدیک می‌روید—شاید «سنت رجیس» با شومینه‌ی آشنایش دنج باشد.


خب، شاید شما این تجربه دقیق را نداشته اید. اما منظور را فهمیدی.


چیزی در مورد گرمای طلا بیانگر نیاز انسان ما به آسایش و پرورش است.


در جستجوی فلزی برای پرستش


اجداد ما با روش مبادله ای مواجه بودند که اجرای آن آسان تر از سیستم مبادله ای بود . سکه یکی از این ابزارهای مبادله است. از میان تمام فلزات جدول تناوبی عناصر ، طلا انتخاب منطقی است. ما می‌توانیم عناصری غیر از فلزات را رد کنیم، زیرا ارزهای گازی یا مایع از نظر قابلیت حمل شخصی چندان کاربردی نیستند. این امر باعث ایجاد فلزاتی مانند آهن، مس، سرب، نقره، طلا، پالادیوم، پلاتین و آلومینیوم می شود.


آهن، سرب، مس و آلومینیوم. این فلزات در طول زمان مستعد خوردگی هستند، بنابراین از نظر ذخیره سازی که برای سکه ها لازم است، ارزش خوبی ندارند. و جلوگیری از خوردگی فلزات کار فشرده ای است. آلومینیوم بسیار سبک و غیر قابل توجه است – برای فلز سکه ای که می تواند احساس امنیت و ارزش را القا کند ایده آل نیست.


"فلزات نجیب". پلاتین یا پالادیوم گزینه‌های معقولی هستند زیرا عمدتاً نسبت به عناصر دیگر واکنش نشان نمی‌دهند - یعنی خوردگی کمی ایجاد می‌کنند - اما برای تولید سکه‌های کافی برای گردش بسیار نادر هستند. برای اعطای ارزش به یک فلز، باید مقداری کمیاب باشد - به طوری که همه سکه تولید نمی کنند - اما به اندازه کافی در دسترس باشد تا بتوان تعداد معقولی از سکه ها را برای تجارت ایجاد کرد.


طلا و نقره. طلا خورده نمی شود و می توان آن را روی شعله ذوب کرد و کار با آن و مهر زدن به عنوان سکه را آسان می کند. نقره و طلا فلزات زیبایی هستند که به راحتی به جواهرات تبدیل می شوند و هر دوی این فلزات گرانبها طرفداران خاص خود را در محافل جواهرات ظریف دارند.


طلا، فلز مرموز


اگرچه نقره را می‌توان به روش‌های مختلف جلا داد و بافت آن را به گونه‌ای که نور و چشم را به خود جلب کرد، فلزی مانند طلا باقی نمی‌ماند. برخلاف سایر عناصر، طلا به طور طبیعی دارای مجموعه ای ظریف از رنگ های منحصر به فرد و زیبا است. اتم های طلا در واقع سنگین تر از نقره و سایر فلزات هستند. این ویژگی باعث می‌شود که الکترون‌ها سریع‌تر حرکت کنند که به نوبه خود اجازه می‌دهد تا مقداری از نور به طلا جذب شود - فرآیندی که نظریه نسبیت اینشتین به تشخیص آن کمک کرد.


شاید کیفیت فیزیکی طلا در جذب نور باعث می شود که درخشش خاص آن به معنای واقعی کلمه از درون خود نشات بگیرد.


طلا، روانشناسی و جامعه


اگر اقتصاد مدرن پول کاغذی فرو بریزد، طلا ممکن است فوراً مورد استفاده قرار نگیرد - با ایجاد وحشت و مبارزه مردم برای نیازهای اساسی خود - اما در نهایت استفاده خواهد شد.


انسان ها حیوانات دسته جمعی هستند . ما همراهی با انسان های دیگر (به درجات مختلف) را بر استقلال کامل ترجیح می دهیم. کار گروهی آسان تر از تلاش برای زندگی در زمین به تنهایی است. این ویژگی انسانی ما را وادار می‌کند تا راه‌هایی برای همکاری با یکدیگر پیدا کنیم که به نوبه خود ما را به یافتن راه‌هایی برای تبادل کالا و خدمات به آسانی و کارآمد می‌کشاند.


طلا آسایش پایداری را فراهم می کند . طلا انتخاب منطقی برای این مبادله است. اگر فاجعه ای رخ دهد، به طوری که پول کاغذی و سیستمی که از آن پشتیبانی می کند دیگر وجود نداشته باشد، ما دوباره به طلا خواهیم رفت. مسلماً، طلا یکی از تنها مواد روی زمین است که تمام ویژگی‌های این شغل از جمله پایداری را دارد.


چگونه یک سنجاق طلا می تواند به یک استیک واگو تبدیل شود. یک تکه طلا ممکن است ارزش فیزیکی فوری برای شخصی که آن را در دست دارد نداشته باشد. برای مثال نمی توانند آن را بخورند یا بنوشند. اما اگر جامعه بپذیرد که طلا را به سکه به سیستم مبادله کالا تبدیل کند، آنگاه آن سکه فوراً ارزش پیدا می کند. به عنوان مثال، چیزی که در ابتدا غیرقابل خوردن بود، می تواند به یک شام استیک واگیو تبدیل شود.


چون دیگران بر این باورند که طلا ارزش دارد، شما نیز ارزش دارد. و چون فکر می کنند شما برای طلا ارزش قائل هستید، دیگران نیز برای آن ارزش قائل هستند.





از منظر عنصری، طلا منطقی ترین انتخاب برای وسیله مبادله کالا و خدمات است. این فلز به اندازه کافی برای ایجاد سکه ها فراوان است اما به اندازه ای نادر است که همه نمی توانند آنها را تولید کنند. طلا خورده نمی شود و یک ذخیره پایدار از ارزش ایجاد می کند و انسان ها از نظر فیزیکی و احساسی به سمت آن کشیده می شوند. جوامع و اقتصادها برای طلا ارزش قائل شده اند، بنابراین ارزش آن را تداوم می بخشند.


طلا فلزی است که وقتی دیگر اشکال ارز کار نمی کنند، دوباره به آن می افتیم، به این معنی که طلا همیشه در زمان های سخت و همچنین خوب ارزش خواهد داشت.





خلاصه


• تورم نرخ افزایش سطح کلی قیمت کالاها و خدمات در یک اقتصاد است.


• رکود تورمی ترکیبی از تورم بالا و رکود اقتصادی را توصیف می کند که با نرخ رشد آهسته و بیکاری بالا منعکس می شود.


• رکود تورمی در دهه 1970 بدترین عملکرد اقتصاد ایالات متحده از زمان رکود بزرگ را نشان داد.


• دلایل رکود تورمی همچنان بحث برانگیز است و برخی سیاست های مالی و پولی سست و برخی دیگر ریاضت اقتصادی یا شوک های قیمت نفت را مقصر می دانند.


• از زمان تمدن باستانی، از مصریان تا اینکاها، طلا جایگاه ویژه ای از ارزش واقعی و نمادین برای بشریت داشته است.


• طلا علاوه بر این به عنوان پول برای مبادله، به عنوان ذخیره ارزش و به عنوان جواهرات با ارزش و سایر مصنوعات مورد استفاده قرار گرفته است.


• ارزش طلا در نهایت یک ساختار اجتماعی است: ارزشمند است زیرا همه ما قبول داریم که در آینده بوده و خواهد بود.


• با این حال، ویژگی های براق و فلزی طلا، کمیاب بودن نسبی آن و دشواری استخراج تنها بر درک طلا به عنوان یک کالای ارزشمند افزوده است.

اهمیت بازدهی 10 ساله خزانه داری ایالات متحده

چرا بازدهی 10 ساله خزانه داری ایالات متحده مهم است؟


این نرخ ها نشان دهنده اعتماد سرمایه گذاران به اقتصاد است


بازده (یا نرخ) اوراق خزانه به دلایل زیادی توسط سرمایه گذاران پیگیری می شود. بازده توسط دولت ایالات متحده به عنوان بهره برای استقراض پول از طریق فروش اوراق قرضه پرداخت می شود. اما این به چه معناست و چگونه اطلاعات عملکرد را پیدا می کنید؟


اسناد خزانه داری وام هایی به دولت فدرال هستند که سررسید آنها از چند روز تا 52 هفته است. اسناد خزانه بین دو تا 10 سال سررسید می شود، در حالی که اوراق خزانه 20 یا 30 سال سررسید می شود.


بازدهی 10 ساله خزانه داری به عنوان شاخصی از اعتماد سرمایه گذاران بیشتر مورد توجه قرار می گیرد. از آنجایی که اسناد خزانه، اسکناس ها و اوراق قرضه دارای حمایت کامل دولت ایالات متحده هستند، به عنوان یکی از امن ترین سرمایه گذاری ها تلقی می شوند.





تعریف اوراق قرضه


چرا بازدهی 10 ساله خزانه داری بسیار مهم است؟


اهمیت بازده اوراق قرضه 10 ساله خزانه داری فراتر از درک بازده سرمایه گذاری برای اوراق بهادار است. 10 سال به عنوان نماینده ای برای بسیاری از مسائل مهم مالی دیگر مانند نرخ وام مسکن استفاده می شود.


این اوراق همچنین تمایل به نشان دادن اعتماد سرمایه گذاران دارد. خزانه داری ایالات متحده اوراق قرضه را از طریق حراج می فروشد و بازده از طریق یک فرآیند مناقصه تعیین می شود. هنگامی که اطمینان بالا باشد، قیمت ها برای 10 سال کاهش می یابد و بازده افزایش می یابد. این به این دلیل است که سرمایه‌گذاران احساس می‌کنند می‌توانند سرمایه‌گذاری‌های با بازده بالاتر را در جای دیگری بیابند و احساس نمی‌کنند که نیازی به بازی امن ندارند.


اما وقتی اعتماد پایین است، قیمت اوراق افزایش می‌یابد و بازده کاهش می‌یابد، زیرا تقاضا برای این سرمایه‌گذاری مطمئن بیشتر می‌شود. این عامل اطمینان در خارج از ایالات متحده نیز احساس می شود. موقعیت های ژئوپلیتیکی سایر کشورها می تواند بر قیمت اوراق قرضه دولتی ایالات متحده تأثیر بگذارد، زیرا ایالات متحده به عنوان پناهگاه امن برای سرمایه در نظر گرفته می شود. این می تواند قیمت اوراق قرضه دولتی ایالات متحده را با افزایش تقاضا افزایش دهد و در نتیجه بازدهی را کاهش دهد.


4نوع بدهی خزانه


وزارت خزانه داری ایالات متحده چهار نوع بدهی را برای تأمین مالی مخارج دولت صادر می کند: اوراق قرضه خزانه، اسناد خزانه، اسناد خزانه و اوراق بهادار محافظت شده از تورم خزانه (TIPS). هر کدام بر اساس سررسید و پرداخت کوپن متفاوت است.


یکی دیگر از عوامل مرتبط با بازده، زمان رسیدن به بلوغ است. هر چه مدت زمان سررسید اوراق خزانه داری طولانی تر باشد، نرخ ها (یا بازده) بالاتر می رود زیرا سرمایه گذاران تقاضای دریافت بیشتر پول را دارند و پول آنها طولانی تر است. به طور معمول، بدهی کوتاه مدت بازدهی کمتری نسبت به بدهی بلندمدت دارد که به آن منحنی بازدهی نرمال می گویند . اما گاهی منحنی بازدهی را می توان معکوس کرد، با سررسیدهای کوتاه تر، بازدهی بالاتری می پردازد.





خزانه داری 10 ساله یک شاخص اقتصادی است . بازده آن اطلاعاتی در مورد اطمینان سرمایه گذاران ارائه می دهد. در حالی که محدوده بازدهی تاریخی گسترده به نظر نمی رسد، هر حرکت نقطه پایه سیگنالی برای بازار است.





تغییر بازده در طول زمان


از آنجایی که بازدهی 10 ساله خزانه داری بسیار دقیق مورد بررسی قرار می گیرد، آگاهی از الگوهای تاریخی آن برای درک چگونگی بازدهی امروز در مقایسه با نرخ های تاریخی ضروری است. در زیر نموداری از بازدهی یک دهه قبل را مشاهده می کنید.








در حالی که نرخ ها پراکندگی گسترده ای ندارند، هر تغییری بسیار مهم در نظر گرفته می شود. تغییرات بزرگ 100 امتیازی می تواند در طول زمان، چشم انداز اقتصادی را دوباره تعریف کند. منحنی بازدهی با سرعتی شتابان در حال صاف شدن است که می تواند به عنوان نگرانی در مورد رشد اقتصادی و عدم اطمینان سرمایه گذاران در مورد سیاست پولی تعبیر شود.


شاید مهم‌ترین جنبه در مقایسه نرخ‌های فعلی با نرخ‌های تاریخی، یا دنبال کردن روند برای تحلیل افزایش یا کاهش نرخ‌های کوتاه‌مدت بر اساس الگوهای تاریخی باشد. با استفاده از وب سایت وزارت خزانه داری ایالات متحده ، سرمایه گذاران می توانند به راحتی بازده اوراق قرضه 10 ساله خزانه داری را تجزیه و تحلیل کنند.


عوامل موثر بر بازدهی خزانه 10 ساله


عوامل زیادی بر بازده 10 ساله تأثیر می‌گذارند که مهم‌ترین آن‌ها احساسات سرمایه‌گذاران است. زمانی که سرمایه گذاران اعتماد زیادی به بازارها داشته باشند و معتقد باشند که می توانند خارج از اوراق بهادار خزانه داری سود ببرند، با کاهش قیمت، بازدهی افزایش می یابد. این احساسات هم توسط سرمایه گذاران فردی و هم سرمایه گذاران به عنوان یک کل تعیین می شود و می تواند بر اساس عوامل مختلفی مانند ثبات اقتصادی، نوسانات ژئوپلیتیکی، جنگ و غیره باشد.





کاهش بازدهی 10 ساله نشان دهنده احتیاط در بازارها و آینده اقتصاد جهانی است. برعکس، افزایش در اطمینان سیگنال بازده.


نرخ بهره یکی دیگر از عوامل مهم است. از آنجایی که آنها معیاری هستند که سایر نرخ ها از آن استخراج می شوند، تأثیر مستقیمی بر بازده دارند. هنگامی که فدرال رزرو نرخ بهره اصلی خود را کاهش می دهد، تقاضا برای اوراق بهادار خزانه داری را افزایش می دهد.


تورم روی بازدهی نیز تاثیر دارد. بازدهی خزانه‌داری زمانی افزایش می‌یابد که محصولات با درآمد ثابت کمتر مطلوب شوند. با گذشت زمان، بانک های مرکزی نرخ های بهره خود را برای مقابله با فشار تورمی تعدیل (افزایش) می دهند.


آیا می توانید از روی اسناد خزانه ضرر کنید؟


پاسخ کوتاه این است که نه زیرا مدیر شما توسط دولت محافظت می شود. با این حال، اسناد خزانه به شدت تحت فشار تورمی قرار دارند. اگر سرمایه‌گذار امروز اوراق قرضه بخرد و تورم افزایش یابد تا زمانی که اوراق بهادار به پایان برسد، قدرت خرید اصل سرمایه‌اش به شدت کاهش می‌یابد. حتی اگر آن سرمایه‌گذار اصل به اضافه سود خود را دریافت می‌کند، در واقع به دلیل کاهش ارزش پول هنگام برداشت، پول خود را از دست می‌دهد.


سود 10 ساله خزانه داری به چه معناست؟


بازدهی 10 ساله خزانه داری بازدهی است که دولت به سرمایه گذارانی که اوراق بهادار خاصی را خریداری می کنند، پرداخت می کند. خرید اسکناس 10 ساله اساساً وامی است که به دولت ایالات متحده داده شده است. بازدهی نشانگر اعتماد سرمایه گذاران در بازارها در نظر گرفته می شود و روشن می کند که آیا سرمایه گذاران احساس می کنند می توانند بازدهی بالاتری نسبت به بازده ارائه شده در یک یادداشت 10 ساله با سرمایه گذاری در سهام، ETF یا سایر اوراق بهادار پرریسک داشته باشند.


چه عواملی بر بازدهی 10 ساله خزانه داری تأثیر می گذارد؟


برخی از عواملی که بر بازدهی 10 ساله خزانه داری تأثیر می گذارد، تورم، ریسک نرخ بهره و اعتماد سرمایه گذاران به اوراق بهادار خزانه داری و اقتصاد کلی است.


بازدهی 10 ساله خزانه داری برای تعیین اعتماد سرمایه گذاران در بازارها استفاده می شود. به سمت معکوس قیمت اسکناس 10 ساله خزانه داری حرکت می کند و یکی از مطمئن ترین – اگر کم بازده – سرمایه گذاری هایی است که می توان انجام داد در نظر گرفته می شود. اگرچه این سرمایه گذاری توسط دولت ایالات متحده تضمین شده است، اما اگر تورم از بازده 10 ساله پیشی بگیرد، سرمایه گذاران همچنان ممکن است ضرر کنند.





خلاصه


• اوراق بهادار خزانه داری وام هایی به دولت فدرال هستند. سررسید از هفته تا 30 سال متغیر است.


• از آنجا که آنها توسط دولت ایالات متحده حمایت می شوند، اوراق بهادار خزانه داری به عنوان سرمایه گذاری مطمئن تری نسبت به سهام در نظر گرفته می شوند.


• قیمت اوراق و بازدهی اوراق قرضه در جهت مخالف حرکت می کنند - کاهش قیمت ها باعث افزایش بازدهی می شود، در حالی که افزایش قیمت ها بازدهی را کاهش می دهد.


• بازده 10 ساله به عنوان نماینده ای برای نرخ وام مسکن استفاده می شود. همچنین به عنوان نشانه ای از احساسات سرمایه گذاران در مورد اقتصاد دیده می شود.


• افزایش بازدهی نشان‌دهنده کاهش تقاضا برای اوراق قرضه خزانه‌داری است که به این معنی است که سرمایه‌گذاران سرمایه‌گذاری‌های با ریسک بالاتر و سود بالاتر را ترجیح می‌دهند. کاهش بازده برعکس آن را نشان می دهد.

تورم در مقابل رکود تورم

تورم در مقابل رکود تورم تفاوت چیست؟









تورم افزایش گسترده قیمت کالاها و خدمات در سراسر اقتصاد است. فدرال رزرو میانگین تورم سالانه 2 درصد در بلندمدت را با الزامات خود مبنی بر ثبات قیمت‌ها و حداکثر اشتغال مطابقت دارد، زیرا این امر ضمن حمایت از رشد اقتصادی، از کاهش تورم بسیار خطرناک‌تر جلوگیری می‌کند. با این حال، تورم باعث می شود که یک ارز قدرت خرید خود را از دست بدهد. برای مثال، اگر تورم 5 درصد باشد و در حال حاضر 100 دلار در هفته برای غذا خرج کنید، سال بعد باید 105 دلار برای همان خواربار خرج کنید.




به طور معمول، تورم با رشد اقتصادی همراه است و گرمای بیش از حد اقتصاد یکی از دلایل احتمالی تورم بالاتر است. برعکس، رکود معمولاً باعث کاهش تورم می شود. رابطه شهودی است. در اقتصادی که با عملکرد بالاتر از پتانسیل بلندمدت خود داغ است، افزایش قیمت برای جیره بندی نیروی کار و سایر نهاده های کمیاب و جبران هزینه های افزایش یافته تولید ضروری است. در همین حال، یک اقتصاد در حال انقباض با ظرفیت های اضافی زیاد، افزایش قیمت ها و افزایش دستمزدها را با کاهش تقاضا مهار می کند.




رکود تورمی اصطلاحی است که برای توصیف یک اقتصاد راکد استفاده می‌شود که نه تنها به دلیل رشد آهسته بلکه تورم بالا نیز مانع آن شده است. در حالی که این ترکیب ممکن است غیر شهودی به نظر برسد، اما در دهه 1970 و اوایل دهه 1980 که کارگران در ایالات متحده و اروپا در معرض بیکاری بالا و همچنین از دست دادن قدرت خرید قرار گرفتند، کمتر واقعی بود.




علل رکود تورمی در آن دوره همچنان مورد مناقشه است و همچنین احتمال وقوع مجدد آن در سال 2022 در بحبوحه قیمت‌های بالای انرژی و مواد غذایی، افزایش نرخ‌های بهره و مشکلات مداوم زنجیره تامین وجود داشت.




تورم




همانطور که در بالا ذکر شد، بانک‌های مرکزی مانند فدرال رزرو و بانک مرکزی اروپا (ECB) تورم ملایم را به هیچ‌کدام ترجیح می‌دهند، به عنوان بیمه در برابر تورم بی‌ثبات‌کننده. هدف سیاست گذاران تورم 2 درصدی است تا چرخ های تجارت را چرب کنند.




آنها همچنین به دنبال درک علت تورم هستند، زیرا انگیزه های تورمی در انواع مختلفی وجود دارد که هر کدام علت و پیامدهای خاص خود را دارند. سه نوع کلیدی عبارتند از: تورم کششی تقاضا، تورم فشاری هزینه و تورم مارپیچی قیمت دستمزد که دومی به عنوان تورم داخلی نیز شناخته می شود.




تورم کششی تقاضا زمانی اتفاق می افتد که تقاضا برای کالاها و خدمات از ظرفیت اقتصاد برای پاسخگویی به آن بالاتر رود. قانون عرضه و تقاضا نشان می دهد که تقاضا در آن صورت فقط در پاسخ به قیمت های بالاتر تعدیل می شود. تورم کششی تقاضا می تواند ناشی از سیاست های مالی و پولی ضعیف یا سرمایه گذاری ناکافی باشد. در همه این موارد، انقباضات پولی و مالی نتیجه محتمل است، زیرا سرمایه گذاری در افزایش ظرفیت تولیدی اقتصاد اغلب به زمان طولانی برای ایجاد نتایج نیاز دارد.




تورم فشاری هزینه منعکس کننده افزایش قیمت یک یا چند نهاده کلیدی اقتصادی مانند نفت خام، غلات یا نیروی کار است. 4 تورم فشاری هزینه زمانی حاصل می شود که تولیدکنندگان بتوانند هزینه های افزایش یافته خود را با افزایش قیمت محصولات نهایی جبران کنند. به عنوان مثال، اگر هزینه های ورودی در نتیجه اختلال موقت در عرضه مانند تعطیلی کارخانه ها ناشی از یک بیماری همه گیر افزایش یابد، سیاست گذاران ممکن است به طور منطقی فرض کنند که فشار قیمت ها نیز موقتی خواهد بود.




تورم ناشی از هزینه در سال 2005 پس از طوفان کاترینا که خطوط عرضه بنزین در منطقه را تخریب کرد رخ داد. تقاضا برای گاز تغییری نکرد، اما کمبود عرضه، قیمت بنزین را به 5 دلار در هر گالن افزایش داد.




مارپیچ دستمزد-قیمت که گاهی اوقات تورم فشاری دستمزد یا تورم داخلی نیز نامیده می‌شود، مواردی را توصیف می‌کند که افزایش دستمزد و قیمت‌ها یکدیگر را تقویت می‌کنند و قیمت‌های بالاتر باعث افزایش دستمزد می‌شود که منجر به افزایش قیمت‌ها می‌شود. مارپیچ دستمزد-قیمت چیزی است که وقتی سیاستگذاران نتوانند تورم را کنترل کنند، اتفاق می افتد.




پس از اینکه فدرال رزرو پل ولکر تورم را در اوایل دهه 1980 مهار کرد و به رکود تورمی پایان داد، مارپیچ قیمت دستمزد برای چندین دهه غیرمحتمل به نظر می رسید. پس از رکود بزرگ 2007-2008 و بحران مالی و تا سال 2021، تورم بیشتر از اهداف فدرال رزرو در بحبوحه رشد ضعیف اقتصادی کمتر بود.




تورم پدیده‌ای منحصر به فرد است که می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد و بسیاری از دوره‌های تورمی به خوبی در یکی از دسته‌های بالا قرار نمی‌گیرند. به عنوان مثال، افزایش تورم در سال‌های 2021-2022 منعکس‌کننده اثر کشش تقاضای محرک‌های مالی در قوانین کمک‌های همه‌گیر ایالات متحده و همچنین فشار هزینه‌ای ناشی از اختلالات زنجیره تامین، از جمله هزینه‌های حمل و نقل به شدت بالاتر بود. تورم دهه 1970 به شکل های مختلف به فشار هزینه شوک های قیمت نفت و کشش تقاضای سیاست های مالی و پولی آرام نسبت داده شده است.




رکود تورمی




بحث در مورد اینکه چه چیزی باعث رکود تورمی دهه 1970 شد، فهرست مشابهی از مظنونین اصلی را نشان می دهد، از افزایش قیمت انرژی تا پایان نرخ ارز مدیریت شده پس از فروپاشی سیستم برتون وودز.




حساب‌هایی که ترکیب سمی رشد ضعیف و تورم بالا را ناشی از انضباط مالی و پولی ناکافی سیاست‌گذاران می‌دانند، توسط دیگران مقابله شده است که اثرات ریاضت مالی و کنار گذاشتن محدودیت‌های اداری و غیررسمی قیمت‌ها و دستمزدها را برجسته می‌کنند.




آنچه غیرقابل انکار است این است که یک جفت رکود دردناک برای پایین آوردن تورم برای همیشه لازم بود و قوانینی که کسری بودجه بیشتر ایالات متحده و مقررات زدایی اقتصادی را برای احیای رشد در دوران ریاست جمهوری رونالد ریگان وضع می کرد.




رکود تورمی بدترین عملکرد اقتصادهای پیشرفته را بین رکود بزرگ و رکود بزرگ رقم زد و به این ترتیب اثری ماندگار بر جای گذاشت. آرتور اوکون، اقتصاددان را بر آن داشت تا شاخص فلاکتی را ارائه دهد که در آن نرخ تورم و بیکاری جمع‌بندی می‌شود و این نام نشان می‌دهد که چگونه آن دوره از تاریخ اقتصادی به یادگار مانده است.




یکی از موانع بر سر راه اجرای مجدد رکود تورمی، کاهش قابل توجه وابستگی اقتصاد جهانی مدرن به انرژی برای ایجاد رشد است. موارد دیگر عبارتند از کسری بودجه بزرگ ایالات متحده، افزایش نرخ بهره توسط فدرال رزرو و انتظارات تورمی خفیف ناشی از دهه ها تورم پایین.




بحث قدیمی در مورد اینکه آیا تورم ناشی از مقررات بسیار کم است یا بیش از حد، در ظاهر جدیدی بازگشته است، به عنوان بحث در مورد اینکه آیا افزایش تمرکز شرکت ها در بازار به آنها اجازه داده قیمت ها را افزایش دهند و به تورم اخیر کمک کند.









تنها تفاوت تورم و رکود تورم رشد اقتصادی است. به طور معمول، تورم با رشد اقتصادی همراه است و حتی می تواند محصول جانبی یک اقتصاد به سرعت در حال گسترش باشد. برعکس، رکودها معمولاً تورم را کاهش می دهند. رکود تورمی به پدیده نادر و گیج کننده رکود اقتصادی اشاره دارد که همزمان با تورم بالا طولانی مدت است.




شرایط اقتصادی در اوایل سال 2022 بسیاری از مفسران را به این فکر واداشت که آیا ایالات متحده به سمت بازگشت به رکود تورمی پیش می رود. با این حال، اکثر تحلیلگران بر این باورند که کاهش اتکای کشور به نفت وارداتی - و به طور کلی انرژی - به علاوه اعتبار فدرال رزرو باید از رکود تورمی به سبک دهه 1970 جلوگیری کند.




چرا رکود تورمی اینقدر محبوب نیست؟




ترکیب رشد آهسته و تورم غیرعادی است، زیرا تورم معمولاً با سرعت رشد افزایش و کاهش می یابد. تورم بالا فرصت کمتری را برای سیاستگذاران برای رسیدگی به کمبودهای رشد با نرخ بهره کمتر و هزینه های عمومی بالاتر باقی می گذارد.




شاخص بدبختی چیست؟




شاخص فلاکت مجموع نرخ بیکاری و تورم است. در دهه 1970 به عنوان معیاری تقریبی از پریشانی اقتصادی در میان رکود تورمی رایج شد.




قدرت خرید چیست؟




قدرت خرید، ارزش یک ارز را بر حسب کالاها و خدماتی که یک واحد آن ارز می تواند خریداری کند، اندازه گیری می کند. تورم تعداد کالاها یا خدماتی را که می توانید با مقدار مشخصی از پول خریداری کنید کاهش می دهد و قدرت خرید را کاهش می دهد.




خلاصه




• تورم نرخ افزایش سطح کلی قیمت کالاها و خدمات در یک اقتصاد است.




• رکود تورمی ترکیبی از تورم بالا و رکود اقتصادی را توصیف می کند که با نرخ رشد آهسته و بیکاری بالا منعکس می شود.




• رکود تورمی در دهه 1970 بدترین عملکرد اقتصاد ایالات متحده از زمان رکود بزرگ را نشان داد.




• دلایل رکود تورمی همچنان بحث برانگیز است و برخی سیاست های مالی و پولی سست و برخی دیگر ریاضت اقتصادی یا شوک های قیمت نفت را مقصر می دانند.

سیاست نرخ بهره منفی (NIRP)

سیاست نرخ بهره منفی (NIRP) چیست؟




سیاست نرخ بهره منفی (NIRP) یک ابزار سیاست پولی غیر متعارف است که توسط بانک مرکزی به کار می‌رود که به موجب آن نرخ‌های بهره هدف اسمی با مقدار منفی، زیر صفر درصد تعیین می‌شوند. NIRP یک پیشرفت نسبتاً جدید (از دهه 1990) در سیاست پولی است که برای کاهش بحران مالی استفاده می‌شود و تنها در شرایط اقتصادی فوق‌العاده به طور رسمی به تصویب رسیده است.









سیاست نرخ بهره منفی (NIRP)




تبیین سیاست های نرخ بهره منفی




نرخ سود منفی به این معنی است که بانک مرکزی (و شاید بانک های خصوصی) سود منفی دریافت خواهند کرد. سپرده گذاران به جای دریافت پول در سپرده ها باید به طور مرتب پول خود را برای نگهداری پول خود در بانک پرداخت کنند. هدف از این کار تشویق بانک‌ها برای وام دادن آزادانه‌تر و کسب‌وکارها و افراد برای سرمایه‌گذاری، وام دادن و خرج کردن پول به جای پرداخت کارمزد برای ایمن نگه داشتن آن است. این در یک محیط نرخ بهره منفی اتفاق می افتد.




در دوره‌های تورم‌زدایی ، مردم و کسب‌وکارها به جای خرج کردن و سرمایه‌گذاری، پول احتکار می‌کنند. نتیجه سقوط تقاضای کل است که منجر به کاهش بیشتر قیمت ها، کاهش یا توقف تولید و تولید واقعی و افزایش بیکاری می شود. معمولاً برای مقابله با چنین رکود اقتصادی از یک سیاست پولی سست یا انبساطی استفاده می شود. با این حال، اگر نیروهای کاهش تورم به اندازه کافی قوی باشند، صرفاً کاهش نرخ بهره بانک مرکزی به صفر ممکن است برای تحریک استقراض و وام کافی نباشد.




تئوری پشت سیاست نرخ بهره منفی (NIRP)




نرخ های بهره منفی را می توان آخرین تلاش برای تقویت رشد اقتصادی در نظر گرفت. اساساً زمانی اجرا می شود که همه چیزهای دیگر (هر نوع دیگر از سیاست های سنتی) ناکارآمد بوده و ممکن است شکست بخورد.




از نظر تئوری، هدف گذاری نرخ بهره زیر صفر، هزینه های استقراض برای شرکت ها و خانوارها را کاهش می دهد، تقاضا برای وام را افزایش می دهد و سرمایه گذاری و هزینه های مصرف کننده را تشویق می کند. بانک‌های خرد ممکن است هزینه‌های مرتبط با نرخ‌های سود منفی را با پرداخت آن‌ها درونی کنند که بر سود تأثیر منفی می‌گذارد، به جای اینکه هزینه‌ها را به سپرده‌گذاران کوچک منتقل کنند، زیرا در غیر این صورت مجبور به انتقال سپرده‌های خود به پول نقد شوند.




نمونه های دنیای واقعی NIRP




یک مثال از سیاست نرخ سود منفی، تعیین نرخ کلیدی 0.2- درصد است، به گونه ای که سپرده گذاران بانکی باید به جای دریافت هر نوع سود مثبت ، دو دهم درصد را به سپرده های خود بپردازند.




• دولت سوئیس در اوایل دهه 1970 برای مقابله با افزایش ارزش پول خود به دلیل فرار سرمایه گذاران از تورم در سایر نقاط جهان، رژیم نرخ بهره منفی را اجرا کرد.




• در سال‌های 2009 و 2010، سوئد و در سال 2012، دانمارک از نرخ‌های بهره منفی برای جلوگیری از ورود پول داغ به اقتصاد خود استفاده کردند.




• در سال 2014، بانک مرکزی اروپا (ECB) نرخ بهره منفی را وضع کرد که فقط برای سپرده‌های بانکی اعمال می‌شد تا از سقوط منطقه یورو به یک مارپیچ کاهش تورم جلوگیری کند.




اگرچه ترس از اینکه مشتریان بانک ها و بانک ها تمام دارایی های خود را به پول نقد (یا M1) منتقل کنند محقق نشد، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد نرخ های بهره منفی در اروپا وام های بین بانکی را کاهش داده است.




برخی از خطرات و پیامدهای ناخواسته مرتبط با سیاست نرخ بهره منفی وجود دارد. اگر بانک‌ها خانوارها را به دلیل پس‌انداز جریمه کنند، این امر ممکن است لزوماً مصرف‌کنندگان خرد را تشویق به خرج کردن پول نقد بیشتر نکند. در عوض، آنها ممکن است پول نقد را در خانه احتکار کنند. ایجاد یک محیط نرخ بهره منفی حتی می تواند الهام بخش نقدینگی باشد و خانوارها را وادار کند که پول نقد خود را از بانک خارج کنند تا از پرداخت نرخ های سود منفی برای پس انداز اجتناب کنند.




بانک‌هایی که می‌خواهند از جریان‌های نقدی اجتناب کنند، می‌توانند از اعمال نرخ سود منفی برای سپرده‌های نسبتاً کوچک پس‌اندازکنندگان خانوار خودداری کنند. در عوض، آنها نرخ های بهره منفی را برای موجودی های بزرگ صندوق های بازنشستگی ، شرکت های سرمایه گذاری و سایر مشتریان شرکت اعمال می کنند. این امر، پس‌اندازهای شرکتی را تشویق می‌کند تا در اوراق قرضه و سایر وسایل نقلیه سرمایه‌گذاری کنند که بازدهی بهتری را ارائه می‌دهند و در عین حال از بانک و اقتصاد در برابر اثرات منفی نقدینگی محافظت می‌کنند.














خلاصه




• سیاست نرخ بهره منفی (NIRP) زمانی اتفاق می افتد که بانک مرکزی نرخ بهره اسمی هدف خود را کمتر از صفر درصد تعیین کند.




• این ابزار سیاست پولی خارق‌العاده برای تشویق قوی به استقراض، خرج کردن و سرمایه‌گذاری به جای احتکار وجه نقد استفاده می‌شود که به دلیل نرخ منفی سپرده ارزش خود را از دست می‌دهد.




• نرخ های منفی تعیین شده رسمی در عمل پس از بحران مالی 2008 در چندین حوزه قضایی مانند در بخش هایی از اروپا و ژاپن مشاهده شده است.

تحلیل قیمت نفت

چه چیزی قیمت نفت را تعیین می کند؟
با وجود تلاش‌های مستمر برای کاهش استفاده از نفت و یافتن منابع انرژی سبز جایگزین، نفت همچنان نقش مهمی در اقتصاد جهانی دارد. در روزهای اولیه، یافتن نفت در حین حفاری تا حدودی آزاردهنده تلقی می شد، زیرا گنجینه های مورد نظر معمولاً آب یا نمک بودند. تا سال 1847 بود که اولین چاه تجاری نفت در شبه جزیره آبشرون آذربایجان حفر شد. صنعت نفت ایالات متحده 12 سال بعد، در سال 1859، با حفاری عمدی در نزدیکی Titusville، پنسیلوانیا متولد شد. (حفاری در ایالات متحده در اوایل دهه 1800 آغاز شد، اما آنها برای آب نمک حفاری می کردند بنابراین هر گونه کشف نفت تصادفی بود).
در حالی که بیشتر تقاضای اولیه نفت برای نفت سفید و لامپ های نفتی بود تا سال 1901 بود که اولین چاه تجاری با قابلیت تولید انبوه در سایتی به نام Spindletop در جنوب شرقی تگزاس حفر شد. این سایت بیش از 100000 بشکه نفت در یک روز تولید کرد که بیشتر از مجموع همه چاه های نفتی دیگر در ایالات متحده است. بسیاری استدلال می کنند که عصر مدرن نفت در آن روز در سال 1901 متولد شد، زیرا نفت به زودی جایگزین زغال سنگ به عنوان منبع اصلی سوخت جهان شد.
استفاده از نفت در سوخت همچنان عامل اصلی در تبدیل آن به یک کالای پرتقاضا در سراسر جهان است، اما قیمت ها چگونه تعیین می شوند؟
چه چیزی باعث افزایش قیمت نفت می شود؟
عوامل تعیین کننده قیمت نفت
با توجه به جایگاه نفت به عنوان یک کالای جهانی با تقاضای بالا، این احتمال وجود دارد که نوسانات عمده قیمت بتواند تأثیر اقتصادی قابل توجهی داشته باشد. عوامل اصلی تاثیرگذار بر قیمت نفت عبارتند از:
• عرضه و تقاضا
• هزینه تولید
• احساسات بازار
عرضه و تقاضا
مفهوم عرضه و تقاضا نسبتاً ساده است. با افزایش تقاضا (کاهش عرضه) قیمت باید افزایش یابد. با کاهش تقاضا (افزایش عرضه) قیمت باید کاهش یابد. ساده به نظر می رسد؟
همانطور که می دانیم قیمت نفت در بازار آتی تعیین می شود. قرارداد آتی نفت یک قرارداد الزام آور است که به فرد این حق را می دهد که نفت را به صورت بشکه ای با قیمت از پیش تعریف شده در تاریخ از پیش تعیین شده در آینده خریداری کند. بر اساس قرارداد آتی، خریدار و فروشنده هر دو موظفند طرف معامله خود را در تاریخ مشخص شده انجام دهند.
فعالان بازار نفت
دو نوع معامله گران آتی به شرح زیر است:
• پرچین ها
• دلالان
نمونه ای از پوشش ریسک، خرید قراردادهای آتی نفت توسط یک شرکت هواپیمایی برای محافظت در برابر افزایش احتمالی قیمت ها است. یک مثال از یک سفته باز کسی است که فقط جهت قیمت را حدس می زند و قصد خرید واقعی محصول را ندارد. با توجه به بورس کالای شیکاگو (CME)، اکثر معاملات آتی توسط سفته بازان انجام می شود که به موجب آن خریدار یک قرارداد آتی کالا را در اختیار می گیرد، کمتر از 3٪ است.
احساسات
عامل کلیدی دیگر در تعیین قیمت نفت احساسات است. صرف این باور که تقاضای نفت در مقطعی در آینده به طور چشمگیری افزایش خواهد یافت، می تواند منجر به افزایش چشمگیر قیمت نفت در زمان حال شود، زیرا سفته بازان و تامین کنندگان به طور یکسان قراردادهای آتی نفت را بسته اند.
البته برعکس آن نیز صادق است. صرف این باور که تقاضای نفت در نقطه‌ای در آینده کاهش می‌یابد، می‌تواند منجر به کاهش چشمگیر قیمت‌ها در زمان حال شود، زیرا قراردادهای آتی نفت فروخته می‌شوند (احتمالاً به صورت کوتاه فروخته می‌شوند)، به این معنی که قیمت‌ها می‌توانند کمی بیشتر از بازار متکی باشند. روانشناسی .
وقتی اقتصاد قیمت نفت جمع نمی شود
تئوری اولیه عرضه و تقاضا بیان می کند که هر چه یک محصول بیشتر تولید شود، باید ارزان تر بفروشد، زیرا همه چیز برابر است. این یک رقص همزیست است. دلیل تولید بیشتر یک کالا در وهله اول این است که از نظر اقتصادی کارآمدتر شده است (از نظر اقتصادی کارایی کمتری ندارد). اگر کسی بخواهد یک تکنیک تحریک چاه اختراع کند که بتواند تولید یک میدان نفتی را تنها با هزینه افزایشی کمی دو برابر کند، با ثابت ماندن تقاضا، قیمت ها باید کاهش یابد .
در واقع، دوره هایی وجود داشته است که عرضه افزایش یافته است . تولید نفت در آمریکای شمالی در سال 2019 به اوج خود رسید و میدان‌های داکوتای شمالی و آلبرتا مثل همیشه پربار بود. وقتی همه‌گیری کووید19 در اوایل سال 2020 شروع شد و مردم به دلیل تعطیلی‌ها و سایر محدودیت‌ها سفر را متوقف کردند، تقاضا برای نفت به شدت کاهش یافت. اما قیمت بنزین به میزان متوسطی کاهش یافت و به سرعت بازگشت.
اینجاست که تئوری در مقابل عمل قرار می گیرد. تولید بالا بود، اما توزیع و پالایش نتوانست با آن همراه شود. ایالات متحده تنها به طور متوسط یک پالایشگاه در هر دهه ساخته است (ساخت و ساز از دهه 1970 تا حدی کاهش یافته است). در واقع یک ضرر خالص وجود دارد : ایالات متحده دو پالایشگاه کمتر از سال 2009 دارد . دلیل اینکه ما غرق در نفت ارزان نیستیم این است که این پالایشگاه ها با 90 درصد ظرفیت کار می کنند. از یک پالایشگاه بپرسید، آنها به شما خواهند گفت که ظرفیت مازاد برای پاسخگویی به تقاضای آینده وجود دارد.
چرخه قیمت کالا بر قیمت نفت تأثیر می گذارد
علاوه بر این ، از منظر تاریخی، به نظر می رسد که یک چرخه احتمالی 29 ساله (به اضافه یا منهای یک یا دو سال) وجود داشته باشد که بر رفتار قیمت کالاها به طور کلی حاکم است. از زمان شروع رشد نفت به عنوان یک کالای پرتقاضا در اوایل دهه 1900، اوج های عمده در شاخص کالا در سال های 1920، 1958 و 1980 رخ داده است. نفت با شاخص کالا در هر دو سال 1920 و 1980 به اوج خود رسید. اوج واقعی نفت در سال 1958 وجود نداشت، زیرا از سال 1948 در یک روند جانبی حرکت می کرد و تا سال 1968 ادامه داشت.
توجه به این نکته مهم است که عرضه، تقاضا و احساسات بر چرخه ها اولویت دارند زیرا چرخه ها فقط دستورالعمل هستند، نه قوانین.
نیروهای ژئوپلیتیکی بر قیمت نفت تأثیر می گذارند
سپس مشکل کارتل های تولید کننده وجود دارد. احتمالاً بزرگترین تأثیرگذار بر قیمت نفت اوپک است که از 13 کشور (الجزایر، آنگولا، کنگو، گینه استوایی، گابن، ایران، عراق، کویت، لیبی، نیجریه، عربستان سعودی، امارات متحده عربی و ونزوئلا) تشکیل شده است. در مجموع، اوپک 40 درصد از عرضه نفت جهان را کنترل می کند.
اگرچه منشور سازمان به صراحت این موضوع را بیان نمی کند، اوپک در دهه 1960 تأسیس شد تا قیمت نفت و گاز را تثبیت کند. با محدود کردن تولید، اوپک می‌تواند قیمت‌ها را مجبور به افزایش کند و در نتیجه از نظر تئوری سود بیشتری نسبت به زمانی که کشورهای عضوش هر یک در بازار جهانی با نرخ ثابت به فروش می‌رسانند، برخوردار شوند. در طول دهه 1970 و بیشتر دهه 1980، از این استراتژی پیروی می کرد که البته تا حدودی غیراخلاقی بود.
به نقل از PJ O'Rourke، برخی افراد به دلیل طمع وارد کارتل ها می شوند؛ سپس به دلیل طمع سعی می کنند از کارتل ها خارج شوند. به گفته اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده، کشورهای عضو اوپک اغلب از سهمیه های خود فراتر می روند و چند میلیون بشکه اضافی می فروشند زیرا می دانند که مجریان واقعا نمی توانند آنها را از انجام این کار منع کنند. با کانادا، چین، روسیه و ایالات متحده به عنوان غیرعضو - و افزایش تولید خود - اوپک در توانایی خود برای تضمین ثبات بازارهای نفت به منظور تضمین امنیت، همانطور که ماموریتش به طور مستمع بیان می کند، محدود شده است. عرضه کارآمد، اقتصادی و منظم نفت به مصرف کنندگان.
در حالی که کنسرسیوم متعهد شده است قیمت نفت را برای آینده قابل پیش‌بینی بالای 100 دلار در هر بشکه نگه دارد، در اواسط سال 2014، حتی با شروع کاهش قیمت‌ها، از کاهش تولید خودداری کرد. در نتیجه، هزینه نفت خام از اوج بالای 100 دلار در هر بشکه به زیر 50 دلار در هر بشکه کاهش یافت. در ژانویه 2021، قیمت نفت کمی بالاتر از 52 دلار معامله شد.
اما در سال 2022 روسیه به اوکراین حمله کرد و بازارهای نفت و گاز را مختل کرد. با اعمال تحریم‌های اقتصادی علیه روسیه توسط ایالات متحده و بسیاری از کشورهای غربی، قیمت نفت از آن زمان به بیش از 100 دلار در هر بشکه افزایش یافته است. از ژوئن 2022، هر بشکه حدود 125 دلار معامله می شود.
بالاترین قیمت نفت تا به حال چقدر بوده است؟
بالاترین قیمت تعدیل شده بر اساس تورم برای هر بشکه نفت خام در ژوئن 2008 بود که به 166 دلار (در ژوئن 2022 دلار) رسید.
کمترین قیمت نفت تا به حال چقدر بوده است؟
تنها شش ماه بعد در دسامبر 2008، در بحبوحه بحران مالی و شروع دوره بزرگ، نفت از بالاترین رکورد تاریخ خود (تعدیل شده بر اساس تورم) در ژوئن 2008 سقوط کرد و به پایین ترین حد خود یعنی 41.64 دلار در هر بشکه (در ژوئن 2022) رسید.
کدام کشورها بیشترین نفت خام را تولید می کنند؟
از سال 2022، ایالات متحده بزرگترین تولید کننده خالص نفت خام است و پس از آن عربستان سعودی، روسیه، کانادا و چین قرار دارند.

بر خلاف اکثر محصولات، قیمت نفت به طور کامل توسط عرضه، تقاضا و احساسات بازار نسبت به محصول فیزیکی تعیین نمی شود. در عوض، عرضه، تقاضا و تمایل به قراردادهای آتی نفت که به شدت توسط سفته بازان معامله می شود، نقش غالبی در تعیین قیمت دارند. روندهای چرخه ای در بازار کالاها نیز ممکن است نقش داشته باشد. صرف نظر از اینکه قیمت در نهایت چگونه تعیین می‌شود، بر اساس استفاده از آن در سوخت‌ها و کالاهای مصرفی بی‌شماری، به نظر می‌رسد که نفت همچنان در آینده قابل پیش‌بینی تقاضای بالایی داشته باشد.

خلاصه
• مانند بسیاری از کالاها، محرک اصلی قیمت نفت، عرضه و تقاضا در بازار است.
• هزینه استخراج و تولید نفت نیز عامل مهمی است.
• بازارهای نفت متشکل از دلالانی هستند که روی حرکت قیمت ها شرط بندی می کنند و عواملی که ریسک تولید یا مصرف نفت را محدود می کنند.
• عرضه نفت تا حدودی توسط کارتلی از کشورهای تولیدکننده نفت به نام اوپک کنترل می شود.
• تقاضای نفت توسط همه چیز از بنزین برای خودروها و سفرهای هواپیمایی گرفته تا تولید برق تامین می شود.

تأثیر ذخایر نفت خام بر اقتصاد نفتی

تأثیر ذخایر نفت خام بر اقتصاد نفتی



ذخایر نفت بینشی را در مورد تعادل عرضه و تقاضا در بازار نفت فراهم می کند و البته بر قیمت نفت نیز تأثیر می گذارد. رابطه بین عرضه و تقاضا یکی از مفاهیم بنیادی علم اقتصاد است و واضح‌تر از مقایسه چگونگی تاثیر نزول و جریان موجودی نفت خام بر بازار کالا نیست.

موجودی ها و قیمت نفت

قیمت نفت خام پویا است. در حالی که ممکن است با توجه به واکنش بازار به تغییرات عرضه و تقاضا، تعادل قیمت برخی محصولات زمان بر باشد، در مورد نفت، تعدیل قیمت می تواند آنی باشد. وقتی ذخایر نفت بالا می رود، معامله گران ممکن است تقاضای نفت را با قیمت فعلی زیر سوال ببرند و بلافاصله موقعیت های خود را بفروشند و باعث عقب نشینی قیمت شوند.

زمانی که ذخایر نفت کاهش می یابد، معامله گران می توانند این را به عنوان سیگنالی از افزایش تقاضا در نظر بگیرند و ممکن است دوباره به بازار نفت بخرند و قیمت ها را افزایش دهند.

موجودی های EIA

اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده (EIA) یک به روز رسانی هفتگی در مورد موجودی های داخلی ارائه می دهد. گزارش هفتگی موجودی انبار نشان می دهد که چگونه ذخایر نفت ایالات متحده، به غیر از ذخایر استراتژیک نفت، در هفته قبل تغییر کرده است. این یک قطعه داده مهم بازار است. قبل از گزارش موجودی، تحلیلگران پیش بینی هایی را در مورد تعدیل موجودی ارائه می کنند. اگر قرائت EIA با برآوردهای تحلیلگران متفاوت باشد، قیمت نفت می تواند به شدت واکنش نشان دهد. گزارش موجودی هفتگی EIA همچنین سطوح کل انبار را به روز می کند که می تواند با میانگین قرائت موجودی در سال های گذشته مقایسه شود.

یکی دیگر از اجزای مهم داده های موجودی EIA، تعداد ذخایر نفت در مرکز تحویل کوشینگ، اوکلاهما است. نفت از مناطق تولید در سراسر ایالات متحده تحویل داده می شود، در کوشینگ ذخیره می شود، سپس به بازارهای پایانی پالایش منتقل می شود . سطح موجودی در کوشینگ منعکس کننده سرعتی است که عرضه نفت ایالات متحده از مناطق تولید داخلی به سمت بازارهای پایانی پالایش می رود. جمع‌آوری موجودی نشان می‌دهد که نفت بیشتری از آنچه می‌توان برای پالایش خارج کرد، عرضه می‌شود. قیمت نفت خام وست تگزاس اینترمدیت (WTI) ، معیار اصلی آمریکای شمالی، در کوشینگ تعیین شده است.

اثر عرضه بر اقتصاد

بعید است که بازار نفت هرگز در حالت تعادل قرار گیرد. نفت یک کالای معامله شده است، نه فقط کالایی که برای استفاده نهایی خریداری می شود. به جای رسیدن به تعادل، عرضه و تقاضای نفت به سرعت در هماهنگی با قیمت ها تغییر می کند. افزایش عرضه نشان می دهد که فروشندگان مایل به تولید نفت بیشتری با قیمت فعلی نسبت به تقاضای خریداران هستند. در تئوری، برای تشویق تقاضا، تامین کنندگان باید قیمت را کاهش دهند و ببینند آیا خریداران بیشتری با قیمت پایین تر به بازار می آیند یا خیر. وقتی عرضه کاهش می یابد، به این معنی است که علاقه زیادی از سوی خریداران در آن نقطه قیمت وجود دارد. در این شرایط ممکن است فضایی برای افزایش قیمت برای فروشندگان وجود داشته باشد.



ذخایر نفت یک مشاهده مهم را در مورد یکی از اصول کلی بازار ارائه می دهد: سطح عرضه. به زبان ساده، سطح عرضه بر قیمت ها تأثیر می گذارد. قیمت نفت در صورتی که تفاوت زیادی با انتظارات تحلیلگران داشته باشد، بلافاصله پس از گزارش موجودی انبار هفتگی EIA واکنش نشان می دهد. سطح کل انبارها نیز بسیار مهم است زیرا تعدیل هفتگی موجودی در چارچوب سطح کل انبار انجام می شود. اگر ذخایر کم باشد و هر هفته حجم زیادی از موجودی ها وجود داشته باشد، قیمت ها می تواند افزایش شدیدی داشته باشد. اگر مجموع ذخایر حاکی از یک بازار با عرضه خوب باشد و ذخایر هفتگی به افزایش خود ادامه دهد، قیمت نفت ممکن است تحت فشار نزولی قرار گیرد.



خلاصه

• مانند بسیاری از کالاها، هر چه عرضه بیشتر باشد، با توجه به همان سطح تقاضا، قیمت آن در بازار کاهش می یابد.

• مازاد عرضه نفت در ذخایر نگهداری می شود که برخی از آنها توسط دولت ها برای نگهداری در ذخایر نگهداری می شود.

• هنگامی که این مقادیر بالا می روند، قیمت ها کاهش می یابد و بالعکس.

تأثیر افزایش نرخ صندوق های فدرال رزرو بر طلا

تأثیر افزایش نرخ صندوق های فدرال رزرو بر طلا

بسیاری از سرمایه گذاران و تحلیلگران بازار بر این باورند که از آنجایی که افزایش نرخ بهره اوراق قرضه و سایر سرمایه گذاری های با درآمد ثابت را جذاب تر می کند، پول به سمت سرمایه گذاری های با بازده بالاتر (مانند اوراق قرضه و صندوق های بازار پول) و زمانی که نرخ ها بالاتر می رود از طلا خارج می شود. بنابراین، هنگامی که فدرال رزرو نرخ خود را افزایش می دهد ، ضعف در طلا باید به دنبال داشته باشد.

با این حال، شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد طلا به طور مداوم توسط افزایش نرخ صندوق های فدرال یا بازده خزانه داری تضعیف می شود. علیرغم برخی همبستگی های منفی در دهه 2000، موارد بسیار زیادی از افزایش قیمت طلا و نرخ بهره با هم وجود دارد که نمی توان گفت که نرخ بهره بالا باعث کاهش قیمت طلا می شود.

در نهایت، رابطه بین قیمت طلا و نرخ بهره نامطمئن و ناپایدار است، زیرا طلا در بازارهای جهانی تحت تأثیر نیروهای بسیار فراتر از دسترس فدرال رزرو معامله می شود.

نگاهی تاریخی

با وجود اینکه باور عمومی این است که یک همبستگی منفی قوی بین نرخ بهره و قیمت طلا وجود دارد، بررسی طولانی مدت مسیرها و روندهای مربوطه نرخ بهره و قیمت طلا نشان می دهد که چنین رابطه ای وجود ندارد. همبستگی بین نرخ بهره و قیمت طلا در نیم قرن گذشته، از سال 1970، تنها حدود 28 درصد بوده است و قابل توجه نیست.

مطالعه بازار گاوی عظیم طلا که در دهه 1970 رخ داد، نشان می‌دهد که قیمت طلا تا رسیدن به قیمت بی‌سابقه خود در قرن بیستم درست زمانی اتفاق افتاد که نرخ‌های بهره بالا و به سرعت در حال افزایش بودند. نرخ‌های بهره کوتاه‌مدت که توسط اسناد خزانه یک ساله منعکس می‌شود، در سال 1971 به 3.5% رسید. تا سال 1980، همان نرخ بهره بیش از چهار برابر شد و تا 16% افزایش یافت. در همان دوره، قیمت طلا از زیر 50 دلار در هر اونس به قیمت غیرقابل تصور قبلی نزدیک به 850 دلار در هر اونس رسید. قیمت طلا همبستگی مثبت و قوی با نرخ های بهره داشت و در هماهنگی با آنها افزایش یافت.

یک بررسی دقیق تر فقط حداقل یک همبستگی مثبت موقت را در آن دوره زمانی پشتیبانی می کند. طلا در سال‌های 1973 و 1974، زمانی که نرخ صندوق‌های فدرال به سرعت در حال افزایش بود، بخش اولیه روند صعودی خود را انجام داد. قیمت طلا در سال‌های 1975 و 1976، درست همراه با کاهش نرخ‌های بهره، اندکی کاهش یافت، اما در سال 1978، زمانی که نرخ‌های بهره افزایش شدید دیگری را آغاز کرد، دوباره افزایش یافت.

طولانی شدن بازار نزولی طلا که پس از آن از دهه 1980 آغاز شد، در دوره ای رخ داد که نرخ بهره به طور پیوسته در حال کاهش بود.

در طول بازار صعودی طلا در دهه 2000، با افزایش قیمت طلا، نرخ بهره به طور کلی کاهش یافت. با این حال، هنوز شواهد کمی از همبستگی مستقیم و پایدار بین افزایش نرخ و کاهش قیمت طلا یا کاهش نرخ و افزایش قیمت طلا وجود دارد، زیرا قیمت طلا قبل از شدیدترین کاهش نرخ بهره به اوج خود رسید.

زمانی که نرخ بهره نزدیک به صفر نگه داشته شد، قیمت طلا به سمت پایین اصلاح شد. با توجه به تئوری متعارف بازار در مورد طلا و نرخ بهره، قیمت طلا باید از زمان بحران مالی 2008 به افزایش خود ادامه می داد. همچنین، حتی زمانی که نرخ وجوه فدرال از 1% به 5% بین سال‌های 2004 و 2006 افزایش یافت، طلا همچنان به رشد خود ادامه داد و ارزش آن تا 49% افزایش یافت.

آنچه باعث افزایش قیمت طلا می شود

قیمت طلا در نهایت تابعی از نرخ بهره نیست. مانند اکثر کالاهای اساسی، در بلندمدت تابعی از عرضه و تقاضا است. در حالی که افزایش عرضه می تواند باعث کاهش شدید قیمت طلا شود ، تقاضا در نهایت جزء قوی تر بین این دو است. سطح عرضه طلا به آرامی تغییر می کند، زیرا 10 سال یا بیشتر طول می کشد تا یک ذخیره طلای کشف شده به معدن تولید تبدیل شود. افزایش و افزایش نرخ های بهره ممکن است برای قیمت طلا صعودی باشد، فقط به این دلیل که معمولاً برای سهام نزولی است.

این بازار سهام به جای بازار طلا است که معمولاً بیشترین خروج سرمایه سرمایه‌گذاری را متحمل می‌شود، زمانی که افزایش نرخ‌های بهره باعث جذاب‌تر شدن سرمایه‌گذاری‌های با درآمد ثابت می‌شود. افزایش نرخ بهره تقریباً همیشه باعث می شود که سرمایه گذاران سبد سرمایه گذاری خود را بیشتر به نفع اوراق قرضه و کمتر به نفع سهام متعادل کنند.

بازده اوراق قرضه بالاتر همچنین تمایل سرمایه گذاران را برای خرید سهامی که ممکن است مضرب یا ارزش بالایی داشته باشند را کاهش می دهد. نرخ بهره بالاتر به معنای افزایش هزینه های تامین مالی برای شرکت ها است، هزینه ای که معمولا تاثیر منفی مستقیم بر حاشیه سود خالص دارد. این واقعیت تنها این احتمال را افزایش می دهد که افزایش نرخ ها منجر به کاهش قیمت سهام شود.



دلار آمریکا توسط برخی از سرمایه گذاران به عنوان یک محرک مهم برای قیمت طلا در نظر گرفته می شود زیرا این فلز بر اساس دلار است. وقتی ارزش دلار کاهش می یابد، مصرف کنندگان می توانند طلای بیشتری را با همان مقدار دلار خریداری کنند که منجر به افزایش علاقه خرید (تقاضا) و افزایش قیمت طلا می شود.

وقتی شاخص های سهام به بالاترین حد جدید می رسند، مستعد اصلاحات نزولی هستند. هر زمان که بازار سهام به طور قابل توجهی کاهش یابد، یکی از اولین سرمایه گذاری های جایگزینی که سرمایه گذاران به انتقال پول در آن فکر می کنند، طلا است. به عنوان مثال، قیمت طلا طی سال های 1973 و 1974 بیش از 60 درصد افزایش یافت، در زمانی که نرخ بهره در حال افزایش بود و شاخص S&P 500 بیش از 20 درصد کاهش یافت.



با توجه به تمایلات تاریخی واکنش‌های واقعی قیمت‌های بازار سهام و قیمت طلا به افزایش نرخ بهره، این احتمال بیشتر است که قیمت سهام تحت تأثیر منفی افزایش نرخ‌های بهره قرار گیرد و طلا به عنوان یک سرمایه‌گذاری جایگزین برای سهام سودمند باشد.

بنابراین در حالی که افزایش نرخ بهره ممکن است دلار آمریکا را افزایش دهد و قیمت طلا را پایین بیاورد (زیرا طلا بر اساس دلار آمریکا است)، عواملی مانند قیمت سهام و نوسانات همراه با عرضه و تقاضای عمومی محرک های واقعی قیمت طلا هستند.

خلاصه

• برخی از ناظران بازار معتقدند که نرخ های بهره بالاتر به دلیل افزایش رقابت از سوی سرمایه گذاری های با بازده بالاتر، طلا را کاهش می دهد.

• با این حال، نگاهی بلندمدت به داده های تاریخی نشان می دهد که هیچ رابطه ای بین نرخ ها و طلا وجود ندارد.

• در بسیاری از دهه 1970، قیمت طلا به شدت افزایش یافت، درست زمانی که نرخ بهره بالاتر رفت.

• دهه 1980 شاهد کاهش نرخ بهره و نزولی بازار طلا بود.

• سایر عوامل فراتر از نرخ ها - مانند پویایی عرضه و تقاضا که در بیشتر بازارهای کالایی مشاهده می شود - احتمالاً تأثیر بیشتری بر عملکرد بلندمدت طلا خواهند داشت.

آیا تولید ناخالص داخلی بالا به معنای رونق اقتصادی است؟

آیا تولید ناخالص داخلی بالا به معنای رونق اقتصادی است؟

اقتصاددانان به طور سنتی از تولید ناخالص داخلی (GDP) برای اندازه گیری پیشرفت اقتصادی استفاده می کنند. اگر تولید ناخالص داخلی در حال افزایش باشد، اقتصاد در وضعیت محکمی قرار می گیرد و کشور رو به جلو حرکت می کند. از سوی دیگر، اگر تولید ناخالص داخلی در حال کاهش باشد، ممکن است اقتصاد دچار مشکل شود و کشور در حال از دست دادن جایگاه خود باشد. دو چهارم متوالی تولید ناخالص داخلی منفی معمولاً یک رکود اقتصادی را تعریف می کند.

تولید ناخالص داخلی چیست؟

تولید ناخالص داخلی برابر است با کل ارزش پولی همه کالاها و خدمات نهایی که در یک کشور خاص (اقتصاد) در یک دوره زمانی معین مبادله شده است. برای ایالات متحده، تولید ناخالص داخلی معمولاً به معنای ارزش دلاری سالانه همه کالاها و خدمات خریداری شده، از جمله خرید از بخش‌های خصوصی، غیرانتفاعی و دولتی است. به عنوان مثال، اگر یک مرغ کباب را به قیمت 10 دلار خریداری کنید، تولید ناخالص داخلی 10 دلار افزایش می یابد.

یک مفهوم مستقیم و منطقی وجود دارد که در آن ثروت می تواند رفاه را اندازه گیری کند. همه ارزش‌های اقتصادی ذهنی است قیمت‌های بازار آزاد با این موضوع تعیین می‌شوند که افراد چقدر معتقدند که یک کالا یا خدمات می‌تواند آنها را در وضعیت بهتری قرار دهد. دسترسی بیشتر به ثروت به معنای واقعی کلمه به معنای دسترسی بیشتر به چیزهایی است که می تواند زندگی روزمره را بهبود بخشد. از سوی دیگر، کسانی که ثروت را به شیوه ای صادقانه تولید می کنند، به معنای واقعی کلمه بیشترین ارزش را برای دیگران، حداقل از لحاظ اقتصادی، ایجاد کرده اند.

بنابراین، به نوعی، تولید ناخالص داخلی بالاتر باید معادل پیشرفت بیشتر انسان باشد، زیرا به این معنی است که کالاها و خدمات ارزشمندتری ایجاد شده است. با این حال، کمی عمیق‌تر شوید و تولید ناخالص داخلی حتی این ارزش اقتصادی سنتی را به خوبی نشان نمی‌دهد.

تفاوت بین GDP و GPI چیست؟

چگونه تولید ناخالص داخلی علامت خود را از دست می دهد

تولید ناخالص داخلی ممکن است پس از یک تصادف رانندگی یا یک سیل بزرگ افزایش یابد. تولید ناخالص داخلی می تواند در طول جنگ یا پس از یک حمله تروریستی به سرعت رشد کند. اگر تمام شیکاگو بار دیگر آتش بگیرد و به خاک سپرده شود، تلاش برای بازسازی ممکن است تولید ناخالص داخلی را افزایش دهد. این به این دلیل است که تولید ناخالص داخلی بسیار مستعد مغالطه پنجره شکسته است سیگنال‌های نادرست افزایش رفاه زمانی که تخریب آشکار رخ داده است.

با این حال، از منظر شهروندانی که با واقعیت‌های روزمره زندگی می‌کنند، تولید ناخالص داخلی می‌تواند گمراه‌کننده باشد، به همین دلیل است که شاخص پیشرفت واقعی (GPI) در سال 1995 توسط یک اتاق فکر مسئولیت اجتماعی به نام «تعریف مجدد پیشرفت» ایجاد شد. این شاخص به عنوان جایگزینی برای معیار تولید ناخالص داخلی سنتی برای سلامت اقتصادی و اجتماعی یک کشور توسعه یافته است.

متغیرهای GPI

اگرچه محاسبات GPI و GDP بر اساس داده‌های مصرف شخصی یکسان است، GPI عوامل تعدیل را ارائه می‌کند - متغیرهایی که برای اعمال ارزش‌های پولی در جنبه‌های غیر پولی اقتصاد طراحی شده‌اند. متغیرها در دسته های کلی زیر قرار می گیرند:

• مصرف شخصی - این عدد همان داده ای است که برای محاسبه تولید ناخالص داخلی استفاده می شود.

• توزیع درآمد - GPI زمانی به سمت بالا تنظیم می شود که درصد بیشتری از درآمد کشور به فقرا برسد زیرا افزایش درآمد منافع ملموسی را برای فقرا ایجاد می کند. زمانی که اکثر درآمدهای افزایش یافته یک کشور به ثروتمندان برسد، GPI به سمت پایین تنظیم می شود. تولید ناخالص داخلی فقط مربوط به مجموع همه کالاها و خدمات مبادله شده است، نه توزیع عواید آنها. اگر پنج نفر هر کدام 200000 دلار درآمد داشته باشند، تولید ناخالص داخلی با درآمد یک نفر 800000 دلار و 4 نفر 50000 دلار محاسبه می شود.

• مشاغل خانگی، داوطلبانه و آموزش عالی - GPI در ارزش کاری که برای کارهای خانه و داوطلبانه انجام می شود، عواملی است. همچنین در نفع جمعیتی که به طور فزاینده ای تحصیل کرده اند، نقش دارد.

• خدمات کالاهای بادوام مصرفی و زیرساخت - پولی که برای کالاهای بادوام خرج می شود به عنوان هزینه در نظر گرفته می شود، در حالی که ارزش خرید به عنوان یک مزیت تلقی می شود. کالاهای بادوام که بدون نیاز به بازخرید مکرر مزایایی را ارائه می دهند، مثبت تلقی می شوند. کالاهایی که به سرعت فرسوده می شوند و در صورت نیاز به تعویض کیف پول مصرف کنندگان تخلیه می شوند، نگاه منفی دارند. از سوی دیگر، تولید ناخالص داخلی، همه مخارج را به عنوان یک خبر خوب می بیند. زیر ساختمخارج توسط دولت به طور مشابه رفتار می شود: اگر هزینه ها منفعت طولانی مدتی را به همراه داشته باشد، GPI آن را مثبت ارزیابی می کند. اگر هزینه ها خزانه دولت را تخلیه کند، GPI آن را منفی می بیند. باز هم تولید ناخالص داخلی همه هزینه ها را مثبت می بیند. اگر دولت ایالات متحده 2 میلیارد دلار برای توسعه یک هواپیمای جنگی جدید هزینه کند که هرگز از زمین بلند نشود، تولید ناخالص داخلی آن را مانند بیمارستانی می داند که 2 میلیارد دلار داروی ارزان ارائه می کند یا یک کارآفرین فناوری که نرم افزار جدید به ارزش 2 میلیارد دلار می فروشد.

• جرم و جنایت - افزایش جرم و جنایت برای هزینه های قانونی، صورتحساب های پزشکی، هزینه های جایگزینی و سایر هزینه ها هزینه دارد. تولید ناخالص داخلی این هزینه را یک تحول مثبت می داند. GPI آن را منفی می بیند.

• کاهش منابع - زمانی که تالاب ها یا جنگل ها توسط فعالیت های اقتصادی از بین می روند، تولید ناخالص داخلی وقایع را به عنوان خبر خوبی برای اقتصاد تلقی می کند. GPI این رویدادها را به عنوان یک خبر بد برای نسل های آینده می بیند.

• آلودگی - آلودگی خبر خوبی برای تولید ناخالص داخلی است. صنعت یک بار برای فعالیت اقتصادی که آلودگی ایجاد می کند و بار دیگر زمانی که پول برای کاهش آلودگی هزینه می شود، حقوق می گیرد. GPI آلودگی را منفی می بیند.

• آسیب طولانی مدت زیست محیطی - گرم شدن کره زمین، ذخیره سازی زباله های هسته ای و سایر پیامدهای درازمدت فعالیت های اقتصادی در GPI به عنوان موارد منفی لحاظ می شوند.

• تغییرات در اوقات فراغت - رفاه باید منجر به افزایش اوقات فراغت شود. اکثر کارگران مدرن با این نظریه مخالفند. GPI افزایش اوقات فراغت را مثبت و کاهش اوقات فراغت را منفی می داند.

• هزینه های دفاعی - هزینه های دفاعی به بیمه پزشکی، بیمه خودرو ، صورتحساب های مراقبت های بهداشتی و سایر هزینه هایی که برای حفظ کیفیت زندگی مورد نیاز است، اشاره دارد. GPI این موارد را منفی می بیند. تولید ناخالص داخلی آنها را مثبت می بیند.

• وابستگی به دارایی های خارجی - زمانی که یک کشور مجبور می شود برای تامین مالی مصرف از سایر کشورها وام بگیرد، GPI نتیجه را منفی می کند. اگر پول قرض گرفته شده صرف سرمایه گذاری شود و به نفع کشور باشد، مثبت تلقی می شود.

محاسبات GPI

محاسبات شاخص پیشرفت واقعی از آمار اقتصادی و فرمول های ریاضی برای ارزش گذاری متغیرهای اجتماعی، اقتصادی و محیطی استفاده می کنند. سپس نتیجه نهایی به رقم تولید ناخالص داخلی اضافه یا از آن حذف می شود. به عنوان مثال، هزینه کالاهای بادوام مصرفی از تولید ناخالص داخلی کم می شود.

تعداد متغیرهای اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی موجود در محاسبه شاخص پیشرفت واقعی.

مقدار پولی که خارجی ها در ایالات متحده سرمایه گذاری می کنند از مقدار سرمایه گذاری آمریکایی ها در خارج از کشور کم می شود. برای تعیین اینکه آیا ایالات متحده در حال تبدیل شدن به یک وام گیرنده یا وام گیرنده است، از میانگین چرخشی پنج ساله استفاده می شود . اگر اقتصاد به اندازه ای سالم باشد که ما یک وام دهنده خالص باشیم، عدد حاصل به تولید ناخالص داخلی اضافه می شود. اگر برای حفظ اقتصاد خود وام می گیریم، عدد حاصل از آن کم می شود.

در حالی که GPI در بسیاری از متغیرهایی که تأثیر مستقیمی بر کیفیت زندگی مردم دارد، عوامل اقتصادی سرمایه‌داری تمایل دارند به شدت بر روی کسب درآمد تمرکز کنند. به همین دلیل، GPI هنوز به طور گسترده در چنین اقتصادهایی مورد پذیرش قرار نگرفته است، اگرچه طرفداران آن خاطرنشان می کنند که توسط جامعه علمی بررسی شده و اعتبار آن به رسمیت شناخته شده است. معیارهای نوع GPI در کانادا و در برخی از کشورهای کوچک و مترقی اروپا در حال استفاده است. با گذشت زمان، کشورهای دیگر ممکن است به آرامی این مفهوم را بپذیرند، زیرا نگرانی های زیست محیطی به آگاهی عمومی منتقل می شود.

خط پایین

تولید ناخالص داخلی نقاط قوت و ضعف خود را دارد. در حالی که این عدد به دقت توسط اقتصاددانان مشاهده می شود و به طور گسترده توسط رسانه های مالی دنبال می شود، محاسبه گاهی اوقات ناقص است زیرا تولید ناخالص داخلی می تواند مواردی را که در واقع مخرب هستند، به جای مولد، به اقتصاد اضافه کند. از سوی دیگر، GPI شامل مجموعه‌ای از متغیرهای اقتصادی، اجتماعی و اقتصادی است که سپس به تولید ناخالص داخلی کسر یا اضافه می‌شوند و در نتیجه نشانگر قوی قدرت یا ضعف اقتصادی است.



خلاصه

• تولید ناخالص داخلی ارزش دلاری همه کالاها و خدماتی است که در سرتاسر یک اقتصاد تغییر کرده است.

• افزایش تولید ناخالص داخلی نشانه قدرت اقتصادی است و تولید ناخالص داخلی منفی نشان دهنده ضعف اقتصادی است.

• تولید ناخالص داخلی زمانی می تواند اطلاعات نادرستی ارائه دهد که در نتیجه تخریب اقتصادی - مانند تصادف رانندگی یا بلایای طبیعی - به جای فعالیت واقعی مولد باشد.

• شاخص پیشرفت واقعی برای بهبود تولید ناخالص داخلی با گنجاندن متغیرهای بیشتر در محاسبات طراحی شده است.

اوراق قرضه دولتی

اوراق قرضه دولتی چیست؟


اوراق قرضه دولتی یک اوراق بدهی است که توسط دولت برای حمایت از مخارج و تعهدات دولت منتشر می شود. اوراق قرضه دولتی می توانند سود دوره ای به نام پرداخت کوپن را پرداخت کنند. اوراق قرضه دولتی صادر شده توسط دولت های ملی اغلب به عنوان سرمایه گذاری های کم ریسک در نظر گرفته می شوند زیرا دولت ناشر از آنها حمایت می کند.


اوراق قرضه دولتی ممکن است به عنوان بدهی دولتی نیز شناخته شود.


اوراق قرضه دولتی


اوراق قرضه دولتی توضیح داده شد


اوراق قرضه دولتی توسط دولت ها برای جمع آوری پول برای تامین مالی پروژه ها یا عملیات روزانه منتشر می شود. وزارت خزانه داری ایالات متحده اوراق قرضه منتشر شده را در طول سال در حراج می فروشد. برخی از اوراق قرضه خزانه داری در بازار ثانویه معامله می شوند. سرمایه گذاران فردی که با یک موسسه مالی یا کارگزار همکاری می کنند، می توانند اوراق قرضه منتشر شده قبلی را از طریق این بازار خریداری و بفروشند. اوراق خزانه به طور گسترده ای برای خرید از طریق خزانه داری ایالات متحده، کارگزاران و همچنین صندوق های قابل معامله در بورس که حاوی سبدی از اوراق بهادار هستند، در دسترس هستند.


اوراق قرضه دولتی با نرخ ثابت می تواند دارای ریسک نرخ بهره باشد که زمانی رخ می دهد که نرخ های بهره در حال افزایش هستند و سرمایه گذاران اوراق قرضه با نرخ ثابت کمتری را در مقایسه با بازار نگهداری می کنند. همچنین، تنها اوراق قرضه منتخب با تورم که معیاری برای افزایش قیمت در سراسر اقتصاد است، هماهنگی دارند. به عنوان مثال، اگر یک اوراق قرضه دولتی با نرخ ثابت 2 درصد در سال پرداخت کند و قیمت ها در اقتصاد 1.5 درصد افزایش یابد، سرمایه گذار تنها 0.5 درصد به صورت واقعی درآمد دارد.


دولت‌های محلی نیز ممکن است برای تامین مالی پروژه‌هایی مانند زیرساخت‌ها، کتابخانه‌ها یا پارک‌ها اوراق قرضه صادر کنند. این اوراق به عنوان اوراق قرضه شهرداری شناخته می شوند و اغلب دارای مزایای مالیاتی خاصی برای سرمایه گذاران هستند.


ایالات متحده در مقابل اوراق قرضه دولتی خارجی


اوراق خزانه ایالات متحده تقریباً به همان اندازه ای که یک سرمایه گذاری می تواند بدون ریسک باشد. این مشخصات کم ریسک به این دلیل است که دولت ناشر از اوراق قرضه حمایت می کند. اوراق قرضه دولتی از طرف خزانه داری ایالات متحده برخی از امن ترین اوراق قرضه در سراسر جهان هستند، در حالی که اوراقی که توسط کشورهای دیگر عرضه می شوند ممکن است دارای درجه بیشتری از ریسک باشند.


با توجه به این ماهیت تقریباً بدون ریسک، فعالان بازار و تحلیلگران از اوراق خزانه به عنوان معیاری برای مقایسه ریسک مرتبط با اوراق بهادار استفاده می کنند. اوراق قرضه 10 ساله خزانه داری نیز به عنوان معیار و راهنمای نرخ بهره محصولات وام دهی استفاده می شود. به دلیل ریسک پایین، خزانه داری ایالات متحده تمایل به ارائه نرخ بازده کمتر نسبت به سهام و اوراق قرضه شرکتی دارد.


با این حال، اوراق قرضه تحت حمایت دولت، به ویژه آنهایی که در بازارهای نوظهور هستند ، می‌توانند ریسک‌هایی را به همراه داشته باشند که شامل ریسک کشور، ریسک سیاسی و ریسک بانک مرکزی می‌شود، از جمله اینکه آیا سیستم بانکی توان پرداخت دارد یا خیر. سرمایه گذاران یادآوری تاریکی را دیدند که برخی از اوراق قرضه دولتی در طول بحران مالی آسیا در سال های 1997 و 1998 چقدر مخاطره آمیز هستند. در طول این بحران، چندین کشور آسیایی مجبور به کاهش ارزش پول خود شدند که طنین انداز در سراسر جهان ایجاد کرد. این بحران حتی باعث شد روسیه بدهی خود را نپرداخت.


موارد استفاده از اوراق قرضه دولتی


اوراق قرضه دولتی به کسری بودجه در بودجه فدرال کمک می کند و برای افزایش سرمایه برای پروژه های مختلف مانند مخارج زیرساختی استفاده می شود. با این حال، اوراق قرضه دولتی نیز توسط بانک فدرال رزرو برای کنترل عرضه پول کشور استفاده می شود.


هنگامی که فدرال رزرو اوراق قرضه دولتی ایالات متحده را بازخرید می کند، عرضه پول در کل اقتصاد افزایش می یابد زیرا فروشندگان وجوهی را برای خرج کردن یا سرمایه گذاری در بازار دریافت می کنند. هر گونه وجوهی که در بانک ها سپرده می شود، به نوبه خود توسط آن مؤسسات مالی برای وام دادن به شرکت ها و افراد استفاده می شود و فعالیت های اقتصادی را بیشتر تقویت می کند.


مزایا و معایب اوراق قرضه دولتی


مانند همه سرمایه گذاری ها، اوراق قرضه دولتی هم مزایا و هم معایب را برای دارنده اوراق به همراه دارد. از سوی دیگر، این اوراق بدهی تمایل به بازگشت یک جریان ثابت از سود بهره دارند. با این حال، این بازده معمولاً کمتر از سایر محصولات موجود در بازار به دلیل کاهش سطح ریسک سرمایه گذاری آنها است.


بازار اوراق قرضه دولتی ایالات متحده بسیار نقد است و به دارنده اجازه می دهد آنها را به راحتی در بازار اوراق قرضه ثانویه بفروشد. حتی صندوق های ETF و صندوق های سرمایه گذاری مشترکی وجود دارند که سرمایه گذاری خود را بر روی اوراق خزانه داری متمرکز می کنند.


اوراق قرضه با نرخ ثابت ممکن است در دوره‌های افزایش تورم یا افزایش نرخ بهره بازار عقب بیفتند. همچنین اوراق قرضه خارجی در معرض ریسک دولتی یا دولتی، تغییرات نرخ ارز و ریسک نکول بالاتری هستند.


برخی از اوراق قرضه خزانه داری ایالات متحده بدون مالیات ایالتی و فدرال هستند. اما سرمایه گذار اوراق قرضه خارجی ممکن است با مالیات بر درآمد حاصل از این سرمایه گذاری های خارجی مواجه شود.


طرفداران


• بازده درآمد بهره ثابت را بپردازید


• ریسک پایین نکول برای اوراق قرضه ایالات متحده


• معاف از مالیات های ایالتی و محلی


• بازار نقدی برای فروش مجدد


• قابل ارزیابی از طریق صندوق های سرمایه گذاری مشترک و ETF


منفی


• نرخ بازده پایینی را ارائه دهید


• درآمد ثابت با افزایش تورم کاهش می یابد


• زمانی که نرخ بهره بازار افزایش می یابد، ریسک داشته باشید


• نکول و سایر خطرات مربوط به اوراق قرضه خارجی


نمونه های دنیای واقعی از اوراق قرضه دولتی ایالات متحده


انواع مختلفی از اوراق قرضه ارائه شده توسط وزارت خزانه داری ایالات متحده وجود دارد که سررسیدهای مختلفی دارند. علاوه بر این، برخی از اوراق قرضه پرداخت های بهره منظم را برمی گرداند، در حالی که برخی دیگر این کار را نمی کنند.


اوراق قرضه پس انداز


وزارت خزانه داری ایالات متحده اوراق قرضه سری EE و اوراق قرضه پس انداز سری I را ارائه می دهد. اوراق قرضه به ارزش اسمی و دارای نرخ بهره ثابت می فروشند. اوراق قرضه نگهداری شده به مدت 20 سال به ارزش اسمی خود می رسد و عملاً دو برابر می شود. اوراق قرضه سری I یک نرخ ثانویه محاسبه شده شش ماهه با نرخ تورم دریافت می کنند.


اسناد خزانه


اسکناس‌های خزانه (T-notes) اوراق میان‌مدت با سررسید دو، سه، پنج یا 10 ساله هستند که بازده کوپن ثابتی را ارائه می‌کنند. اسکناس های تی معمولاً دارای ارزش اسمی 1000 دلار هستند. با این حال، سررسیدهای دو یا سه ساله دارای ارزش اسمی 5000 دلار هستند. اگرچه بازدهی روزانه تغییر می کند، بازدهی 10 ساله در 31 مارس 2019 روی 2.406% بسته شد و در آن زمان محدوده 52 هفته ای از 2.341% تا 3.263% داشت.


اوراق قرضه خزانه


اوراق قرضه خزانه (T-Bonds) اوراق قرضه بلندمدتی با سررسید بین 10 تا 30 سال است. اوراق قرضه T به صورت شش ماهه سود یا کوپن پرداخت می کند و ارزش اسمی آن 1000 دلار است. این اوراق به جبران کسری بودجه فدرال کمک می کند. همچنین، آنها به تنظیم عرضه پول کشور و اجرای سیاست های پولی ایالات متحده کمک می کنند. بازده اوراق قرضه 30 ساله خزانه داری در 31 مارس 2019 در 2.817 درصد بسته شد.


اوراق بهادار محافظت شده از تورم خزانه داری (TIPS)


اوراق بهادار محافظت شده از تورم خزانه داری (TIPS) یک اوراق بهادار خزانه داری است که بر اساس تورم نمایه می شود. آنها از سرمایه گذاران در برابر اثرات نامطلوب افزایش قیمت ها محافظت می کنند. ارزش اسمی - اصلی - با تورم افزایش می‌یابد و با کاهش تورم، به دنبال شاخص قیمت مصرف‌کننده کاهش می‌یابد.


TIPS نرخ ثابتی را که در حراج اوراق بهادار تعیین می‌شود، به‌صورت شش ماهه پرداخت می‌کند. با این حال، مبالغ پرداخت بهره متفاوت است زیرا این نرخ برای ارزش اصلی تعدیل شده اوراق قرضه اعمال می شود. TIPS سررسید پنج، 10 و 30 ساله دارد. در 19 نوامبر 2020، اوراق قرضه 10 ساله TIPS با نرخ بهره -0.867٪ به حراج گذاشته شد.





خلاصه


• اوراق قرضه دولتی نشان دهنده بدهی است که توسط دولت صادر می شود و برای حمایت از مخارج دولت به سرمایه گذاران فروخته می شود.


• برخی از اوراق قرضه دولتی ممکن است سود دوره ای پرداخت کنند. سایر اوراق قرضه دولتی کوپن پرداخت نمی کنند و در عوض با تخفیف فروخته می شوند.


• اوراق قرضه دولتی از آنجایی که دولت از آنها حمایت می کند، سرمایه گذاری های کم ریسک محسوب می شوند. انواع مختلفی از اوراق قرضه ارائه شده توسط خزانه داری ایالات متحده وجود دارد که جزو امن ترین اوراق قرضه در جهان محسوب می شوند.


• به دلیل ریسک نسبی پایین، اوراق قرضه دولتی معمولاً نرخ بهره پایینی می پردازند.

اوراق بهادار با شاخص تورم

اوراق بهادار با شاخص تورم چیست؟

اوراق بهادار شاخص تورمی، اوراق بهاداری است که در صورت نگهداری تا سررسید، بازدهی بالاتر از نرخ تورم را تضمین می کند. اوراق بهادار شاخص تورمی افزایش سرمایه یا پرداخت کوپن خود را به نرخ تورم مرتبط می کند. سرمایه گذارانی که به دنبال بازدهی مطمئن با ریسک اندک یا بدون ریسک هستند، اغلب اوراق بهادار شاخص تورمی را در اختیار دارند. یک مثال رایج اوراق بهادار محافظت شده از تورم خزانه داری یا TIPS است.

اوراق بهادار با شاخص تورمی به عنوان اوراق بهادار مرتبط با تورم یا بازده واقعی نیز شناخته می شود .

• اوراق بهادار با شاخص تورم، بازدهی بیشتر از تورم را تضمین می‌کنند که اغلب به شاخص قیمت مصرف‌کننده (CPI) یا شاخص تورمی دیگر نمایه می‌شود.

• اوراق بهادار شاخص تورمی به محافظت از بازده سرمایه گذار در برابر فرسایش تورم کمک می کند و بازده واقعی را تضمین می کند.

• با توجه به امنیت این اوراق، کوپن های اوراق بهادار شاخص تورمی معمولاً کوپن های کمتری نسبت به سایر اوراق با ریسک بالاتر ارائه می دهند.

• TIPS و بسیاری از اوراق مرتبط با تورم جهانی آن ها در زمان کاهش تورم محافظت خیلی خوبی ارائه نمی دهند.

چگونه یک اوراق بهادار با شاخص تورم کار می کند

یک اوراق بهادار با شاخص تورم، اصل خود را به شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) یا برخی دیگر از شاخص های تورم شناخته شده ملی، به صورت روزانه نمایه می کند. CPI نماینده تورم است که تغییرات قیمت را در سبدی از کالاها و خدمات در ایالات متحده اندازه گیری می کند و به صورت ماهانه توسط اداره آمار کار (BLS) منتشر می شود.

با پیوند دادن یک اوراق بهادار به تورم، درآمد اصلی و بهره دریافتی توسط سرمایه گذاران از فرسایش تورم محافظت می شود. به عنوان مثال، اوراق قرضه ای را در نظر بگیرید که وقتی تورم 2 درصد است، 3 درصد پرداخت می کند. این اوراق تنها 1 درصد به صورت واقعی سود خواهد داشت که برای هر سرمایه گذار که با درآمد ثابت یا مستمری زندگی می کند نامطلوب است.



بازار اوراق بهادار با شاخص تورم تمایل به نقدشوندگی ندارد، زیرا بازار عمدتاً از سرمایه گذاران خرید و نگهداری تشکیل شده است.

مزایای یک اوراق بهادار با شاخص تورم

اگرچه تورم معمولاً برای سودآوری هر ابزار با درآمد ثابت بد است، زیرا اغلب باعث افزایش نرخ‌های بهره می‌شود، اما اوراق بهادار شاخص تورمی بازده واقعی را تضمین می‌کند. این اوراق بازده واقعی معمولاً به شکل اوراق قرضه یا اسکناس هستند، اما ممکن است به اشکال دیگر نیز باشند. از آنجایی که این نوع اوراق بهادار سطح بسیار بالایی از ایمنی را به سرمایه گذاران ارائه می دهد، کوپن های متصل به این اوراق معمولاً کمتر از اسکناس هایی با سطح ریسک بالاتر هستند. همیشه یک معاوضه ریسک-پاداش برای سرمایه گذاران وجود دارد که تعادل ایجاد کنند. کوپن دوره ای اوراق بهادار شاخص تورمی برابر با حاصلضرب شاخص تورم روزانه و نرخ کوپن اسمی است. افزایش انتظارات تورمی، نرخ‌های واقعی یا هر دو منجر به افزایش پرداخت‌های کوپن می‌شود.

اوراق بهادار شاخص تورمی یک وسیله سرمایه گذاری کم ریسک را فراهم می کند که در آن بازده تضمین شده است که کمتر از نرخ تورم نخواهد بود. به جز اوراق قرضه TIPS، بازار این اوراق عمدتاً از سرمایه گذاران خرید و نگهداری تشکیل شده است. در نتیجه، بازار اوراق بهادار شاخص تورم نسبتاً غیر نقدی است.

در بریتانیا، طلایی‌های مرتبط با تورم توسط اداره مدیریت بدهی بریتانیا صادر می‌شوند و به شاخص قیمت خرده‌فروشی آن کشور (RPI) مرتبط می‌شوند. 3 بانک کانادا اوراق قرضه بازده واقعی آن کشور را منتشر می کند، 4 در حالی که اوراق قرضه با شاخص تورم هند از طریق بانک رزرو هند ( RBI ) منتشر می شود. 5



اوراق قرضه مرتبط با تورم برای اولین بار در طول انقلاب آمریکا برای مبارزه با اثرات خورنده تورم بر ارزش واقعی کالاهای مصرفی در مستعمرات در طول جنگ ایجاد شد.

نمونه ای از اوراق بهادار با شاخص تورم

دولت فدرال انواع مختلفی از سرمایه گذاری های شاخص تورم را ارائه می دهد که دو مورد از آنها اوراق قرضه پس انداز ایالات متحده سری اول و اوراق بهادار محافظت شده از تورم خزانه داری (TIPS) هستند. 6 7 به عنوان مثال، انعام 1000 دلاری با نرخ کوپن 2.5% صادر می شود که باید به صورت شش ماهه پرداخت شود. نرخ تورم 3 درصد ترکیبی در شش ماهه سالانه و سررسید اوراق در 5 سال است.

نرخ کوپن در هر دوره 1.25٪ (2.5٪ / 2) است. اولین پرداخت شش ماهه بر اساس ارزش اصلی تعدیل شده برای تورم، 1015 دلار (1000 دلار x (1 + 3٪ / 2) است؛ بنابراین، سود پرداختی 12.69 دلار (1.25٪ x 1015 دلار) در شش ماه اول است. توجه داشته باشید که بدون در نظر گرفتن تورم، سرمایه گذار 12.50 دلار (1.25% x 1000 دلار) دریافت می کند.

در زمان سررسید - سال 5 یا دوره 10 - ارزش اصل سرمایه تعدیل شده برای تورم 1160.54 دلار خواهد بود (1 + 3٪ / 2)^10). x 1000 دلار (پرداخت کوپن نهایی که در دوره 10 انجام می شود 14.51 دلار (1160.54 دلار در 1.25 درصد) خواهد بود.

بنابراین، در حالی که نرخ بهره 2.5 درصد در سال ثابت می ماند، ارزش دلاری هر پرداخت سود افزایش می یابد، زیرا کوپن بر اساس ارزش اصلی تعدیل شده با تورم پرداخت می شود. با این حال، در مورد اوراق پس‌انداز سری اول، نرخ بهره اوراق تغییر می‌کند زیرا با توجه به تورم روزانه تعدیل می‌شود. 8 در صورت افزایش تورم، نرخ سود اوراق پس‌انداز به سمت بالا تعدیل می‌شود. در طول دوره های کاهش تورم ، اوراق قرضه تضمین شده است که هرگز زیر 0٪ کاهش نمی یابد.

اعتماد مصرف کننده در مقابل احساسات مصرف کننده

اعتماد مصرف کننده در مقابل احساسات مصرف کننده

اعتماد مصرف کننده در مقابل احساسات مصرف کننده: یک مرور کلی

دو مورد از مهم‌ترین اعدادی که سرمایه‌گذاران هر ماه به آن گوش می‌دهند بر اساس نظرسنجی‌هایی است که هدفشان درک و ردیابی رفتار و خلق و خوی مصرف‌کننده آمریکایی است. از آنجایی که حدود دو سوم اقتصاد آمریکا را مخارج مصرف کننده تشکیل می دهد، قابل درک است که روحیه آنها منبع دائمی اضطراب برای سرمایه گذاران آمریکایی است.

«اعتماد به مصرف کننده» و «احساسات مصرف کننده» در واقع برای دو نظرسنجی ماهانه از منابع مختلف کوتاه هستند. هدف هر کدام قضاوت در مورد میزان اعتمادی است که آمریکایی ها در مورد وضعیت مالی فعلی خود و انتظارات آنها از تغییر برای بهتر یا بدتر شدن در آینده نزدیک احساس می کنند. به عبارت دیگر، آیا آنها برای خرج کردن احساس آزادی می کنند؟

اعتماد مصرف کننده

شاخص اعتماد مصرف کننده (CCI) توسط هیئت کنفرانس، یک سازمان تحقیقاتی غیرانتفاعی برای مشاغل منتشر می شود. این سروی نمونه ای از 3000 خانوار از تمامی 9 منطقه سرشماری است.

نظرسنجی معمولاً پنج بخش عمده را پوشش می‌دهد:

• شرایط فعلی کسب و کار

• شرایط کسب و کار برای شش ماه آینده

• شرایط فعلی استخدام

• شرایط استخدام برای شش ماه آینده

• کل درآمد خانواده برای شش ماه آینده.5

شاخص اعتماد مصرف کننده در آخرین سه شنبه هر ماه منتشر می شود.

احساسات مصرف کننده

شاخص احساسات مصرف کننده میشیگان (MCSI) یک نظرسنجی ملی از 500 خانوار است که توسط دانشگاه میشیگان انجام شده است.4 هدف از این نظرسنجی جمع آوری اطلاعات در مورد انتظارات مصرف کننده در مورد کل اقتصاد است.



شماره اعتماد مصرف کننده در آخرین سه شنبه ماه منتشر می شود.

MCSI همچنین هفت بخش را پوشش می دهد:

• شاخص اقتصادی فعلی

• جریان مالی شخصی

• شرایط خرید دوام

• شاخص اقتصادی مورد انتظار

• امور مالی شخصی مورد انتظار

• شرایط کسب و کار 1 سال

• شرایط کسب و کار 5 سال 6

تفاوت های کلیدی

سرمایه‌گذاران به نتایج هر دوی این نظرسنجی‌ها به یک شکل نگاه می‌کنند: اگر این تعداد در مقایسه با ماه گذشته بیشتر باشد، مصرف‌کنندگان باید مایل به خرج کردن پول بیشتری باشند. اگر این تعداد نسبت به ماه گذشته کاهش یافته باشد، آنها کمربندهای خود را می‌بندند.

با این حال، نتایج آنها می تواند و در کوتاه مدت به دلیل تعدادی از عوامل متفاوت باشد:

• هر دو نظرسنجی به صورت ماهانه انجام می شود اما نه به طور همزمان. افزایش ناگهانی قیمت بنزین یا افت بازار سهام می تواند بر اعداد تأثیر بگذارد.

• نظرسنجی هیئت کنفرانس نمونه بزرگ تری را درخواست می کند، در حالی که نظرسنجی میشیگان سوالات دقیق تری دارد.

بسیاری از کسانی که هر دو اعداد را تماشا می کنند می گویند که نظرسنجی هیئت کنفرانس در انتخاب شاخص های مرتبط با بازار کار و امنیت شغلی بهتر است، در حالی که نظرسنجی میشیگان معیار بهتری برای مسائل مربوط به جیب جیبی مانند قیمت بنزین است.



خلاصه

• شاخص اعتماد مصرف کننده و شاخص احساسات مصرف کننده میشیگان دو منبع اطلاعاتی در مورد میزان فعلی خوش بینی در میان مصرف کنندگان آمریکایی هستند.

• هر دو به صورت ماهانه منتشر می شوند.

• آنها با هم نشان می دهند که آیا خلق و خوی مصرف کنندگان و نگرش آنها نسبت به هزینه ها در طول زمان بهتر یا بدتر می شود.

شاخص اعتماد مصرف کننده

شاخص اعتماد مصرف کننده چیست؟

تصور کنید که در حیاط خانه خود با همسایه خود صحبت می کنید و می گویید که شما و همسرتان در حال خرید یک ماشین جدید هستید، آماده می شوید که خانه خود را مجدداً تامین مالی کنید و برادر همسرتان اخیراً شغل خود را از دست داده است. همسایه شما به شما می گوید که اخیراً ترفیع یافته اند، همسرشان در حال راه اندازی یک تجارت است و دخترشان به تازگی یک کامپیوتر جدید خریده است. یک اقتصاددان بر اساس گفتگوی حیاط خلوت شما چه نوع تحلیلی در مورد سلامت اقتصاد می تواند انجام دهد؟ خوب، این بستگی به این دارد که گفتگو در مورد اعتماد مصرف کننده چه پیشنهادی دارد.
اشاره به خریدهای اخیر یا آتی رایانه و خودرو حاکی از تقاضای قوی مصرف کنندگان است. طرح شما برای تامین مالی مجدد خانه‌تان نشانه‌ای مثبت برای آینده است، به این معنی که به توانایی خود در پرداخت وام‌های مسکن در آینده اطمینان دارید. تامین مالی مجدد همچنین امکان پرداخت کمتر وام مسکن را پیشنهاد می کند که می تواند به معنای افزایش درآمد اختیاری شما باشد.. ترفیع همسایه شما و شروع کار جدید همسرشان نیز از نشانه های مثبت اقتصادی است. تنها اشاره منفی در طول گفتگو ذکر یک نفر بود که اخیراً شغل خود را از دست داده است. اما از سایر اطلاعاتی که بین شما و همسایه‌تان رد و بدل می‌شود، اقتصاددان ممکن است به این نتیجه برسد که اعتماد مصرف‌کننده بالاست. این خبر خوبی برای اقتصاد است زیرا به طور متوسط مصرف کنندگان مسئول دو سوم فعالیت اقتصادی کشور یا تولید ناخالص داخلی (GDP) هستند.

اندازه گیری اعتماد مصرف کننده
اعتماد مصرف‌کننده که با شاخص اعتماد مصرف‌کننده (CCI) اندازه‌گیری می‌شود، به‌عنوان درجه خوش‌بینی در مورد وضعیت اقتصاد تعریف می‌شود که مصرف‌کنندگان (مثل من و شما) از طریق فعالیت‌های پس‌انداز و خرج کردنشان ابراز می‌کنند. CCI توسط هیئت کنفرانس تهیه شده است و اولین بار در سال 1985 محاسبه و محک زده شد. این مقدار بر اساس نتایج یک نظرسنجی خانوار از نظرات مصرف کنندگان در مورد شرایط فعلی و انتظارات اقتصادی آتی به صورت ماهانه تنظیم می شود. نظرات در مورد شرایط فعلی 40 درصد از شاخص را تشکیل می دهند و انتظارات از شرایط آتی 60 درصد باقی مانده را تشکیل می دهند.

هیئت کنفرانس در وب سایت خود، نظرسنجی اعتماد مصرف کننده را به عنوان "گزارش ماهانه [جزئیات] نگرش های مصرف کننده و قصد خرید، با داده های موجود بر اساس سن، درآمد و منطقه" تعریف می کند. به عبارت ساده‌تر، وقتی اعتماد آنها رو به افزایش است، مصرف‌کنندگان پول خرج می‌کنند که نشان‌دهنده پایداری یک اقتصاد سالم است. زمانی که اعتماد در حال کاهش است، مصرف‌کنندگان بیشتر از هزینه‌هایشان پس‌انداز می‌کنند که نشان می‌دهد اقتصاد دچار مشکل یا در روند انقباض بیشتر است. اساساً، هرچه افراد نسبت به ثبات درآمدشان اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند، احتمال حفظ یا افزایش الگوهای مخارجشان بیشتر است.

هر ماه هیئت کنفرانس از 5000 خانوار ایالات متحده نظرسنجی می کند. این نظرسنجی شامل پنج سوال در مورد موارد زیر است:
شاخص وضعیت فعلی
• ارزیابی پاسخ دهندگان از شرایط فعلی کسب و کار
• ارزیابی پاسخ دهندگان از شرایط فعلی استخدام
شاخص انتظارات
• انتظارات پاسخ دهندگان در مورد شرایط کسب و کار شش ماه پس از آن
• انتظارات پاسخ دهندگان در مورد شرایط استخدام شش ماه پس از آن
• انتظارات پاسخ دهندگان در رابطه با درآمد کل خانواده شان از شش ماه بعد
از شرکت کنندگان در نظرسنجی خواسته می شود که به هر سوال به عنوان "مثبت"، "منفی" یا "خنثی" پاسخ دهند.

پس از جمع آوری داده ها، بخشی به نام "مقدار نسبی" به طور جداگانه برای هر سوال محاسبه می شود. پاسخ های مثبت هر سوال بر مجموع پاسخ های مثبت و منفی آن تقسیم می شود. سپس ارزش نسبی برای هر سوال با هر مقدار نسبی از سال 1985 مقایسه می شود که معیار است زیرا سال 1985 اولین سالی است که شاخص محاسبه شده است. این مقایسه مقادیر نسبی منجر به یک "مقدار شاخص" برای هر سوال می شود.
سپس مقادیر شاخص برای هر پنج سوال با هم میانگین می‌شوند تا شاخص اعتماد مصرف‌کننده را تشکیل دهند. میانگین مقادیر شاخص برای سوالات مربوط به حال از شاخص وضعیت فعلی و میانگین مقادیر شاخص برای آینده از شاخص انتظارات تشکیل می شود. داده ها برای کل ایالات متحده و برای هر یک از 9 منطقه سرشماری این کشور محاسبه می شود.

تولیدکنندگان، خرده‌فروشان، بانک‌ها و دولت تغییرات در CCI را نظارت می‌کنند تا داده‌ها را در فرآیندهای تصمیم‌گیری خود لحاظ کنند. در حالی که تغییرات شاخص کمتر از 5٪ اغلب به عنوان بی اهمیت تلقی می شود، حرکت های 5٪ یا بیشتر اغلب نشان دهنده تغییر در جهت اقتصاد است.



روند کاهشی ماه به ماه نشان می دهد که مصرف کنندگان چشم انداز منفی نسبت به توانایی خود در تضمین و حفظ مشاغل خوب دارند. بنابراین، تولیدکنندگان ممکن است از مصرف کنندگان انتظار داشته باشند که از خریدهای خرده فروشی، به ویژه اقلام با قیمت های بزرگ که نیاز به تامین مالی دارند، اجتناب کنند. تولیدکنندگان ممکن است موجودی ها را کاهش دهند تا سربار را کاهش دهند و/یا سرمایه گذاری در پروژه ها و امکانات جدید را به تاخیر بیندازند. به همین ترتیب، بانک ها می توانند کاهش فعالیت های وام دهی، درخواست های وام مسکن و استفاده از کارت اعتباری را پیش بینی کنند. در مواجهه با شاخص نزولی، دولت گزینه‌های مختلفی دارد، مانند صدور تخفیف مالیاتی یا انجام سایر اقدامات مالی یا پولی برای تحریک اقتصاد.
برعکس، روند افزایشی در اعتماد مصرف کننده نشان دهنده بهبود الگوهای خرید مصرف کننده است. تولیدکنندگان می توانند تولید و استخدام را افزایش دهند. بانک ها می توانند انتظار افزایش تقاضا برای اعتبار را داشته باشند. سازندگان می توانند برای افزایش ساخت و ساز خانه آماده شوند و دولت می تواند درآمدهای مالیاتی بهبود یافته را بر اساس افزایش مخارج مصرف کننده پیش بینی کند.
دفعه بعد که نتایج آخرین نظرسنجی اعتماد مصرف کننده را می شنوید، به خاطر داشته باشید که برخی از اقتصاددانان اعتماد مصرف کننده را به عنوان یک شاخص عقب مانده می بینند که تنها پس از تغییر کلی اقتصاد پاسخ می دهد. توضیح این واکنش تاخیری CCI این است که مصرف کنندگان زمان می برد تا از رویدادهای اقتصادی بهبود یابند و به آنها پاسخ دهند. اهمیت یک نشانگر عقب ماندگی در این است که تأیید می کند یک الگو رخ می دهد. بنابراین، افزایش مخارج امروز ممکن است منعکس کننده نتایج اقتصادی باشد که چند ماه پیش بهبود یافته است. برعکس، کاهش هزینه‌های امروز ممکن است رکودی ادامه دار را تایید کند.
برخی از اقتصاددانان نیز CCI را به عنوان یک شاخص پیشرو در نظر می گیرند، زیرا افزایش یا کاهش این شاخص نشانه ای قوی از سطح هزینه های مصرف کننده در آینده است که نزدیک به 70 درصد از اقتصاد را تشکیل می دهد.
از آنجایی که هزینه های مصرف کننده برای سلامت مالی کشور بسیار مهم است، شاخص اعتماد مصرف کننده یکی از دقیق ترین و دقیق ترین شاخص های اقتصادی است . این شاخص بر اساس نظرسنجی از 5 سوالی است که برای 5000 خانوار مطرح شده است که خوش بینی آنها را نسبت به سلامت اقتصاد می سنجد. با این حال، CCI تا حد زیادی به عنوان یک شاخص عقب مانده در نظر گرفته می شود، بنابراین هر آنچه نظرسنجی می گوید، به یاد داشته باشید که به ما نمی گوید که چه اتفاقی قرار است بیفتد، بلکه آنچه قبلا اتفاق افتاده است.

خلاصه
• شاخص اعتماد مصرف‌کننده (CCI) یک نظرسنجی است که توسط هیئت کنفرانس اداره می‌شود و میزان خوش‌بین یا بدبین بودن مصرف‌کنندگان را نسبت به وضعیت مالی مورد انتظارشان اندازه‌گیری می‌کند.
• CCI فرض می‌کند وقتی مصرف‌کنندگان خوش‌بین هستند، بیشتر هزینه می‌کنند و اقتصاد را تحریک می‌کنند، اما اگر بدبین باشند، الگوهای مخارج آنها می‌تواند منجر به رکود شود.
• CCI بر اساس نظرسنجی اعتماد مصرف کننده است.

5 گزارشی که بر پوند انگلیس تأثیر می گذارد

5 گزارشی که بر پوند انگلیس تأثیر می گذارد


پوند استرلینگ ( GBP ) یکی از رایج ترین ارزهایی است که در بازار ارز (فارکس) معامله می شود. پوند استرلینگ به عنوان ارز اصلی بریتانیا، تاریخچه ای غنی دارد و قدیمی ترین ارز فعال در بازار فارکس است. محبوبیت آن همچنین از این واقعیت ناشی می شود که لندن یکی از بزرگترین هاب فارکس در جهان است.


به دلیل محبوبیت و آشنایی آن در بین معامله گران، بسیاری از افرادی که شروع به معامله در فارکس می کنند، اغلب پوند را به عنوان یکی از ارزهای مورد معامله انتخاب می کنند. برای معامله‌گرانی که بر اساس مبانی (گزارش‌های اقتصادی و رویدادهای خبری) معامله می‌کنند، دانستن اینکه کدام گزارش‌ها را دنبال کنند که بیشتر بر GBP تأثیر می‌گذارد، می‌تواند در زمان زیادی صرفه‌جویی کند و راهنمایی‌هایی را در زمینه‌های خاصی ارائه دهد که تلاش‌های خود را روی آن متمرکز کنند. با این گفته، این مقاله به برخی از گزارش های اقتصادی اشاره می کند که باید برای معامله گران جدیدتر به عنوان نقطه شروعی برای تحقیقات بیشتر مفید باشد.


پنج ناحیه اصلی


قبل از شروع، درک این نکته مهم است که همه ارزها در کشورهای مختلف به طور کلی تحت تأثیر عوامل اقتصادی اساسی یکسان هستند. به طور خاص، پنج عاملی که بیشترین تأثیر را روی همه ارزها دارند عبارتند از: سیاست پولی، تورم قیمت، اعتماد و احساسات، رشد اقتصادی ( GDP ) و تراز پرداخت‌ها. با استفاده از این پنج عامل کلی به‌عنوان یک الگو، می‌توانید تعیین کنید که کدام گزارش‌ها برای شکل‌دهی یک دیدگاه جامع از جهت یک ارز مهم‌تر هستند.


قیمت ها و تورم


گزارش هایی برای تمرکز بر CPI ، PPI اولین عامل مهم، قیمت و تورم، نقش مهمی در ارزش GBP ایفا می کند. به طور کلی، کشورهایی که تورم بالایی نسبت به سایر کشورها دارند، ارزش پول خود را در مقایسه با سایر ارزها کاهش بیشتری می بینند. علاوه بر این، تورم نیز معمولاً باعث می‌شود بانک مرکزی اقداماتی مانند تعدیل نرخ سود برای کنترل این اثرات ناخواسته انجام دهد.


برای اندازه گیری سطوح تورم در بریتانیا، معامله گران معمولاً از شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) که توسط دفتر آمار ملی گردآوری و منتشر شده است، پیروی می کنند. CPI تغییر قیمت کالاها و خدمات خریداری شده توسط مصرف کنندگان را در یک دوره معین محاسبه می کند. این گزارش مهم است زیرا معیاری است که بانک انگلستان (BOE) برای هدف تورم خود استفاده می کند. هر گونه تغییر در CPI که از هدف تورمی BOE منحرف شود، می‌تواند حاکی از اقدامات سیاست پولی آتی باشد که می‌تواند به طور قابل‌توجهی بر GBP تأثیر بگذارد.


علاوه بر این، اگرچه قیمت‌های مصرف‌کننده بر اکثر تغییرات در سطح تورم تأثیر می‌گذارند، معیارهای دیگری مانند شاخص قیمت تولیدکننده (PPI) نیز مفید هستند. PPI توسط بسیاری به عنوان شاخص تورم پیشرو در نظر گرفته می شود زیرا تغییرات تورمی را در سطح مواد خام نشان می دهد که در نهایت می تواند به سطح مصرف کننده برسد، همانطور که در CPI منعکس شده است. گزارش PPI نیز زودتر از CPI منتشر می‌شود، بنابراین برای تصویر کامل‌تر باید هر دو را با هم مشاهده کرد.


سیاست های پولی


گزارش به تمرکز بر: نرخ بانکی ، گزارش تورم BOE سیاست پولی تصویب شده توسط بانک انگلستان (BOE) نیز عامل مهمی است که باید در نظر گرفته شود. یکی از وظایف اصلی BOE ارتقای ثبات پولی است که توسط بانک به عنوان "تورم پایین و اعتماد به ارز" تعریف شده است. هر زمان که BOE احساس کند که تورم به سطحی می رسد که ثبات پوند را تهدید می کند، بانک از ابزارهای سیاست پولی در اختیار خود برای کنترل تورم استفاده می کند. معامله‌گران می‌خواهند زمان‌بندی این سیاست‌های پولی، مانند تغییرات نرخ بهره را پیش‌بینی کنند.


معامله‌گران برای پیگیری سیاست‌های پولی، تغییرات نرخ بانکی را دنبال می‌کنند، یعنی نرخ بهره‌ای که بانک‌ها از سایر بانک‌ها برای موجودی‌های موجود در BOE دریافت می‌کنند. تصمیمات نرخ توسط کمیته سیاست پولی (MPC) به صورت ماهانه تعیین می شود و در وب سایت بانک انگلستان قابل مشاهده است. نکته قابل توجه این است که اگر MPC به سادگی نرخ بانکی قبلی را حفظ کند، به طور کلی هیچ بحثی وجود نخواهد داشت. با این حال، اگر تغییری در نرخ وجود داشته باشد، MPC بیانیه‌ای را منتشر می‌کند که جالب‌تر است و می‌تواند سرنخ‌هایی در مورد اقدامات آینده بدهد.


اعتماد به نفس و احساس


گزارش به تمرکز بر: Gfk Consumer Confidence ، نظرسنجی های سراسری اعتماد مصرف کننده


که احساسات بازار را اندازه گیری می کند، ابزار مهم دیگری برای معامله گران بنیادی است. گزارش‌های اعتماد و احساسات برای بریتانیا مهم هستند زیرا معامله‌گران می‌خواهند بدانند که آیا اکثریت مردم به اقتصاد خوشبین هستند یا بدبین. تغییرات و اندازه تغییر می تواند کلید تشخیص روندهای تغییر در اقتصاد اساسی و در نتیجه تغییرات در پوند باشد.


برای ردیابی احساسات در بریتانیا، بسیاری از معامله گران از Gfk Consumer Confidence پیروی می کنند و شاخص اعتماد مصرف کننده در سراسر کشور (NCCI) گزارش می دهد. هر دو گزارش نظرسنجی بر اساس پنج سوال است که به محیط کلی اقتصادی، اشتغال و انتظارات برای آینده مربوط می شود. تفاوت اصلی بین گزارش ها در دوره های زمانی استفاده شده است. برای NCCI، نظرسنجی منعکس کننده احساسات پاسخ دهنده نسبت به وضعیت فعلی و انتظارات آنها برای شش ماه آینده است. از سوی دیگر، Gfk منعکس کننده احساسات پاسخ دهنده نسبت به رویدادهایی است که در 12 ماه گذشته رخ داده است و انتظارات آنها برای 12 ماه آینده. هر دو را می توان برای سنجش احساسات نسبت به جهت اقتصاد بریتانیا استفاده کرد.


تولید ناخالص داخلی / رشد اقتصادی


گزارش به تمرکز برPMI تولید ، PMI خدمات ، خرده فروشی ، تولید ناخالص داخلی سطح کلی فعالیت اقتصادی در بریتانیا عامل کلیدی دیگری است که می تواند بر ارزش پول تأثیر بگذارد. معیار اولیه فعالیت اقتصادی در بریتانیا، مانند بسیاری از کشورهای دیگر، تولید ناخالص داخلی (GDP) است. سه گزارش مختلف از تولید ناخالص داخلی وجود دارد که معامله گران باید از آنها آگاه باشند - تولید ناخالص داخلی اولیه، تولید ناخالص داخلی تجدید نظر شده و تولید ناخالص داخلی نهایی. برآورد تولید ناخالص داخلی اولیه زودتر منتشر می شود و بیشترین تأثیر را دارد زیرا به معامله گران نگاهی اولیه به سلامت اقتصادی بریتانیا می دهد. گزارش نهایی تولید ناخالص داخلی


همچنین، از آنجایی که تولید ناخالص داخلی یک گزارش فصلی است، بسیاری از معامله‌گران آن گزارش را با شاخص‌های مکرر فعالیت اقتصادی مانند خرده‌فروشی، PMI تولیدی و PMI خدمات تکمیل می‌کنند. از آنجایی که مصرف کنندگان عموماً توسط بسیاری به عنوان محرک های فعالیت اقتصادی در نظر گرفته می شوند، معمولاً به خرده فروشی اهمیت بیشتری داده می شود.


تعادل پرداخت


گزارش به تمرکز بر: تراز تجاری ، حساب جاری در نهایت، تراز پرداخت ها (BoP) برای یک کشور یک رکورد حسابداری از تعامل آن با سایر نقاط جهان است. BoP از سه حساب تشکیل شده است، اما به طور کلی، فقط حساب جاری مورد توجه معامله گران فارکس است. حساب جاری میزان صادرات و واردات یک کشور و جریان پرداخت درآمد و پرداخت های انتقالی را نشان می دهد. به طور کلی، مازاد حساب جاری برای ارز مثبت است زیرا نشان می دهد سرمایه بیشتری نسبت به خروج به ارز وارد می شود و کسری به دلایل مخالف منفی است.


همچنین لازم به ذکر است که گزارش تراز تجاری به صورت ماهانه و حساب جاری به صورت فصلی منتشر می شود. اگر فقط به دنبال داده‌های واردات/صادرات هستید، تراز تجاری گزارشی برای استفاده خواهد بود.


شاخص های اقتصادی متعددی وجود دارد که می تواند بر پوند تأثیر بگذارد. دانستن اینکه از کدام گزارش داده استفاده کنید اولین قدم است. توانایی تفسیر و ترکیب گزارش ها برای ایجاد یک جهت معاملاتی، بخش سخت است. با این حال، اگر شروع به کار کرده اید و می خواهید معاملات مبتنی بر پوند خود را بر اساس گزارش های بنیادی قرار دهید، این پنج حوزه کلیدی محل خوبی برای شروع شما هستند.

5 گزارش اقتصادی که بر یورو تأثیر می گذارد

5 گزارش اقتصادی که بر یورو تأثیر می گذارد





تجارت جفت ارزهای مبتنی بر یورو مستلزم رویدادهای زیر است که می تواند تأثیر عمده ای بر یورو داشته باشد همچنین به عنوان ارز رایج شناخته می شود که می تواند یک کار دلهره آور برای معامله گران ارز خارجی (FX) باشد.


در حال حاضر، یورو واحد پول رسمی 19 کشور از 27 کشور عضو اتحادیه اروپا (EU) است. این 19 کشور عضو منطقه یورو یا منطقه یورو را تشکیل می‌دهند که تولید ناخالص داخلی آن بیش از 13 تریلیون دلار است (تا سال 2019). هر ساله صدها گزارش اقتصادی مرتبط با بازار ارز از منطقه یورو منتشر می شود، اما چگونه می توان فهمید که کدام گزارش اقتصادی آنهایی هستند که بازارها را حرکت می دهند؟


اتحادیه اروپا دارای 27 عضو است، اما تعداد کمی از آنها به اندازه کافی بزرگ هستند که بتوانند گزارش های اقتصادی ارائه دهند که واقعاً بر ارز تأثیر می گذارد. منطقه یورو بیش از 85 درصد از تولید ناخالص داخلی (GDP) اتحادیه اروپا (EU) را تشکیل می دهد. آلمان، فرانسه، ایتالیا و اسپانیا با هم سه چهارم تولید ناخالص داخلی 13.3 تریلیون دلاری منطقه یورو را تشکیل می دهند. بنابراین، اگر یک تاجر به دنبال گزارش‌هایی با ارزش تجاری بود، باید تمرکز بر آن گزارش‌هایی باشد که اقتصاد این کشورها را به تفصیل بیان می‌کنند. به‌ویژه، گزارش‌های اقتصادی که از آلمان و فرانسه منتشر می‌شوند بیشتر از سایر کشورها مورد توجه معامله‌گران FX قرار می‌گیرند، زیرا این دو، اکنون که برگزیت اتفاق افتاده است، نزدیک به 50 درصد از تولید ناخالص داخلی منطقه یورو را تشکیل می‌دهند.


همچنین درک این نکته مهم است که گزارش‌هایی که در این مقاله فهرست می‌کنیم در کشورهای مختلف نسبتاً استاندارد هستند. با این حال، تعداد انگشت شماری وجود دارد که باید از آنها پیروی کرد که بر زمینه های کلیدی تأکید دارند:


• سیاست های پولی


• قیمت و تورم


• اعتماد به نفس و احساس


• تولید ناخالص ملی


• تعادل پرداخت


قیمت ها و تورم


گزارش به تمرکز بر: CPI اصلی منطقه یورو ، CPI آلمان ، CPI فرانسه


تورم یک عامل کلیدی است که بر همه ارزها از جمله یورو تأثیر می گذارد. به طور کلی، کشورهایی که تورم بالایی نسبت به سایر کشورها دارند، معمولاً شاهد کاهش ارزش پول خود خواهند بود به طوری که قیمت کالاها بین کشورها نسبتاً برابر باقی می‌ماند. علاوه بر این، تورم بالاتر از حد انتظار منجر به افزایش نرخ بهره بانک مرکزی برای مهار تورم خواهد شد.


معیار اصلی تورم در منطقه یورو، شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) است. این شاخص قیمت سبدی از کالاهایی را که یک خانوار متوسط احتمالاً خریداری می کند، محاسبه می کند. معامله گران معمولاً از CPI اصلی پیروی می کنند که محاسبه CPI معمولی بدون احتساب قیمت انرژی و مواد غذایی است. قیمت‌های انرژی و مواد غذایی متمایل به نوسان هستند و می‌توانند تا حد زیادی تحت تأثیر عدم تعادل موقت عرضه و تقاضا و همچنین عوامل تصادفی خارجی مانند آب‌وهوا که می‌توانند عدد CPI را مخدوش کنند.


توجه به این نکته ضروری است که اگرچه گزارش CPI بر یورو تأثیر می‌گذارد، اما تأثیر آن کاهش می‌یابد زیرا برآورد فلش CPI منطقه یورو، تخمین فلش CPI فرانسه و CPI مقدماتی آلمان در پایان هر ماه منتشر می‌شود. دو هفته زودتر از زمان انتشار CPI های رسمی. بنابراین، ممکن است بخواهید به شاخص‌ها و الگوهای تورم مختلف در مناطق مختلف، به ویژه گزارش‌های CPI از آلمان و فرانسه توجه کنید.


اعتماد به نفس و احساس


گزارش به Focus on: ZEW Survey


راه دیگر برای سنجش شرایط اقتصادی در منطقه یورو، نگاه به گزارش های اعتماد و احساسات است. یکی از پرطرفدارترین گزارش‌های احساسی، نظرسنجی ZEW آلمان است که ماهانه توسط مرکز تحقیقات اقتصادی اروپا تهیه می‌شود. در این نظرسنجی از حداکثر 350 کارشناس مالی نمونه‌گیری می‌شود. پاسخ ها به مثبت، بدون تغییر یا منفی محدود می شوند. این ساختار پاسخ ساده به شاخص ZEW این امکان را می دهد که به وضوح نشان دهد که آیا کارشناسان و تحلیلگران نسبت به اقتصاد در میان مدت خوش بین هستند یا بدبین. این نظرسنجی همچنین از کارشناسان حوزه یورو، ژاپن، بریتانیای کبیر و ایالات متحده سؤال می کند.


همانند بسیاری از شاخص‌های اصلی، تحلیلگران پیش‌بینی‌هایی در مورد انتظارشان از این شاخص خواهند داشت. با توجه به شاخص ZEW، اگر شاخص ZEW واقعی بالاتر از پیش‌بینی‌ها قرار گیرد، این به یک اثر مثبت برای یورو تبدیل می‌شود، در حالی که ZEW کمتر از پیش‌بینی‌ها می‌تواند بر ارز رایج فشار وارد کند. عدد ZEW بالای صفر نشان دهنده خوش بینی و عدد زیر صفر نشان دهنده بدبینی است.


سیاست های پولی


گزارش به تمرکز بر: بیانیه های مطبوعاتی بانک مرکزی اروپا


هر ارز تحت تأثیر سیاست های پولی بانک مرکزی مربوطه خود قرار می گیرد. برای یورو، این بانک مرکزی اروپا (ECB) است و تصمیمات مربوط به نرخ بهره اتخاذ شده توسط بانک مرکزی اروپا می تواند تأثیر قابل توجهی داشته باشد. به طور کلی، کنفرانس های مطبوعاتی بانک مرکزی اروپا مهم ترین اخباری است که باید دنبال شود، زیرا تغییرات نرخ بهره معمولاً از قبل توسط بازار پیش بینی می شود. ساختار بیانیه مطبوعاتی دو قسمتی است. آن شامل:


1. بیانیه آماده شده


2. یک دوره پرسش مطبوعاتی باز


دوره سوال بیشترین نوسانات ارزی را ایجاد می کند زیرا پاسخ های داده شده توسط رئیس بانک مرکزی اروپا می تواند بازارها را به حرکت درآورد.


کنفرانس مطبوعاتی کلیدی است، زیرا می تواند سرنخ هایی در مورد اینکه رئیس بانک مرکزی اروپا انتظار دارد اقتصاد به کجا خواهد رفت، ارائه دهد. اگر زبان رئیس بانک مرکزی اروپا "هاوکیش" به نظر برسد، به این معنی که به نظر می رسد او نگران تورم است، این می تواند منجر به افزایش نرخ بهره در آینده شود که معمولا باعث افزایش ارزش یورو می شود. از طرف دیگر، اگر زبان به نظر "داویش" باشد، به این معنی که او معتقد است تورم رام است، احتمال افزایش نرخ در آینده کمتر خواهد بود و یورو می تواند کاهش یابد.


تولید ناخالص داخلی و رشد اقتصادی


گزارش به تمرکز بر: تولید ناخالص داخلی منطقه یورو


نوع بعدی گزارش‌هایی که تأثیر قابل‌توجهی بر یورو دارند، گزارش‌هایی هستند که از تولید کلی اقتصادی منطقه یورو خبر می‌دهند. رشد اقتصادی و سلامت یک اقتصاد معمولاً با تولید ناخالص داخلی اندازه گیری می شود که اندازه گیری دوره ای ارزش کل کالاها و خدمات تولید شده است. به طور کلی رشد تولید ناخالص داخلی نشانه قوی و سالم بودن اقتصاد است که برای ارز مثبت است.


تولید ناخالص داخلی منطقه یورو یک گزارش فصلی است که توسط یورواستات تهیه می شود و حدود دو ماه پس از پایان سه ماهه منتشر می شود. همانطور که می توانید بگویید، این گزارش را نسبتاً نابهنگام می کند و از آنجایی که تحلیلگران روش های مختلفی برای سنجش قدرت اقتصاد دارند، معمولاً تولید ناخالص داخلی از قبل پیش بینی می شود. با این وجود، این گزارش هنوز قابل توجه است و انتشار آن تمایل به حرکت در بازارهای ارز دارد، به خصوص اگر در انتشار واقعی غافلگیری نسبت به انتظارات وجود داشته باشد.


تعادل پرداخت


گزارش به تمرکز بر: تراز تجاری منطقه یورو ، حساب جاری آلمان ، حساب جاری فرانسه


در نهایت، نگاهی به تراز پرداخت ها، به ویژه تراز تجاری و حساب جاری خواهیم داشت. حساب جاری یکی از سه حسابی است که تراز پرداخت های یک کشور را تشکیل می دهد (دو حساب دیگر حساب مالی و حساب سرمایه است). این گزارش نحوه تعامل یک کشور با سایر کشورها را با توجه به تراز تجاری ، پرداخت‌های درآمد و سایر پرداخت‌ها اندازه‌گیری می‌کند.


گزارش حساب جاری یک گزارش ماهانه است که معمولاً در هفته دوم هر ماه ارائه می شود. هنگام تفسیر این گزارش، مازاد حساب جاری به این معنی است که سرمایه بیشتری نسبت به خروجی از کشور جریان دارد که برای ارز مثبت است. این زمانی اتفاق می افتد که صادرات بیشتر از واردات باشد. کسری حساب جاری به معنای برعکس این است که بیشتر از سرمایه مالی از کشور خارج می شود. این امر برای ارز منفی است. از آنجایی که آلمان و فرانسه دو کشور بزرگ در منطقه یورو هستند، بسیاری از معامله گران بر روی گزارش حساب جاری این دو کشور تمرکز خواهند کرد.





صدها شاخص اقتصادی وجود دارد که می تواند بر یورو تأثیر بگذارد. به‌جای فهرست‌بندی ساده گزارش‌ها، نگاهی عمیق به مواردی که مرتبط‌تر هستند می‌تواند هنگام معامله با یورو سودمندتر باشد.

3 مولفه اصلی اقتصادی لازم برای وقوع رکود تورمی

3 مولفه اصلی اقتصادی لازم برای وقوع رکود تورمی


رکود تورمی معمولاً به عنوان تجربه همزمان سه پدیده منفی اقتصادی جداگانه شناخته می شود: افزایش تورم، افزایش بیکاری و کاهش تقاضا برای کالاها و خدمات. علیرغم چندین نمونه از اقتصادهای غربی در قرن 19 و 20 که رکود تورمی را تجربه کردند، بسیاری از اقتصاددانان معتقد نبودند که رکود تورمی به دلیل منحنی فیلیپس وجود داشته باشد که تورم و رکود را به عنوان نیروهای کاملاً متضاد می دید.


اصطلاح رکود تورمی «در سال 1965 توسط یکی از اعضای پارلمان بریتانیا، ایین مکلئود، رایج شد که به مجلس عوام گفت که اقتصاد بریتانیا» بدترین هر دو جهان «را دارد، به معنای رکود و تورم . او از آن به عنوان» نوعی وضعیت «رکود تورمی» یاد کرد. با این حال، رکود تورمی تا اواسط تا اواخر دهه 1970، زمانی که بیش از نیمی از اقتصادهای بزرگ دوره افزایش قیمت ها و بیکاری را پشت سر گذاشتند، شهرت جهانی پیدا نکرد.


برای مبارزه مناسب با رکود تورمی در زمان وقوع، اقتصاددانان باید بفهمند که عوامل محرک چیست.


تورم، بیکاری و رکود


تورم به افزایش عرضه پول (ذخیره پول) اطلاق می شود که باعث بالا رفتن سطح عمومی قیمت ها در اقتصاد می شود. وقتی واحدهای پول بیشتری برای تعقیب همان تعداد کالا در دسترس باشد، قوانین عرضه و تقاضا حکم می‌کند که هر واحد پولی منفرد ارزش کمتری پیدا کند.


با این حال، هر افزایش قیمتی تورم محسوب نمی شود. قیمت ها ممکن است افزایش یابد زیرا مصرف کنندگان کالاهای بیشتری را تقاضا می کنند یا به دلیل کمیاب شدن منابع. در واقع، قیمت ها اغلب برای کالاهای فردی افزایش و کاهش می یابد. هنگامی که قیمت ها در نتیجه فراوانی بیش از حد موجودی پول افزایش می یابد، به آن تورم می گویند.


بیکاری به درصدی از نیروی کار اطلاق می شود که مایل به یافتن شغل هستند اما قادر به یافتن آن نیستند. اقتصاددانان اغلب بین بیکاری فصلی یا اصطکاکی که به عنوان بخشی طبیعی از فرآیندهای بازار رخ می دهد و بیکاری ساختاری (که گاهی اوقات بیکاری نهادی نامیده می شود) تفاوت قائل می شوند. بیکاری ساختاری بحث برانگیزتر است. برخی معتقدند که دولت ها باید برای حل بیکاری ساختاری مداخله کنند در حالی که برخی دیگر معتقدند که دخالت دولت علت اصلی آن است.


رکود معمولاً به عنوان دو فصل متوالی رشد اقتصادی منفی تعریف می شود که با تولید ناخالص داخلی (GDP) اندازه گیری می شود. به آن انقباض اقتصادی نیز می گویند. دفتر ملی تحقیقات اقتصادی (NBER) بیان می کند که رکود دوره ای از کاهش فعالیت ها به جای کاهش فعالیت است." به طور معمول، رکود با کاهش تقاضا برای کالاها و خدمات موجود، کاهش دستمزدهای واقعی، افزایش موقت بیکاری و افزایش پس‌انداز مشخص می‌شود.


مبارزه با رکود تورمی


اگرچه نادر است، اما رکود تورمی یک سناریوی ممکن در یک اقتصاد است. آخرین باری که در ایالات متحده رخ داد در دهه 1970 بود. سیاست پولی یا مالی معاصر برای مدیریت دوره رکود تورمی مناسب نیست. ابزارهای سیاستی که اقتصاد کلان برای مبارزه با تورم فزاینده تجویز می کند شامل کاهش مخارج دولت، افزایش مالیات، افزایش نرخ بهره و افزایش ذخایر بانکی است. درمان افزایش بیکاری دقیقا برعکس است: هزینه های بیشتر، مالیات های کمتر، نرخ های بهره پایین تر و تشویق بانک ها به وام دادن.


برای مبارزه مناسب با رکود تورمی در زمان وقوع، اقتصاددانان باید بفهمند که عوامل محرک چیست. اقتصاد کینزی نشان می‌دهد که شوک‌های وارده به اقتصاد، مانند افزایش انرژی یا موجودی مواد غذایی باعث رکود می‌شود. در حالی که میلتون فریدمن و مکتب فکری او بر این باورند که این امر نتیجه گسترش شتابان عرضه پول است.


یک راه حل برای مبارزه با رکود تورمی توسط اقتصاددان، رابرت آ. ماندل، پیشنهاد شده است. او معتقد است هدف افزایش تولید در اقتصاد و در عین حال محدود کردن عرضه پول است. 3 این را می توان از راه های مختلفی به دست آورد، مانند کاهش نرخ مالیات برای شرکت ها و افراد که قدرت خرید آنها را افزایش می دهد.


محدودیت پولی را می توان با افزایش ذخایر بانکی و نرخ استقراض که توانایی استقراض را محدود می کند، به دست آورد. این دو سناریو تقاضای بالایی برای پول ایجاد می‌کند و امکان گسترش با نرخ‌های بالاتر را فراهم می‌کند که منجر به رشد غیرتورمی می‌شود.

تاثیر طلا بر ارزها

چگونه طلا بر ارزها تأثیر می گذارد



جذابیت و نفوذ پایدار طلا حتی با وجود اینکه دیگر به عنوان شکل اولیه ارز در کشورهای توسعه یافته استفاده نمی شود ، فلز زرد همچنان تاثیر زیادی بر ارزش آن ارزها دارد. علاوه بر این، یک همبستگی قوی بین ارزش آن و قدرت معاملات ارزها در مبادلات خارجی وجود دارد وجود دارد.

برای کمک به نشان دادن این رابطه بین تجارت طلا و ارز، این چهار ویژگی مهم مواد زرد را در نظر بگیرید:

طلا زمانی برای پشتوانه ارزها استفاده می شد

در اوایل امپراتوری بیزانس، از طلا برای حمایت از پول‌های ملی استفاده می‌شد، یعنی ارزهایی که در کشور مبدأ خود ارز قانونی محسوب می‌شدند. طلا همچنین در بیشتر قرن بیستم به عنوان ارز ذخیره جهانی استفاده می شد. ایالات متحده از استاندارد طلا استفاده می کرد تا اینکه در سال 1971 رئیس جمهور نیکسون آن را متوقف کرد.

تا زمانی که استاندارد طلا کنار گذاشته نشد، کشورها نمی توانستند به سادگی ارزهای فیات خود را چاپ کنند . پول کاغذی باید با مقدار مساوی طلا در ذخایر خود پشتیبانی می شد (در آن زمان، مانند اکنون، کشورها ذخایر شمش طلا را در اختیار داشتند). اگرچه استاندارد طلا مدت‌هاست که در کشورهای توسعه‌یافته از استاندارد طلا خارج شده است، برخی از اقتصاددانان احساس می‌کنند به دلیل نوسانات دلار آمریکا و سایر ارزها باید به آن بازگردیم. آنها دوست دارند که مقدار پولی که کشورها مجاز به چاپ هستند را محدود می کند.

طلا برای محافظت در برابر تورم استفاده می شود

سرمایه گذاران معمولاً زمانی که کشورشان تورم بالایی را تجربه می کند مقادیر زیادی طلا خریداری می کنند . تقاضا برای طلا در زمان تورم به دلیل ارزش ذاتی و عرضه محدود آن افزایش می یابد . از آنجایی که طلا نمی تواند رقیق شود، می تواند ارزش خود را بسیار بهتر از سایر انواع ارز حفظ کند.

به عنوان مثال، در آوریل 2011، سرمایه گذاران از کاهش ارزش ارز فیات هراس داشتند و قیمت طلا را به 1500 دلار در هر اونس رساندند. این نشان می‌دهد که اعتماد کمی به ارزهای موجود در بازار جهانی وجود دارد و انتظارات از ثبات اقتصادی آتی بسیار بد است.



توجه داشته باشید که اقتصاددانان در مورد اینکه آیا طلا به همان اندازه که مروجین آن ادعا می کنند یک محافظ تورم است یا خیر، اختلاف نظر دارند، زیرا داده ها متناقض هستند. گاهی اوقات از نرخ تورم فراتر می رود، و گاهی اوقات در طول دوره های زمانی بسیار کوتاه می شود. نشان داده شده است که طلا محافظ بسیار موثرتری در برابر رکود اقتصادی است.

قیمت طلا بر کشورهایی که آن را وارد و صادر می کنند تأثیر می گذارد

ارزش پول یک کشور به شدت به ارزش واردات و صادرات آن وابسته است. وقتی کشوری بیشتر از صادراتش وارد می کند، ارزش پول آن کاهش می یابد. از سوی دیگر، ارزش پول آن زمانی افزایش می‌یابد که کشوری یک صادرکننده خالص باشد. بنابراین، کشوری که طلا صادر می کند یا به ذخایر طلا دسترسی دارد ، با افزایش قیمت طلا شاهد افزایش قدرت پول خود خواهد بود، زیرا این امر ارزش کل صادرات کشور را افزایش می دهد.

به عبارت دیگر، افزایش قیمت طلا می تواند مازاد تجاری ایجاد کند یا به جبران کسری تجاری کمک کند .

در مقابل، کشورهایی که واردکنندگان بزرگ طلا هستند، به ناچار با افزایش قیمت طلا، ارز ضعیف تری خواهند داشت. به عنوان مثال، کشورهایی که در تولید محصولات ساخته شده با طلا تخصص دارند، اما فاقد ذخایر خود هستند، واردکنندگان بزرگ طلا خواهند بود. بنابراین، آنها به ویژه در معرض افزایش قیمت طلا خواهند بود.

زمانی که بانک های مرکزی طلا را خریداری می کنند، بر عرضه و تقاضای پول داخلی تأثیر می گذارد و ممکن است منجر به تورم شود. این تا حد زیادی به این دلیل است که بانک ها برای خرید طلا به چاپ پول بیشتری متکی هستند و در نتیجه عرضه اضافی ارز فیات ایجاد می کنند.

قیمت طلا اغلب برای اندازه گیری ارزش یک ارز محلی استفاده می شود

بسیاری از مردم به اشتباه از طلا به عنوان نماینده قطعی برای ارزش گذاری پول یک کشور استفاده می کنند. اگرچه بدون شک رابطه ای بین قیمت طلا و ارزش یک ارز فیات وجود دارد، اما همیشه آنطور که بسیاری از مردم تصور می کنند رابطه معکوس نیست.

به عنوان مثال، اگر تقاضای زیادی از سوی صنعتی وجود داشته باشد که برای تولید به طلا نیاز دارد، باعث افزایش قیمت طلا می شود. اما این چیزی در مورد پول محلی نمی گوید، که ممکن است در همان زمان بسیار ارزشمند باشد. بنابراین، در حالی که قیمت طلا اغلب می تواند به عنوان بازتابی از ارزش دلار آمریکا یا هر ارز دیگر مورد استفاده قرار گیرد، شرایط باید تجزیه و تحلیل شود تا مشخص شود آیا یک رابطه معکوس واقعاً مناسب است یا خیر.



طلا تاثیر عمیقی بر ارزش ارزهای جهانی دارد. اگرچه استاندارد طلا کنار گذاشته شده است، طلا به عنوان یک کالا می تواند به عنوان جایگزینی برای ارزهای فیات عمل کند و به عنوان یک محافظ موثر در برابر تورم استفاده شود. شکی نیست که طلا همچنان نقش مهمی در بازار ارز خواهد داشت. بنابراین، به دلیل توانایی منحصر به فرد آن در ارائه سلامت اقتصادهای محلی و بین المللی، فلز مهمی برای پیگیری و تجزیه و تحلیل است.

خلاصه

• در طول تاریخ بشر، طلا به یک شکل به عنوان پول مورد استفاده قرار گرفته است.

• از سکه‌های طلا گرفته تا اسکناس‌های کاغذی با پشتوانه استاندارد طلا، تنها اخیراً پول به یک سیستم فیات منتقل شده است که توسط یک کالای فیزیکی پشتیبانی نمی‌شود.

• از آن زمان، تورم و کاهش دلار به معنای افزایش قیمت طلا بوده است. با خرید طلا، مردم همچنین می توانند خود را از زمان عدم اطمینان اقتصادی جهانی محافظت کنند.

• سطوح طلا همچنین ممکن است بر اقتصادهای ملی درگیر در تجارت جهانی و امور مالی بین المللی تأثیر بگذارد.

بیت کوین گلد

بیت کوین گلد



بیت کوین گلد چیست؟



بیت کوین گلد یک هارد فورک ارز دیجیتال منبع باز اصلی بود که در 24 اکتبر 2017 اتفاق افتاد. در حالی که هارد فورک ها به دلایل متعددی رخ می دهد . هدف اعلام شده بیت کوین گلد این بوده است که بیت کوین را دوباره غیرمتمرکز کند. بیت کوین گلد یکی از بزرگترین و مورد بحث ترین فورک های بیت کوین بود.



در ظاهر، ایده «ممکن کردن مجدد بیت کوین غیرمتمرکز» ممکن است خلاف واقع به نظر برسد. مانند همه ارزهای دیجیتال دیگر، بیت کوین به گونه ای طراحی شده است که از قبل غیرمتمرکز باشد. با هیچ بانک مرکزی ، کشور خاصی یا ارگان دولتی مرتبط نیست.



یکی از مسائل مهم بیت کوین که باعث توسعه بیت کوین گلد شد، به هیچ وجه به موضوع انتشار مرکزی مربوط نمی شد. بلکه به فرآیند استخراج مربوط می شد. توسعه دهندگان بیت کوین گلد معتقد بودند که با اتخاذ یک الگوریتم جدید برای فرآیند ماینینگ (در این مورد، به اصطلاح الگوریتم اثبات کار به نام Equihash-BTG)، شاخه جدید محبوب ترین ارز رمزنگاری شده جهان بر اساس ارزش بازار، نامتناسب نخواهد داشت.



درک بیت کوین گلد



استخراج بیت کوین فرآیندی سودآور اما نیازمند منابع است. سودآورترین سرمایه‌گذاری‌های معدنی اغلب آنهایی هستند که بسیاری از ماینرها را در کنار هم قرار می‌دهند، که هر یک به تجهیزات گران قیمت و ویژه نیاز دارند. افرادی که تلاش می کنند بیت کوین را به تنهایی استخراج کنند، یا باید مقدار زیادی پول و زمان برای ایجاد ماینرهای خود سرمایه گذاری کنند یا در این فرآیند از کنار آنها عبور کنند، زیرا رایانه های آنها نمی توانند با سیستم های ماینرهای حرفه ای رقابت کنند.



یکی از اهداف اولیه بیت‌کوین گلد تغییر الگوریتمی است که توسط آن خود ارز دیجیتال استخراج می‌شود، به این معنی که فرآیند استخراج نمی‌تواند روی تجهیزات تخصصی سریع‌تر از سیستم‌های کامپیوتری استاندارد اجرا شود.



بیت کوین گلد اولین هارد فورک بزرگ بیت کوین نبود. بیت کوین کش در 1 آگوست 2017 از ارز دیجیتال اصلی جدا شد. در 15 نوامبر 2018، هارد فورک بیت کوین کش آن را به دو ارز تقسیم کرد: بیت کوین کش و بیت کوین .



توزیع، حفاظت، شفافیت



توسعه دهندگان بیت کوین گلد علاوه بر هدف «متمرکززدایی مجدد» بیت کوین و ایجاد دارایی دیجیتالی قابل دسترس تر برای استخراج کنندگان کوچکتر که می تواند عادلانه تر و کارآمدتر توزیع شود، روی مسائل حفاظتی و شفافیت نیز تمرکز کرده اند. برخلاف سایر بلاک چین ها (از جمله بیت کوین)، بیت کوین گلد با انتشار ندادن جزئیات تراکنش یا آدرس کیف پول به دنبال افزایش ناشناس بودن بود. به عنوان یک پروژه جامعه متن باز رایگان، تمرکززدایی و شفافیت در جامعه بیت کوین گلد ذاتاً مورد انتظار است. با این حال، تهدیدات هکرها و سایر نهادهای مخرب یک نگرانی مداوم است.



در دنیای ارزهای مجازی، بلاک‌چین‌های کوچک‌تر اثبات کار مانند بیت‌کوین گلد به ویژه در معرض حملات 51 درصدی هستند، جایی که مهاجم به دنبال کنترل 51 درصد یا بیشتر از قدرت محاسباتی بلاک چین یا نرخ هش است. در حالی که بیت‌کوین گلد ادعا کرده است که از زمان راه‌اندازی خود اقدامات ایمنی و حفاظتی بیشتری را اجرا کرده است - مانند حفاظت از پخش مجدد کامل - در تلاش برای کمک به ایمن کردن حساب‌ها و سکه‌های مشتریان خود، بلاک چین سه حمله ۵۱ درصدی و کیف پول‌های متعدد BTG را متحمل شده است. سرقت ها



آخرین حملات 51 درصدی در ژانویه 2020 رخ داده است. اولین حمله ژانویه 2020 1900 BTG یا 19000 دلار به مهاجمان وارد کرد. در دومی حدود 5267 BTG یا 53000 دلار به سرقت رفت. بلافاصله پس از از دست دادن 388000 BTG یا تقریباً 18 میلیون دلار در ماه مه 2018، صرافی ارزهای دیجیتال Bittrex تصمیم گرفت بلاک چین بیت کوین گلد (BTG) را از فهرست خارج کند. این اولین حادثه به بیت کوین گلد نیاز داشت تا الگوریتم استخراج خود را به Equihash-BTG به روز کند.



تاریخچه بیت کوین گلد: راه اندازی و بحث



میراث بیت کوین گلد از همان ابتدا مورد بحث و جدل بود. در همان روز راه اندازی اکتبر 2017، BTG یک حمله DDoS گسترده در سایت ابری خود را تجربه کرد و ظرف چند روز پس از راه اندازی، ماینرها یکی از توسعه دهندگان بیت کوین گلد را متهم کردند که هزینه استخراج 0.5٪ را اضافه کرده است که از آن پنهان شده بود. جامعه معدن 2 همچنین نگرانی وجود داشت که اقدامات امنیتی بیت کوین گلد آنطور که در ابتدا ادعا می شد قوی نبوده و این نقص ها می تواند منجر به افزایش آسیب پذیری در برابر تهدیدات شود.



به طور مشابه، توسعه‌دهندگان بیت‌کوین گلد پس از راه‌اندازی از چیزی که «پست معدن» نامیده می‌شود، استفاده کردند که مربوط به صرافی‌های رمزنگاری شده بود، زیرا در حال بررسی فهرست کردن BTG بودند. این استخراج عطف به ماسبق 100000 سکه پس از انجام فورک بود.







روشی که این اتفاق افتاد از طریق استخراج سریع حدود 8000 بلوک بود که نتایج آن به‌عنوان یک نوع «وقف» کنار گذاشته شد تا برای رشد و حفظ شبکه گسترده‌تر بیت‌کوین گلد استفاده شود. 3 حدود 5 درصد از آن 100000 سکه برای هر یک از شش عضو اصلی تیم به عنوان پاداش کنار گذاشته شد. 95000 سکه باقی مانده برای حمایت از رشد اکوسیستم جامعه BTG کنار گذاشته شد.



در حالی که در ابتدا شک داشت، صرافی بیت ترکس در نهایت پذیرفت که بیت کوین گلد را فهرست کند. بزرگترین نگرانی آنها این بود که بیت کوین گلد «کد اجماع کاملی ندارد. [an] حفاظت از پخش مجدد اجرا شد. کد کافی برای آزمایش و ممیزی؛ توسعه دهندگان کد شناخته شده عمومی. به طور مشابه، آنها به کاربران خود هشدار زیر را دادند: "پایگاه کد بیت کوین گلد همچنین حاوی یک پرمین خصوصی از 8000 بلاک (100000 BTG) است. لطفاً توجه داشته باشید که اگر بازاری باز شود، این امکان وجود دارد که توسعه دهندگان BTG پیش‌فرض خود را در بازار آزاد بفروشند. پس از حمله 51 درصدی می 2018، Bittrex بیش از 12000 BTG (به ارزش 255000 دلار در آن زمان) به عنوان غرامت از بیت کوین گلد درخواست کرد تا ضرر متحمل شده توسط صرافی را جبران کند. بیت‌کوین گلد به بیت‌ترکس خسارت نداد و صرافی BTG را از فهرست خارج کرد.



در زمان راه‌اندازی، انتظار می‌رفت که همه دارندگان بیت‌کوین سکه‌های طلای بیت‌کوین را با نرخ یک توکن بیت‌کوین گلد به ازای هر توکن بیت‌کوین دریافت کنند – فرآیندی که به عنوان هوا انداختن شناخته می‌شود. کوین بیس، یکی از بزرگ‌ترین صرافی‌های ارزهای دیجیتال در جهان، در زمان عرضه به بیت‌کوین گلد بدبین بود. برخلاف Bittrex، Coinbase در نهایت تصمیم گرفت BTG را از صرافی خود دور نگه دارد. نمایندگان کوین بیس اظهار داشتند که صرافی "نمی تواند از بیت کوین گلد پشتیبانی کند زیرا توسعه دهندگان آن کد را برای بررسی در دسترس عموم قرار نداده اند. این یک خطر امنیتی بزرگ است."



Coinbase پس از انتشار در اکتبر 2017، BTG را به دارندگان بیت کوین بر روی پلتفرم خود ارسال نکرد و این اقدام منجر به شکایتی علیه کوین بیس توسط شاکی دانیل آرچر در 27 مارس 2018 شد و ادعا کرد که کوین بیس شرایط قرارداد خود را نقض کرده است. به ویژه سهل انگاری، تبدیل، و نقض قرارداد. حکم اولیه بیان می‌کرد که توافق کوین‌بیس با آرچر شامل هیچ بخشی نیست که کوین‌بیس را ملزم به ارائه خدمات برای ارزهای دیجیتال از طرف اشخاص ثالث کند. در آگوست 2020، دادگاه استیناف رای خلاصه دادگاه اصلی را به نفع Coinbase تایید کرد.



با ادامه روند نزولی بلندمدت گره های رو به کاهش، زیرا بیت کوین گلد همچنان سرپا باقی می ماند، از اول ژوئن 2021، بیت کوین گلد دارای 89 گره قابل دسترسی است. بالاترین غلظت گره ها در آلمان (22 گره)، با بالاترین سطوح بعدی ایالات متحده (18)، فرانسه (8)، کانادا (6)، و هلند (6) است.



در دسترس بودن بیت کوین گلد در صرافی ها



همانطور که مثال‌های Bittrex و Coinbase به ما نشان داده‌اند، برای همه ارزهای دیجیتال، یکی از عوامل اصلی که به تعیین موفقیت کوتاه‌مدت و بلندمدت کمک می‌کند، در دسترس بودن آن در صرافی‌های ارزهای دیجیتال است. کاربران برای انجام تراکنش ها باید بتوانند به ارز دیجیتال در صرافی ها دسترسی داشته باشند.



طبق وب‌سایت بیت‌کوین گلد، از ۱ ژوئن ۲۰۲۱، این ارز دیجیتال در Bithumb، Bitfinex، Binance، HitBTC، Uphold، Exmo، Gate.io، BitBay، Huobi، Cex.io، Okex، Unocoin، Coinone به صورت زنده معامله می‌شد. Koineks، Coinfeld، Coindirect، Zebpay، NiceHash، LATOKEN، Bione، p2p b2b، Folgory، WhiteBIT، Bitubu، Indodax، Vindax، Coinbit، Probit، Wazirx، BW، CoinDCX، VeBitcoin و Huobi Global. 4



این ارز دیجیتال از طریق بیش از 20 سرویس کیف پول، از جمله کیف پول Trezor، کیف پول Ledger، Exodus، Coinomi، Guarda، Freewallet، BTGWallet و Kasse نیز در دسترس است. طبق این وب‌سایت، این ارز رمزپایه از تاریخ 1 ژوئن 2021 در بیش از 40 صرافی در 11 ارز ملی فهرست شده است .







آینده بیت کوین گلد



بیت کوین گلد در درازمدت تحقیقاتی را در مورد قراردادهای هوشمند و دموکراسی بلاک چین انجام خواهد داد و یک شبکه کارگزاری غیرمتمرکز فیات-کریپتو توسعه خواهد داد.



طبق نقشه راه 2021 BTG، زمینه های توسعه اولیه تمرکز شامل قابلیت همکاری، برنامه های کاربردی، زیرساخت و شبکه رعد و برق است. BTG به برنامه هایی برای کار دو طرفه با سایر بلاک چین ها و اکوسیستم ها اشاره می کند که نشان می دهد پل ارتباطی به شبکه Phala در حال انجام است. 7







آنها خاطرنشان می کنند که قصد دارند از ساختار حاکمیتی مبتنی بر هیئت مدیره به یک مدل مبتنی بر DAO مدرن تغییر کنند. به روز رسانی آیتم های اصلی در پشته فناوری آنها در حال انجام است و به روز رسانی برخی از این موارد - مانند کاوشگرها و ElectrumG آنها نزدیک به اتمام است. BTG خاطرنشان می کند که اگرچه حجم تراکنش ها و کارمزدها در حال حاضر نیازی به راه حل شبکه لایتنینگ لایه-2 ندارد، اما این موضوع در رادار آنهاست.



سوالات متداول طلای بیت کوین



چه اتفاقی برای بیت کوین گلد افتاد؟



بیت کوین گلد یک هارد فورک از ارز دیجیتال منبع باز اصلی بود که در 24 اکتبر 2017 اتفاق افتاد. از 1 ژوئن 2021 قیمت بیت کوین گلد 58.98 دلار با حجم معاملات 24 ساعته حدود 38 میلیون دلار بود.



تفاوت بین بیت کوین و بیت کوین گلد چیست؟



هم بیت کوین و هم بیت کوین گلد از الگوریتم اثبات کار استفاده می کنند. الگوریتم بیت کوین گلد، Equihash-BTG، با این حال، به طور نامتناسبی به نفع عملیات استخراج عمده در تجهیزات تخصصی نیست. استخراج‌کنندگان بیت‌کوین از الگوریتم هش SHA-256 استفاده می‌کنند و مقدار هش را تعریف می‌کنند، و چون اثبات کار با تغییر اهداف هش دشوارتر است. با چالش برانگیزتر شدن این موضوع، افزایش قدرت محاسباتی مورد نیاز برای ماینینگ نیز افزایش می‌یابد - به این معنی که ماینرهای کوچک‌تر از نظر قدرت محاسباتی که می‌توانند تولید کنند، ضرر دارند.



BTG در کریپتوکارنسی چیست؟



BTG قیمت بیت کوین گلد است، یک هارد فورک از ارز دیجیتال اصلی بیت کوین.



طلای بیت کوین برای چه مواردی استفاده می شود؟



بیت کوین گلد برای برنامه هایی از جمله قراردادهای هوشمند، پل های منبع باز برای فناوری محاسباتی و پرداخت استفاده می شود.



هارد فورک بیت کوین چه زمانی بود؟



هارد فورک بیت کوین در 24 اکتبر 2017 اتفاق افتاد.







خلاصه



• بیت کوین گلد یک هارد فورک ارز دیجیتال منبع باز اصلی بود که در 24 اکتبر 2017 انجام شد.



• هدف اعلام شده بیت کوین گلد «متمرکز کردن مجدد بیت کوین» بوده است.



• در درجه اول، توسعه دهندگان بیت کوین گلد معتقد بودند که با اتخاذ یک الگوریتم جدید مبتنی بر اثبات کار برای فرآیند استخراج، بیت کوین گلد به طور نامتناسبی به نفع عملیات استخراج عمده در تجهیزات تخصصی نخواهد بود.



• توسعه دهندگان بیت کوین گلد علاوه بر هدف «متمرکز مجدد» بیت کوین، بر مسائل توزیع، حفاظت و شفافیت نیز تمرکز کردند.



• این ارز دیجیتال از ماه می 2021 در بیش از 40 صرافی در 11 ارز ملی فهرست شده است.

نسبت طلا به نقره

معامله نسبت طلا به نقره

برای علاقه مندان به دارایی سخت ، نسبت طلا به نقره یک اصطلاح رایج است. برای یک سرمایه گذار معمولی، این معیار یک معیار محرمانه را نشان می دهد. واقعیت این است که پتانسیل سود قابل توجهی در برخی از استراتژی های تثبیت شده که بر این نسبت متکی هستند وجود دارد. در واقع، نسبت طلا به نقره نشان دهنده تعداد اونس نقره است که برای خرید یک اونس طلا لازم است. در اینجا نحوه سود سرمایه گذاران از معاملات بر اساس تغییرات مشاهده شده در این نسبت آمده است.

نسبت طلا به نقره چقدر است؟

نسبت طلا به نقره که به نسبت ضرابخانه نیز معروف است به ارزش نسبی یک اونس نقره به وزن مساوی طلا اشاره دارد. به زبان ساده، این مقدار نقره بر حسب اونس است که برای خرید یک اونس طلا لازم است. معامله گران می توانند از آن برای تنوع بخشیدن به مقدار فلز گرانبها که در سبد خود نگهداری می کنند استفاده کنند.

در اینجا نحوه کار آن آمده است. وقتی طلا با 500 دلار در هر اونس و نقره با 5 دلار معامله می شود، معامله گران به نسبت طلا به نقره 100:1 اشاره می کنند. به همین ترتیب، اگر قیمت طلا 1000 دلار در هر اونس باشد و نقره با قیمت 20 دلار معامله شود، این نسبت 50 به 1 است. امروزه این نسبت شناور است و می تواند به شدت نوسان کند. به این دلیل است که طلا و نقره روزانه توسط نیروهای بازار ارزش گذاری می شوند، اما همیشه اینطور نبوده است. این نسبت به طور دائمی در زمان های مختلف در تاریخ و در مکان های مختلف توسط دولت هایی که به دنبال ثبات پولی هستند، تعیین شده است.

تاریخچه نسبت طلا به نقره

نسبت طلا به نقره در دوران مدرن نوسان داشته است و هرگز ثابت نمی ماند. این عمدتا به این دلیل است که قیمت این فلزات گرانبها به طور منظم و روزانه نوسانات شدیدی را تجربه می کند. اما قبل از قرن بیستم، دولت ها این نسبت را به عنوان بخشی از سیاست های ثبات پولی خود تعیین می کردند.

برای صدها سال قبل از آن زمان، این نسبت که اغلب توسط دولت ها برای اهداف ثبات پولی تعیین می شد، نسبتاً ثابت بود و بین 12:1 و 15:1 متغیر بود. امپراتوری روم رسما این نسبت را 12:1 تعیین کرد. دولت ایالات متحده با قانون ضرب سکه در سال 1792 نسبت را 15:1 تعیین کرد.

در طول قرن نوزدهم، ایالات متحده یکی از کشورهایی بود که یک سیستم پولی استاندارد دو فلزی را اتخاذ کرد که در آن ارزش واحد پولی یک کشور با نسبت ضرابخانه تعیین می شد. اما دوران نسبت ثابت در قرن بیستم به پایان رسید زیرا کشورها از استاندارد ارز دو فلزی دور شدند و در نهایت از استاندارد طلا به طور کامل خارج شدند. از آن زمان، قیمت طلا و نقره به طور مستقل از یکدیگر در بازار آزاد معامله می شود.

در اینجا مروری کوتاه بر تاریخچه این نسبت است:

• 2021: از 3 دسامبر 2021، این نسبت به 65.41 رسید و به 79.98 رسید.

• 2020: برای سال، نسبت طلا به نقره به 114.77 رسید که بالاترین میزان از سال 1915 بوده است.

• 1991: زمانی که نقره به پایین ترین حد خود رسید، این نسبت به 100 رسید.

• 1980: در زمان آخرین افزایش شدید طلا و نقره، این نسبت در حدود 15 بود.

• 1834-1862: کنگره این نسبت را از 15 به 16 تغییر داد.

• 1792-1834: ایالات متحده یک استاندارد دو فلزی را با نسبت ثابت 15 اجرا کرد.

• امپراتوری روم: این نسبت در حدود 12 تعیین شد.

اهمیت نسبت طلا به نقره

با وجود نداشتن نسبت ثابت، نسبت طلا به نقره همچنان ابزاری محبوب برای معامله گران فلزات گرانبها است. آن‌ها می‌توانند و هنوز هم می‌کنند، از آن برای محافظت از شرط‌های خود در هر دو فلز استفاده می‌کنند - در یکی از آنها موقعیت لانگ و در فلز دیگر موقعیت کوتاه نگه می‌دارند. بنابراین وقتی این نسبت بالاتر است و سرمایه‌گذاران معتقدند که همراه با قیمت طلا در مقایسه با نقره کاهش می‌یابد، ممکن است تصمیم بگیرند نقره بخرند و در همان مقدار طلا موقعیت فروش داشته باشند.



قیمت طلا و نقره اغلب در هر اونس گزارش می شود.

پس چرا این نسبت برای سرمایه گذاران و معامله گران مهم است؟ اگر آنها بتوانند پیش‌بینی کنند که این نسبت به کجا می‌رود، سرمایه‌گذاران می‌توانند حتی در صورت کاهش یا افزایش قیمت این دو فلز سود ببرند.

نحوه معامله نسبت طلا به نقره

داد و ستد نسبت طلا به نقره فعالیتی است که عمدتاً توسط علاقه مندان به دارایی های سخت انجام می شود که اغلب باگ طلا نامیده می شود. چرا؟ زیرا تجارت بر انباشت مقادیر بیشتر فلز به جای افزایش سودهای ارزش دلاری استوار است. گیج کننده به نظر می رسد؟ بیایید به یک مثال نگاه کنیم.

ماهیت معامله نسبت طلا به نقره این است که وقتی این نسبت به افراط تعیین شده تاریخی تغییر می کند، دارایی ها تغییر می کند. بنابراین:

1. وقتی یک تاجر یک اونس طلا داشته باشد و این نسبت به 100 بی‌سابقه برسد، تاجر تک اونس طلای خود را به 100 اونس نقره می‌فروشد.

2. به عنوان مثال، زمانی که این نسبت به یک حد متضاد تاریخی یعنی 50 کاهش یافت، معامله‌گر 100 اونس خود را به دو اونس طلا می‌فروشد.

3. به این ترتیب، معامله‌گر به جمع‌آوری مقادیری از فلز به دنبال اعداد نسبت شدید برای تجارت و به حداکثر رساندن دارایی‌ها ادامه می‌دهد.

توجه داشته باشید که هنگام انجام معامله هیچ ارزش دلاری در نظر گرفته نمی شود. به این دلیل که ارزش نسبی فلز بی اهمیت در نظر گرفته می شود.

برای کسانی که نگران کاهش ارزش، کاهش تورم ، جایگزینی ارز و حتی جنگ هستند، این استراتژی منطقی است. فلزات گرانبها سابقه ثابتی در حفظ ارزش خود در مواجهه با هر گونه احتمالی که ممکن است ارزش ارز فیات یک کشور را تهدید کند، دارند.

محدودیت های تجارت نسبت

مشکل معامله در شناسایی صحیح ارزش گذاری های نسبی شدید بین فلزات است. اگر این نسبت به 100 برسد و یک سرمایه‌گذار طلا را به نقره بفروشد و این نسبت به رشد خود ادامه دهد - تا پنج سال آینده بین 120 تا 150 باشد - آنگاه سرمایه‌گذار گیر کرده است. ظاهراً یک سابقه تجاری جدید ایجاد شده است و تجارت مجدد به طلا در آن دوره به معنای انقباض در ذخایر فلزی سرمایه گذار است.

در این صورت، سرمایه‌گذار می‌تواند همچنان به دارایی‌های نقره خود اضافه کند و منتظر انقباض نسبت باشد، اما هیچ چیز قطعی نیست. این ریسک اساسی برای کسانی است که این نسبت را معامله می کنند. این مثال بر نیاز به نظارت موفقیت‌آمیز تغییرات نسبت در کوتاه‌مدت و میان‌مدت تأکید می‌کند تا افراط‌های محتمل‌تر را در زمان ظهور پیدا کنیم.

جایگزین های معاملاتی نسبت طلا به نقره

راه‌های مختلفی برای اجرای استراتژی معاملاتی نسبت طلا به نقره وجود دارد که هر کدام خطرات و مزایای خاص خود را دارند.

سرمایه گذاری آتی

این شامل خرید ساده قراردادهای طلا یا نقره در هر مقطع تجاری است. مزایا و معایب این استراتژی یکسان است - اهرم . به این معنا که معاملات آتی یک پیشنهاد ریسکی برای کسانی است که شروع به کار ندارند. یک سرمایه گذار می تواند معاملات آتی را بدون حاشیه بازی کند، اما این حاشیه می تواند سرمایه گذار را نیز ورشکست کند.

صندوق های قابل معامله در بورس (ETF)

ETF ها ابزار ساده تری برای معامله نسبت طلا به نقره ارائه می دهند. باز هم خرید ساده ETF مناسب - طلا یا نقره - در نوبت های معاملاتی برای اجرای استراتژی کافی است. برخی از سرمایه گذاران ترجیح می دهند به معامله طلا و نقره متعهد نباشند و موقعیت های باز را در هر دو ETF حفظ کنند و به طور متناسب به آنها اضافه کنند. با افزایش نسبت، نقره می خرند. با سقوط، طلا می خرند. این امر سرمایه گذار را از حدس و گمان در مورد اینکه آیا واقعاً به سطوح نسبت شدید رسیده است باز می دارد.

استراتژی های گزینه ها

استراتژی‌های گزینه‌ها برای سرمایه‌گذاران فراوان است، اما جالب‌ترین آنها شامل نوعی آربیتراژ است. این امر مستلزم خرید طلا و نقره در زمانی که نسبت زیاد است و برعکس زمانی که نسبت پایین است نیاز دارد. شرط این است که اسپرد در اقلیم با نسبت بالا با گذشت زمان کاهش می یابد و در اقلیم با نسبت کم افزایش می یابد. استراتژی مشابهی را می توان برای قراردادهای آتی اعمال کرد. گزینه‌ها به سرمایه‌گذار اجازه می‌دهند که پول نقد کمتری جمع‌آوری کند و همچنان از مزایای اهرم استفاده کند.



خرید طلای فیزیکی با هزینه اضافی نگهداری آن همراه است. قرار گرفتن در معرض طلا از طریق صندوق ها و سهام شرکت های طلا می تواند تصمیم مالی بهتری باشد.

خطر در اینجا این است که مولفه زمانی گزینه ممکن است هر گونه سود واقعی در معامله را از بین ببرد. بنابراین، بهتر است از گزینه های قدیمی یا LEAPS برای جبران این خطر استفاده کنید.

حساب های استخر

استخرها دارایی های بزرگ و خصوصی فلزات هستند که در انواع مختلف به سرمایه گذاران فروخته می شوند. همان استراتژی های به کار رفته در سرمایه گذاری ETF را می توان در اینجا به کار برد. مزیت حساب‌های استخر این است که هر زمان سرمایه‌گذار بخواهد می‌توان به فلز واقعی دست یافت. این مورد در مورد ETF های فلزی صدق نمی کند، جایی که برای تحویل فیزیکی باید حداقل های بسیار زیادی در نظر گرفته شود.

شمش طلا و نقره و سکه

انجام این معامله با طلای فیزیکی به دلایلی توصیه نمی شود. اینها از نقدینگی و راحتی تا امنیت را شامل می شود.

نسبت طلا به نقره چگونه محاسبه می شود؟

نسبت طلا به نقره با تقسیم قیمت فعلی طلا بر قیمت فعلی نقره محاسبه می شود. این به شما نشان می دهد که ارزش کدام فلز در مقایسه با دیگری افزایش می یابد.

چرا نسبت طلا به نقره اینقدر بالاست؟

نسبت طلا به نقره همیشه بالا نیست. در طول زمان بسته به عوامل مختلفی نوسان می کند و می تواند بسیار کم باشد. به طور کلی، اما به دلیل اینکه تقاضا برای نقره در جهان بیشتر از طلا است، استفاده از نقره بیشتر از استفاده از طلا است.

نسبت طلا به نقره امروز چقدر است؟

دنیایی از جایگشت های سرمایه گذاری در دسترس معامله گر نسبت طلا به نقره است. آنچه که بسیار مهم است این است که سرمایه گذار شخصیت تجاری و مشخصات ریسک خود را بشناسد. برای سرمایه گذاران دارای دارایی سخت که نگران ارزش مداوم ارز فیات کشور خود هستند، تجارت نسبت طلا به نقره این اطمینان را فراهم می کند که حداقل بدانند که آنها همیشه دارای فلز هستند.



خلاصه

• سرمایه گذاران از نسبت طلا به نقره برای تعیین ارزش نسبی نقره به طلا استفاده می کنند.

• سرمایه‌گذارانی که پیش‌بینی می‌کنند این نسبت به کجا خواهد رفت، حتی اگر قیمت این دو فلز کاهش یا افزایش یابد، می‌توانند سود ببرند.

• نسبت طلا به نقره قبلاً توسط دولت ها برای ثبات پولی تعیین می شد اما اکنون در نوسان است.

• این نسبت یک ابزار محبوب برای معامله گران فلزات گرانبها است تا شرط های خود را در هر دو فلز پوشش دهند.

• گزینه های جایگزین برای معامله نسبت طلا به نقره شامل معاملات آتی، ETF، اختیار معامله، حساب های استخر و شمش است.

شاخص غیر تولیدی ISM

شاخص غیر تولیدی ISM چیست؟
ISM Non- Manufacturing Index یک شاخص اقتصادی است که بر اساس نظرسنجی از بیش از 400 مدیر خرید و عرضه شرکت های غیر تولیدی (خدماتی) انجام شده است. نظرسنجی خدمات ISM بخشی از گزارش ISM در کسب و کار- تولید (PMI) و خدمات (PMI) است. شاخص مدیران خرید (PMI) با نشان دادن روندهای اقتصادی در هر دو بخش تولید و خدمات، فشارسنج بر کل اقتصاد است. ISM Report On Business با نظارت بر شرایط اقتصادی کشور، راهنمایی هایی را برای متخصصان مدیریت عرضه، رهبران تجاری، اقتصاددانان و مقامات دولتی ارائه می دهد.
PMI خدمات ISM (که قبلاً NMI غیر تولیدی نامیده می شد) توسط مؤسسه مدیریت تأمین (ISM) گردآوری و صادر می شود و شامل یک شاخص انتشار بر اساس داده های نظرسنجی است. برعکس، گزارش PMI تولید (که قبلاً ISM Manufacturing Index نامیده می‌شد) تولیدکنندگان را بررسی می‌کند تا سطح تولید و فعالیت اقتصادی در تأسیسات تولیدی و همچنین خرید کالا و موجودی مورد استفاده برای تولید آن کالاها را تعیین کند.

موسسه مدیریت تامین یک سازمان غیرانتفاعی با بیش از 50000 عضو در 100 کشور جهان است. به ایجاد آموزش، تحقیق، توسعه رهبری و صدور گواهینامه در زمینه های مختلف در رابطه با حرفه مدیریت عرضه و خرید کمک می کند. شاخص مدیران خرید با هماهنگی وزارت بازرگانی ایالات متحده برای اندازه‌گیری فعالیت‌های مختلف در مدیریت عرضه ایجاد شد. گزارش خدمات ISM شامل فعالیت اقتصادی بیش از 15 صنعت است.
برخی از آن بخش ها عبارتند از:
• خدمات اسکان و غذا
• کشاورزی، جنگلداری، ماهیگیری و شکار
• هنر، سرگرمی و تفریح
• خدمات آموزشی
• امور مالی و بیمه
• مراقبت های بهداشتی و کمک های اجتماعی
• مدیریت شرکت ها و خدمات پشتیبانی
• خدمات تخصصی، علمی و فنی
• مدیریت دولتی
• املاک و مستغلات، اجاره و لیزینگ
• خرده فروشی
• حمل و نقل و انبارداری
• تجارت عمده فروشی
• خدمات رفاهی

PMI خدمات ISM در هفته اول هر ماه منتشر می شود و نمای دقیقی از اقتصاد ایالات متحده از نقطه نظر غیر تولیدی ارائه می دهد. داده های موجود در این شاخص چندان بی ثبات نیستند. روندها می تواند ماه ها ادامه داشته باشد که برای تحلیلگرانی که بر پیش بینی های بلندمدت اقتصادی تمرکز می کنند، ارزشمند است.

اجزای گزارش خدمات ISM
گزارش ISM دارای چندین مؤلفه است که رشد یا انقباض کسب و کار و همچنین بسیاری از عوامل دیگر را که در فرآیند مدیریت عرضه نقش دارند، اندازه گیری می کند. در زیر تعدادی از حوزه های کلیدی که در گزارش پوشش داده شده است.

فعالیت تجاری
گزارش PMI خدمات یک چشم انداز کلی برای فعالیت های تجاری در ایالات متحده ارائه می دهد. شاخص PMI به عنوان یک عدد گزارش می شود - بالای 50 نشان دهنده رشد یا گسترش است در حالی که زیر 50 نشان دهنده انقباض است. این گزارش همچنین صنایعی را نشان می‌دهد که در مقایسه با ماه قبل در فعالیت‌های تجاری رشد داشته‌اند و در عین حال نشان می‌دهد که کدام صنایع دچار رکود شده‌اند.

سفارشات جدید
سفارشات جدید شامل فروش جدیدی است که در ماه ثبت شده است و اینکه آیا کسب و کارها شاهد افزایش یا کاهش تقاضا برای خدمات خود نسبت به ماه های قبل بوده اند. به عنوان مثال، خرده فروشان ممکن است تقاضای بالایی برای خدمات خود در پایان سال به دلیل فصل تعطیلات گزارش کنند. سفارشات جدید به ارائه بینشی در مورد تقاضای خدمات توسط مصرف کنندگان و مشاغل و در نهایت، افزایش یا کاهش رشد اقتصادی کمک می کند.

گرایش های اشتغال
فعالیت اشتغال در بخش خدمات به صورت ماهانه اندازه گیری می شود. این گزارش نشان می دهد که آیا اشتغال در هر ماه رشد می کند یا کاهش می یابد. اعداد و ارقام اشتغال با ماه های گذشته مقایسه و مقایسه شده است. با این حال، این گزارش همچنین بینشی را در مورد میزان انقباض در بازار کار ارائه می دهد، به این معنی که آیا مدیران عرضه توانسته اند موقعیت های خالی را با متقاضیان واجد شرایط پر کنند یا خیر. اگر تعداد مشاغل بیشتر از متقاضیان باشد، می تواند نشان دهنده یک اقتصاد سالم و رو به رشد باشد. برعکس، اگر تعداد کارگرانی که به دنبال کار هستند بیشتر از موقعیت های باز باشد، می تواند نشان دهنده کند شدن رشد اقتصادی و افزایش بیکاری باشد.

موجودی ها
سطوح موجودی هر ماه برای نشان دادن افزایش یا کاهش گزارش شده پیگیری می شود. به عنوان مثال، اگر شرکتی رشد فروش نداشته باشد، سطح موجودی آن ممکن است به دلیل کمبود تقاضا ثابت بماند.
روند کلی در سطوح موجودی و افزایش یا کاهش آنها، می تواند به ارائه بینشی در مورد سطح تقاضا برای خدمات در صنایع خاص کمک کند. اگر تقاضا بالا باشد و منجر به کاهش سطح موجودی شود، می تواند یک شاخص اقتصادی پیشرو برای سلامت مخارج مصرف کننده در اقتصاد باشد. افزایش سطح مخارج مصرف کننده معمولاً منجر به رشد اقتصادی بالاتر می شود.

قیمت
گزارش خدمات ISM همچنین نشان می دهد که کدام صنایع خدماتی افزایش قیمت پرداختی برای مواد اولیه و کالاهای مختلف را گزارش کرده اند. قیمت پرداخت شده می تواند شامل خدمات مورد نیاز شرکت ها نیز باشد، مانند خدمات نرم افزاری. قیمت‌های پرداختی برای خدمات و کالاها توسط شرکت‌ها می‌تواند شاخصی از تورم باشد که معیاری است برای افزایش قیمت‌ها در یک اقتصاد. اگر کسب‌وکارها قیمت‌های بالاتری می‌پردازند، احتمالاً تورم رخ می‌دهد. قیمت های بالاتر همچنین می تواند نشان دهنده کمبود عرضه برای کالاهای خاص باشد.
نظارت بر PMI خدمات ISM می‌تواند به سرمایه‌گذاران در درک بهتر شرایط اقتصادی در ایالات متحده کمک کند همچنین، برخی از بخش‌های خدمات ممکن است رشد را تجربه کنند در حالی که برخی دیگر منقبض می‌شوند که می‌تواند هنگام انتخاب صنعت برای سرمایه‌گذاری از طریق سهام یا اوراق قرضه شرکتی مفید باشد. PMI خدمات ISM اطلاعات قابل توجهی در مورد عوامل موثر بر تولید کل، رشد و تورم ارائه می دهد.
هنگامی که شاخص فعالیت تجاری در حال افزایش است، سرمایه گذاران ممکن است استنباط کنند که بازارهای سهام باید به دلیل سود مورد انتظار بیشتر شرکت ها افزایش یابد. هنگامی که در کنار PMI تولید ISM استفاده می شود، پوشش صنعت بین دو گزارش بخش قابل توجهی از کالاها و خدمات تولید شده در اقتصاد ایالات متحده را به خود اختصاص می دهد - که با تولید ناخالص داخلی (GDP) اندازه گیری می شود.

خلاصه
• نظرسنجی خدمات ISM بخشی از گزارش ISM در کسب و کار- تولید (PMI) و خدمات (PMI) است.
• ISM مدیران خرید و عرضه شرکت های غیر تولیدی (خدماتی) را بررسی می کند.
• گزارش خدمات، فعالیت های تجاری را برای کل اقتصاد اندازه گیری می کند. بالای 50 نشان دهنده رشد، در حالی که زیر 50 نشان دهنده انقباض است.
• گزارش خدمات ISM شامل فعالیت اقتصادی بیش از 15 صنعت است که میزان اشتغال، قیمت ها و سطح موجودی را اندازه گیری می کند.

همبستگی بین نفت و ارز

درک همبستگی بین نفت و ارز

یک رشته پنهان وجود دارد که ارزها را به نفت خام مرتبط می کند. کنش‌های قیمتی در یک مکان، واکنشی همدلانه یا مخالف در محل دیگر ایجاد می‌کند. این همبستگی به دلایل زیادی از جمله توزیع منابع، تراز تجاری (BOT) و روانشناسی بازار ادامه دارد.

همچنین سهم قابل‌توجهی نفت خام در فشارهای تورمی و کاهش تورم وجود دارد که این روابط متقابل را در دوره‌های با روند شدید تشدید می‌کند - هم در جهت صعودی و هم در جهت نزولی.

قیمت نفت به دلار

قیمت نفت خام به دلار آمریکا (USD) است. کشورهایی که نفت وارد می کنند هزینه آن را به دلار می پردازند. به طور مشابه، آنهایی که کالا را صادر می کنند، پرداخت را به دلار دریافت می کنند. قدمت این سیستم به اوایل دهه 1970 پس از فروپاشی استاندارد طلای برتون وودز باز می گردد. در این دوره شاهد ظهور سیستم پترودلار بودیم که باعث افزایش دلار آمریکا به عنوان ارز ذخیره جهانی شد. تولیدکنندگان و خریداران نفت از این سیستم برای مبادله کالا به دلار آمریکا استفاده می کنند.

هر افزایش و نزولی در دلار یا قیمت کالا باعث ایجاد یک همسویی مجدد فوری بین دلار آمریکا و چندین تلاقی فارکس می شود. این تحرکات در کشورهای فاقد ذخایر قابل توجه نفت خام، مانند ژاپن، کمتر و در کشورهایی که ذخایر قابل توجهی مانند کانادا، روسیه و برزیل دارند، ارتباط بیشتری دارد.

توسعه همبستگی های نفتی

بسیاری از کشورها در طول تاریخ از ذخایر نفت خام خود بین اواسط دهه 1990 و اواسط دهه 2000 استفاده کردند و وام های زیادی برای ایجاد زیرساخت ها، گسترش عملیات نظامی و آغاز برنامه های اجتماعی گرفتند.

این صورت‌حساب‌ها پس از فروپاشی اقتصادی سال 2008 سررسید شدند، جایی که برخی از کشورها اهرم‌زدایی را افزایش دادند در حالی که برخی دیگر دو برابر شدند و وام‌های سنگین‌تری در برابر ذخایر برای بازگرداندن اعتماد و مسیر به اقتصاد آسیب‌دیده خود گرفتند.

این بدهی های سنگین تر به بالا نگه داشتن نرخ رشد کمک کرد تا زمانی که قیمت جهانی نفت خام در سال 2014 سقوط کرد و کشورهای حساس به کالاها را وارد محیط های رکودی کرد. کانادا، روسیه، برزیل و سایر کشورهای غنی از انرژی با مشکل مواجه شدند و مجبور شدند خود را با کاهش شدید ارزش دلار کانادا (CAD)، روبل روسیه (RUB) و ریال برزیل (BRL) وفق دهند.

فشار فروش به سایر گروه‌های کالایی سرایت کرد و نگرانی‌های قابل توجهی از کاهش تورم در سراسر جهان ایجاد کرد. این امر همبستگی بین کالاهای تحت تأثیر، از جمله نفت خام و مراکز اقتصادی فاقد ذخایر کالایی قابل توجه مانند منطقه یورو را تشدید کرد.

ارز کشورهای دارای ذخایر معدنی قابل توجه اما ذخایر انرژی کم، مانند دلار استرالیا (AUD)، همراه با ارز کشورهای نفت خیز به شدت کاهش یافت.

مشکل در منطقه یورو

پس از منفی شدن شاخص‌های قیمت مصرف‌کننده محلی در پایان سال 2014، کاهش قیمت نفت خام باعث ترس از کاهش تورم در منطقه یورو شد. فشارها بر بانک مرکزی اروپا (ECB) در اوایل سال 2015 تشدید شد تا یک برنامه محرک پولی در مقیاس بزرگ را برای جلوگیری از مارپیچ کاهش تورم و اضافه کردن تورم به سیستم.

دور اول خرید اوراق قرضه در این نسخه اروپایی تسهیل کمی (QE) از هفته اول مارس 2015 آغاز شد. QE توسط بانک مرکزی اروپا تا اواسط سال 2018 ادامه یافت.

اتحادیه اروپا در سال 2019 رشد را تجربه کرد و تا سال 2020 پیش رفت تا زمانی که همه‌گیری کووید-19 باعث رکود شد. در سال 2022، افزایش قیمت انرژی به کاهش مصرف خانوارها کمک کرد و بر اقتصاد در تلاش برای بهبود تأثیر گذاشت.

این امر با تهاجم روسیه به اوکراین بدتر شد که باعث افزایش قیمت نفت و افزایش نگرانی‌ها در مورد امنیت انرژی اروپا شد. با شروع تحریم ها علیه روسیه، چندین کشور منطقه یورو دریافتند که اتکای آنها به نفت و گاز روسیه وضعیت ژئوپلیتیکی ناخوشایندی را به وجود آورده است.

EUR/USD در مقابل نفت خام

بسیاری از شرکت کنندگان فارکس تمام توجه خود را بر روی متقاطع EUR/USD، محبوب ترین و نقدشونده ترین بازار ارز در جهان متمرکز می کنند. این جفت ارز در مارس 2014 به اوج رسید، درست سه ماه قبل از اینکه نفت خام وارد یک کاهش ملایم شود که در سه ماهه چهارم به سمت نزول شتاب گرفت - درست زمانی که نفت خام از دهه 80 به پایین ترین سطح 50 رسید. یورو فشار فروش تا مارس 2015 ادامه یافت و درست زمانی که بانک مرکزی اروپا بسته محرک پولی خود را آغاز کرد به پایان رسید.

یورو تا سال 2022 به کاهش خود ادامه داد و به 1.05 دلار در هر یورو رسید. در عین حال، قیمت نفت خام تا سه ماهه دوم 2022 در حدود 100 دلار باقی ماند.

در سال 2021، ونزوئلا با نزدیک به 304 میلیارد بشکه بزرگترین ذخایر نفت خام اثبات شده را داشت. تا پایان سال 2020 بیش از یک چهارم سهم اوپک از عرضه جهانی را در اختیار داشت .

تاثیر دلار آمریکا (USD)

ایالات متحده علیرغم داشتن ذخایر ثابت شده از لحاظ تاریخی واردکننده خالص نفت بود. این در سال 2020 تغییر کرد. تولید نفت خام افزایش یافت و ایالات متحده 8.51 میلیون بشکه در روز صادر کرد. در سال 2021، ایالات متحده 8.63 میلیون بشکه در روز صادر کرد. این امر به ایالات متحده کمک کرد تا پس از چین به دومین تولیدکننده بزرگ انرژی در جهان تبدیل شود. این افزایش همچنین به آمریکا کمک کرد تا تحریم‌هایی را علیه روسیه اعمال کند و صادرات به کشورهای اروپایی را در سال 2022 افزایش دهد.

از آنجایی که ایالات متحده در تولید جهانی نفت در رتبه های بالاتری قرار گرفته است، دلار آمریکا نیز به دلایل مختلف از کاهش شدید نفت خام سود برده است. اول، رشد اقتصادی ایالات متحده پس از بازار نزولی در مقایسه با شرکای تجاری آن به طور غیرعادی قوی بود و ترازنامه ها را دست نخورده نگه داشت. دوم، در حالی که بخش انرژی به طور قابل توجهی به تولید ناخالص داخلی ایالات متحده کمک کرد، تنوع اقتصادی زیاد آمریکا اتکای آن را به این صنعت واحد کاهش داد.

از زمان حمله روسیه به اوکراین در سال 2022، دلار آمریکا در برابر بسیاری از ارزهای جهانی به دلیل اثر پناهگاه امن و افزایش تورم تقویت شده است. این اتفاق حتی با افزایش سرسام آور قیمت نفت نیز رخ داده است.

نتایج وابستگی بیش از حد

منطقی است که کشورهایی که وابستگی بیشتری به صادرات نفت خام دارند، نسبت به کشورهایی که منابع متنوع تری دارند، آسیب اقتصادی بیشتری متحمل شده اند. روسیه نمونه کاملی را ارائه می دهد، زیرا انرژی بیش از 65 درصد از صادرات آن در سال 2014 را تشکیل می دهد. با تحریم های شدید پس از تهاجم روسیه به اوکراین در سال 2022، این تعداد به طرز چشمگیری کاهش یافته است.

روسیه در سال 2015 با کاهش 4.6 درصدی تولید ناخالص داخلی نسبت به سال قبل (سالانه) در سه ماهه دوم سال 2015، وارد رکود شدیدی شد که با تحریم های غرب مرتبط با اولین حمله اوکراین به کریمه تشدید شد. تولید ناخالص داخلی برای سه ماهه سوم 2015 2.6 درصد در سال گذشته و سپس 2.7 درصد برای سه ماهه چهارم 2015 کاهش یافت.

سپس، با چرخش قیمت نفت خام، تولید ناخالص داخلی روسیه شاهد چرخش قابل توجهی بود. رشد تولید ناخالص داخلی در سه ماهه چهارم سال 2016 مثبت شد و از آن زمان تا کنون به همین شکل باقی مانده است. در سال 2022، اقتصاددانان پیش بینی می کنند که اقتصاد روسیه به طور قابل توجهی منقبض خواهد شد زیرا روبل نیز سقوط کرده و تورم در پی تهاجم بزرگتر روسیه به اوکراین افزایش یافته است.

در اینجا کشورهایی با بالاترین تولید نفت خام بر اساس بشکه در روز در سال 2022 آمده است:

• ایالات متحده: 11.6 میلیون

• روسیه: 10.5 میلیون

• عربستان سعودی: 10.2 میلیون

• کانادا: 4.7 میلیون

• عراق: 4.3 میلیون

تنوع اقتصادی تأثیر بیشتری بر ارزهای اساسی نسبت به اعداد مطلق صادرات نشان می دهد. کلمبیا در رتبه نوزدهم قرار گرفت، اما نفت خام 25 درصد از کل صادرات را تشکیل می داد. این وابستگی بالا با سقوط پزو کلمبیا (COP) در سال 2014 نشان داده شد.

سقوط روبل

بسیاری از پلتفرم های فارکس غربی در اوایل سال 2015 معاملات روبل را به دلیل مشکلات نقدینگی و کنترل سرمایه متوقف کردند و معامله گران را تشویق کردند که از کرون نروژ (NOK) به عنوان بازار پروکسی استفاده کنند. USD/NOK الگوی پایه گسترده ای را بین سال های 2010 و 2014 نشان داد، در همان زمان که نفت خام بین 75 تا 115 دلار افزایش یافت. رکود نفت خام در سه ماهه دوم سال 2014 با روند صعودی قدرتمند دلار/NOK مطابقت داشت که در سه ماهه چهارم شتاب گرفت.

این افزایش در نیمه دوم سال 2015 ادامه یافت و جفت ارز به بالاترین سطح یک دهه جدید رسید. این نشان دهنده فشار مداوم بر اقتصاد روسیه است، حتی اگر نفت خام از پایین ترین سطح خود خارج شد. با این حال، این جفت ارز همراه با نفت خام افزایش یافت. نوسانات زیاد این بازار را برای موقعیت‌های بلندمدت فارکس تبدیل به یک بازار دشوار کرده است، اما معامله‌گران کوتاه‌مدت می‌توانند سودهای عالی را در این بازار پر روند کسب کنند.

از سال 2020، USD/NOK نوسانات را در یک بازار کلی جانبی نشان داده است.

در سال 2022، روبل بار دیگر در واکنش به تحریم های اقتصادی اعمال شده علیه روبل پس از حمله به اوکراین، شاهد کاهش شدید ارزش بود. بانک مرکزی روسیه برای حمایت از روبل وارد عمل شد و رئیس جمهور پوتین شروع به درخواست کرد که هزینه صادرات نفت به روبل پرداخت شود. این افزایش تقاضا برای ارز روسیه، تقویت آن در نیمه دوم سال 2022.

چه چیزی نفت خام را به ارزها مرتبط می کند؟

عوامل متعددی وجود دارد که نفت خام را به ارزها مرتبط می کند، به طوری که ممکن است در صورت تغییر قیمت در ارز دیگر، واکنش مرتبط یا مخالفی نسبت به یکی از آنها وجود داشته باشد. این اغلب با توزیع منابع و تراز تجاری یک کشور (تعادل بین صادرات و واردات یک کشور) مرتبط است. رفتارها و احساسات در بازار و تأثیری که نفت خام بر تورم می گذارد نیز در رابطه بین کالا و ارز دیده می شود.

سیستم پترودلار چیست؟

تولیدکنندگان و خریداران از سیستم دلارهای نفتی برای تجارت نفت خام استفاده می کنند. پترودلار یک ارز جداگانه نیست. در عوض، تجارت با دلار آمریکا انجام می شود. این سیستم در اوایل دهه 1970 پس از پایان یافتن استاندارد طلای برتون وودز توسعه یافت. در آن زمان، ایالات متحده با عربستان سعودی قراردادی را برای استاندارد کردن فروش نفت به دلار منعقد کرد.

کدام کشورها بیشترین نفت خام در روز تولید می کنند؟

در سال 2021، ایالات متحده با تولید 11.6 میلیون بشکه در روز به بزرگترین تولیدکننده نفت جهان تبدیل شد. پس از آمریکا، روسیه، عربستان سعودی، کانادا و عراق قرار دارند.



نفت خام به سه دلیل با بسیاری از جفت ارزها همبستگی تنگاتنگی نشان می دهد. اول، قرارداد به دلار آمریکا نقل شده است، بنابراین تغییرات قیمت گذاری تأثیر فوری بر تقاطع های مرتبط دارد. دوم، وابستگی زیاد به صادرات نفت خام، اقتصادهای ملی را به سمت روندهای صعودی و نزولی در بازارهای انرژی هدایت می کند. و سوم، سقوط قیمت نفت خام باعث کاهش دلسوزانه در کالاهای صنعتی می‌شود و خطر کاهش تورم در سراسر جهان را افزایش می‌دهد و جفت‌های ارز را مجبور می‌کند روابط خود را مجدداً قیمت‌گذاری کنند.



خلاصه

• نفت و ارز ذاتاً به هم مرتبط هستند که در آن‌ها، در کشورهایی که دارای ذخایر قابل توجهی هستند، اقدامات قیمتی در یکی واکنش مثبت یا منفی را در دیگری ایجاد می‌کند.

• کشورهایی که نفت خام می خرند و کشورهایی که آن را تولید می کنند، دلار را در سیستمی به نام سیستم دلاری نفت مبادله می کنند.

• دلار از کاهش شدید نفت خام سود برده است زیرا بخش انرژی سهم قابل توجهی در تولید ناخالص داخلی ایالات متحده دارد.

• ایالات متحده در سال 2020 از یک واردکننده خالص به یک صادرکننده خالص انرژی تبدیل شد و در سال 2021 بزرگترین تولید کننده جهانی بود.

• کشورهایی که به شدت به صادرات نفت خام وابسته هستند، نسبت به کشورهایی که منابع متنوع تری دارند، آسیب اقتصادی بیشتری را تجربه می کنند.

چگونگی تعیین قیمت نفت

چه چیزی قیمت نفت را تعیین می کند؟

با وجود تلاش‌های مستمر برای کاهش استفاده از نفت و یافتن منابع انرژی سبز جایگزین، نفت همچنان نقش مهمی در اقتصاد جهانی دارد. در روزهای اولیه، یافتن نفت در حین حفاری تا حدودی آزاردهنده تلقی می شد، زیرا گنجینه های مورد نظر معمولاً آب یا نمک بودند. تا سال 1847 بود که اولین چاه تجاری نفت در شبه جزیره آبشرون آذربایجان حفر شد. صنعت نفت ایالات متحده 12 سال بعد، در سال 1859، با حفاری عمدی در نزدیکی Titusville، پنسیلوانیا متولد شد. (حفاری در ایالات متحده در اوایل دهه 1800 آغاز شد، اما آنها برای آب نمک حفاری می کردند بنابراین هر گونه کشف نفت تصادفی بود).

در حالی که بیشتر تقاضای اولیه نفت برای نفت سفید و لامپ های نفتی بود تا سال 1901 بود که اولین چاه تجاری با قابلیت تولید انبوه در سایتی به نام Spindletop در جنوب شرقی تگزاس حفر شد. این سایت بیش از 100000 بشکه نفت در یک روز تولید کرد که بیشتر از مجموع همه چاه های نفتی دیگر در ایالات متحده است. بسیاری استدلال می کنند که عصر مدرن نفت در آن روز در سال 1901 متولد شد، زیرا نفت به زودی جایگزین زغال سنگ به عنوان منبع اصلی سوخت جهان شد.

استفاده از نفت در سوخت همچنان عامل اصلی در تبدیل آن به یک کالای پرتقاضا در سراسر جهان است، اما قیمت ها چگونه تعیین می شوند؟

چه چیزی باعث افزایش قیمت نفت می شود؟

عوامل تعیین کننده قیمت نفت

با توجه به جایگاه نفت به عنوان یک کالای جهانی با تقاضای بالا، این احتمال وجود دارد که نوسانات عمده قیمت بتواند تأثیر اقتصادی قابل توجهی داشته باشد. عوامل اصلی تاثیرگذار بر قیمت نفت عبارتند از:

• عرضه و تقاضا

• هزینه تولید

• احساسات بازار

عرضه و تقاضا

مفهوم عرضه و تقاضا نسبتاً ساده است. با افزایش تقاضا (کاهش عرضه) قیمت باید افزایش یابد. با کاهش تقاضا (افزایش عرضه) قیمت باید کاهش یابد. ساده به نظر می رسد؟

همانطور که می دانیم قیمت نفت در بازار آتی تعیین می شود. قرارداد آتی نفت یک قرارداد الزام آور است که به فرد این حق را می دهد که نفت را به صورت بشکه ای با قیمت از پیش تعریف شده در تاریخ از پیش تعیین شده در آینده خریداری کند. بر اساس قرارداد آتی، خریدار و فروشنده هر دو موظفند طرف معامله خود را در تاریخ مشخص شده انجام دهند.

فعالان بازار نفت

دو نوع معامله گران آتی به شرح زیر است:

• پرچین ها

• دلالان

نمونه ای از پوشش ریسک، خرید قراردادهای آتی نفت توسط یک شرکت هواپیمایی برای محافظت در برابر افزایش احتمالی قیمت ها است. یک مثال از یک سفته باز کسی است که فقط جهت قیمت را حدس می زند و قصد خرید واقعی محصول را ندارد. با توجه به بورس کالای شیکاگو (CME)، اکثر معاملات آتی توسط سفته بازان انجام می شود که به موجب آن خریدار یک قرارداد آتی کالا را در اختیار می گیرد، کمتر از 3٪ است.

احساسات

عامل کلیدی دیگر در تعیین قیمت نفت احساسات است. صرف این باور که تقاضای نفت در مقطعی در آینده به طور چشمگیری افزایش خواهد یافت، می تواند منجر به افزایش چشمگیر قیمت نفت در زمان حال شود، زیرا سفته بازان و تامین کنندگان به طور یکسان قراردادهای آتی نفت را بسته اند.

البته برعکس آن نیز صادق است. صرف این باور که تقاضای نفت در نقطه‌ای در آینده کاهش می‌یابد، می‌تواند منجر به کاهش چشمگیر قیمت‌ها در زمان حال شود، زیرا قراردادهای آتی نفت فروخته می‌شوند (احتمالاً به صورت کوتاه فروخته می‌شوند)، به این معنی که قیمت‌ها می‌توانند کمی بیشتر از بازار متکی باشند. روانشناسی .

وقتی اقتصاد قیمت نفت جمع نمی شود

تئوری اولیه عرضه و تقاضا بیان می کند که هر چه یک محصول بیشتر تولید شود، باید ارزان تر بفروشد، زیرا همه چیز برابر است. این یک رقص همزیست است. دلیل تولید بیشتر یک کالا در وهله اول این است که از نظر اقتصادی کارآمدتر شده است (از نظر اقتصادی کارایی کمتری ندارد). اگر کسی بخواهد یک تکنیک تحریک چاه اختراع کند که بتواند تولید یک میدان نفتی را تنها با هزینه افزایشی کمی دو برابر کند، با ثابت ماندن تقاضا، قیمت ها باید کاهش یابد .

در واقع، دوره هایی وجود داشته است که عرضه افزایش یافته است . تولید نفت در آمریکای شمالی در سال 2019 به اوج خود رسید و میدان‌های داکوتای شمالی و آلبرتا مثل همیشه پربار بود. وقتی همه‌گیری کووید19 در اوایل سال 2020 شروع شد و مردم به دلیل تعطیلی‌ها و سایر محدودیت‌ها سفر را متوقف کردند، تقاضا برای نفت به شدت کاهش یافت. اما قیمت بنزین به میزان متوسطی کاهش یافت و به سرعت بازگشت.

اینجاست که تئوری در مقابل عمل قرار می گیرد. تولید بالا بود، اما توزیع و پالایش نتوانست با آن همراه شود. ایالات متحده تنها به طور متوسط یک پالایشگاه در هر دهه ساخته است (ساخت و ساز از دهه 1970 تا حدی کاهش یافته است). در واقع یک ضرر خالص وجود دارد : ایالات متحده دو پالایشگاه کمتر از سال 2009 دارد . دلیل اینکه ما غرق در نفت ارزان نیستیم این است که این پالایشگاه ها با 90 درصد ظرفیت کار می کنند. از یک پالایشگاه بپرسید، آنها به شما خواهند گفت که ظرفیت مازاد برای پاسخگویی به تقاضای آینده وجود دارد.

چرخه قیمت کالا بر قیمت نفت تأثیر می گذارد

علاوه بر این ، از منظر تاریخی، به نظر می رسد که یک چرخه احتمالی 29 ساله (به اضافه یا منهای یک یا دو سال) وجود داشته باشد که بر رفتار قیمت کالاها به طور کلی حاکم است. از زمان شروع رشد نفت به عنوان یک کالای پرتقاضا در اوایل دهه 1900، اوج های عمده در شاخص کالا در سال های 1920، 1958 و 1980 رخ داده است. نفت با شاخص کالا در هر دو سال 1920 و 1980 به اوج خود رسید. اوج واقعی نفت در سال 1958 وجود نداشت، زیرا از سال 1948 در یک روند جانبی حرکت می کرد و تا سال 1968 ادامه داشت.

توجه به این نکته مهم است که عرضه، تقاضا و احساسات بر چرخه ها اولویت دارند زیرا چرخه ها فقط دستورالعمل هستند، نه قوانین.

نیروهای ژئوپلیتیکی بر قیمت نفت تأثیر می گذارند

سپس مشکل کارتل های تولید کننده وجود دارد. احتمالاً بزرگترین تأثیرگذار بر قیمت نفت اوپک است که از 13 کشور (الجزایر، آنگولا، کنگو، گینه استوایی، گابن، ایران، عراق، کویت، لیبی، نیجریه، عربستان سعودی، امارات متحده عربی و ونزوئلا) تشکیل شده است. در مجموع، اوپک 40 درصد از عرضه نفت جهان را کنترل می کند.

اگرچه منشور سازمان به صراحت این موضوع را بیان نمی کند، اوپک در دهه 1960 تأسیس شد تا قیمت نفت و گاز را تثبیت کند. با محدود کردن تولید، اوپک می‌تواند قیمت‌ها را مجبور به افزایش کند و در نتیجه از نظر تئوری سود بیشتری نسبت به زمانی که کشورهای عضوش هر یک در بازار جهانی با نرخ ثابت به فروش می‌رسانند، برخوردار شوند. در طول دهه 1970 و بیشتر دهه 1980، از این استراتژی پیروی می کرد که البته تا حدودی غیراخلاقی بود.

به نقل از PJ O'Rourke، "برخی افراد به دلیل طمع وارد کارتل ها می شوند؛ سپس به دلیل طمع سعی می کنند از کارتل ها خارج شوند." به گفته اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده، کشورهای عضو اوپک اغلب از سهمیه های خود فراتر می روند و چند میلیون بشکه اضافی می فروشند زیرا می دانند که مجریان واقعا نمی توانند آنها را از انجام این کار منع کنند. با کانادا، چین، روسیه و ایالات متحده به عنوان غیرعضو - و افزایش تولید خود - اوپک در توانایی خود برای تضمین ثبات بازارهای نفت به منظور تضمین امنیت، همانطور که ماموریتش به طور مستمع بیان می کند، محدود شده است. عرضه کارآمد، اقتصادی و منظم نفت به مصرف کنندگان.

در حالی که کنسرسیوم متعهد شده است قیمت نفت را برای آینده قابل پیش‌بینی بالای 100 دلار در هر بشکه نگه دارد، در اواسط سال 2014، حتی با شروع کاهش قیمت‌ها، از کاهش تولید خودداری کرد. در نتیجه، هزینه نفت خام از اوج بالای 100 دلار در هر بشکه به زیر 50 دلار در هر بشکه کاهش یافت. در ژانویه 2021، قیمت نفت کمی بالاتر از 52 دلار معامله شد.

اما در سال 2022 روسیه به اوکراین حمله کرد و بازارهای نفت و گاز را مختل کرد. با اعمال تحریم‌های اقتصادی علیه روسیه توسط ایالات متحده و بسیاری از کشورهای غربی، قیمت نفت از آن زمان به بیش از 100 دلار در هر بشکه افزایش یافته است. از ژوئن 2022، هر بشکه حدود 125 دلار معامله می شود.

بالاترین قیمت نفت تا به حال چقدر بوده است؟

بالاترین قیمت تعدیل شده بر اساس تورم برای هر بشکه نفت خام در ژوئن 2008 بود که به 166 دلار (در ژوئن 2022 دلار) رسید.

کمترین قیمت نفت تا به حال چقدر بوده است؟

تنها شش ماه بعد در دسامبر 2008، در بحبوحه بحران مالی و شروع دوره بزرگ، نفت از بالاترین رکورد تاریخ خود (تعدیل شده بر اساس تورم) در ژوئن 2008 سقوط کرد و به پایین ترین حد خود یعنی 41.64 دلار در هر بشکه (در ژوئن 2022) رسید.

کدام کشورها بیشترین نفت خام را تولید می کنند؟

از سال 2022، ایالات متحده بزرگترین تولید کننده خالص نفت خام است و پس از آن عربستان سعودی، روسیه، کانادا و چین قرار دارند.



بر خلاف اکثر محصولات، قیمت نفت به طور کامل توسط عرضه، تقاضا و احساسات بازار نسبت به محصول فیزیکی تعیین نمی شود. در عوض، عرضه، تقاضا و تمایل به قراردادهای آتی نفت که به شدت توسط سفته بازان معامله می شود، نقش غالبی در تعیین قیمت دارند. روندهای چرخه ای در بازار کالاها نیز ممکن است نقش داشته باشد. صرف نظر از اینکه قیمت در نهایت چگونه تعیین می‌شود، بر اساس استفاده از آن در سوخت‌ها و کالاهای مصرفی بی‌شماری، به نظر می‌رسد که نفت همچنان در آینده قابل پیش‌بینی تقاضای بالایی داشته باشد.



خلاصه

• مانند بسیاری از کالاها، محرک اصلی قیمت نفت، عرضه و تقاضا در بازار است.

• هزینه استخراج و تولید نفت نیز عامل مهمی است.

• بازارهای نفت متشکل از دلالانی هستند که روی حرکت قیمت ها شرط بندی می کنند و عواملی که ریسک تولید یا مصرف نفت را محدود می کنند.

• عرضه نفت تا حدودی توسط کارتلی از کشورهای تولیدکننده نفت به نام اوپک کنترل می شود.

• تقاضای نفت توسط همه چیز از بنزین برای خودروها و سفرهای هواپیمایی گرفته تا تولید برق تامین می شود.

تراز تجاری (BOT)

تراز تجاری (BOT) چیست؟
تراز تجاری (BOT) تفاوت بین ارزش صادرات یک کشور و ارزش واردات یک کشور برای یک دوره معین است. تراز تجاری بزرگترین جزء تراز پرداخت های یک کشور (BOP) است. گاهی اوقات تراز تجاری بین کالاهای یک کشور و تراز تجاری بین خدمات آن کشور به عنوان دو رقم مجزا از هم متمایز می شود.
تراز تجاری به تراز تجاری، تراز تجاری بین المللی، تراز تجاری یا خالص صادرات نیز گفته می شود.

فرمول محاسبه BOT را می توان به عنوان ارزش کل صادرات منهای ارزش کل واردات آن ساده کرد. اقتصاددانان از BOT برای اندازه گیری قدرت نسبی اقتصاد یک کشور استفاده می کنند. کشوری که از نظر ارزشی بیشتر از صادرات خود کالا و خدمات وارد می کند دارای کسری تجاری یا تراز تجاری منفی است. برعکس، کشوری که بیشتر از واردات کالا و خدمات صادر می کند، دارای مازاد تجاری یا تراز تجاری مثبت است.
کشورهایی وجود دارند که تقریباً مطمئن هستند که کسری تجاری در آنها رخ خواهد داد. به عنوان مثال، ایالات متحده، که در واقع، کسری تجاری یک اتفاق اخیر نیست. در واقع، این کشور از دهه 1970 دارای کسری تجاری مداوم بوده است. در طول ب />یشتر قرن نوزدهم، این کشور کسری تجاری نیز داشت (بین سال‌های 1800 و 1870، ایالات متحده به جز سه سال، کسری تجاری داشت). برعکس، مازاد تجاری چین حتی با کاهش تجارت جهانی توسط این بیماری همه گیر افزایش یافته است. در ژوئیه 2020، چین 110 میلیارد دلار مازاد کالاهای تولیدی از 230 میلیارد دلار صادرات تولید کرد - بنابراین حتی با احتساب قطعات وارداتی، چین به صادرات 2 دلاری کالاهای تولیدی برای هر کالای تولیدی که وارد می‌کند نزدیک می‌شود.
مازاد یا کسری تجاری همیشه یک شاخص قابل قبول برای سلامت اقتصاد نیست و باید در چارچوب چرخه تجاری و سایر شاخص های اقتصادی در نظر گرفته شود. به عنوان مثال، در شرایط رکود ، کشورها ترجیح می دهند برای ایجاد شغل و تقاضا در اقتصاد صادرات بیشتری داشته باشند. در زمان توسعه اقتصادی ، کشورها ترجیح می دهند بیشتر وارد کنند تا رقابت قیمتی را تقویت کنند، که تورم را محدود می کند.
در سال 2019، آلمان بیشترین مازاد تجاری را از نظر تراز حساب جاری داشت. ژاپن از نظر بیشترین مازاد تجاری در رتبه دوم و چین در رتبه سوم قرار گرفتند. برعکس، ایالات متحده حتی با وجود جنگ تجاری مداوم با چین، بیشترین کسری تجاری را داشت و بریتانیا و برزیل در رتبه های دوم و سوم قرار گرفتند.

محاسبه تراز تجاری (BOT)
به عنوان مثال، ایالات متحده در آگوست 2020, 239 میلیارد دلار کالا و خدمات وارد کرد اما تنها 171.9 میلیارد دلار کالا و خدمات به سایر کشورها صادر کرد. بنابراین، در ماه اوت، ایالات متحده تراز تجاری - 67.1 میلیارد دلار یا 67.1 میلیارد دلار کسری تجاری داشت .
کشوری با کسری تجاری بزرگ برای پرداخت هزینه کالاها و خدمات خود پول قرض می کند، در حالی که کشوری با مازاد تجاری زیاد به کشورهای دارای کسری وام وام می دهد. در برخی موارد، تراز تجاری ممکن است با ثبات سیاسی و اقتصادی یک کشور مرتبط باشد، زیرا نشان دهنده میزان سرمایه گذاری خارجی در آن کشور است.
اقلام بدهی شامل واردات، کمک های خارجی، هزینه های داخلی در خارج از کشور و سرمایه گذاری های داخلی در خارج از کشور است. اقلام اعتباری شامل صادرات، مخارج خارجی در اقتصاد داخلی و سرمایه گذاری خارجی در اقتصاد داخلی است. با کم کردن اقلام اعتباری از اقلام بدهکار، اقتصاددانان به کسری تجاری یا مازاد تجاری برای یک کشور معین در دوره یک ماه، یک چهارم یا یک سال می رسند.

خلاصه
• تراز تجاری (BOT) تفاوت بین ارزش واردات و صادرات یک کشور برای یک دوره معین است و بزرگترین جزء تراز پرداخت های یک کشور (BOP) است.
• کشوری که از نظر ارزشی بیشتر از صادرات خود کالا و خدمات وارد می کند دارای کسری تجاری است در حالی که کشوری که بیشتر از واردات کالا و خدمات صادر می کند مازاد تجاری دارد.
• در سال 2019، آلمان بیشترین مازاد تجاری را داشت و به دنبال آن ژاپن و چین قرار داشتند در حالی که ایالات متحده بیشترین کسری تجاری را داشت، حتی با وجود جنگ تجاری مداوم با چین، که بریتانیا و برزیل را شکست داد.

نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی

نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی چیست؟


نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی معیاری از درآمد مالیاتی یک کشور نسبت به اندازه اقتصاد آن است که با تولید ناخالص داخلی (GDP) اندازه گیری می شود. این نسبت نگاه مفیدی به درآمد مالیاتی یک کشور ارائه می دهد زیرا مالیات بالقوه را نسبت به اقتصاد نشان می دهد. همچنین دیدی از جهت کلی سیاست مالیاتی یک کشور و همچنین مقایسه بین‌المللی بین درآمدهای مالیاتی کشورهای مختلف را ممکن می‌سازد.


درک نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی


مالیات معیاری حیاتی برای توسعه و حکومت یک کشور است. نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی برای تعیین اینکه دولت یک کشور چقدر منابع اقتصادی خود را هدایت می کند استفاده می شود. درآمدهای مالیاتی بالاتر به این معنی است که یک کشور می‌تواند برای بهبود زیرساخت‌ها، بهداشت، و آموزش هزینه بیشتری بپردازد که کلید چشم‌انداز بلندمدت اقتصاد و مردم یک کشور است.


سیاست مالیاتی و توسعه اقتصادی


بر اساس گزارش بانک جهانی، درآمدهای مالیاتی بیش از 15 درصد از تولید ناخالص داخلی (GDP) یک کشور عنصر کلیدی برای رشد اقتصادی و در نهایت کاهش فقر است. این سطح از مالیات تضمین می کند که کشورها پول لازم برای سرمایه گذاری در آینده و دستیابی به رشد اقتصادی پایدار را دارند. کشورهای توسعه یافته به طور کلی نسبت به مراتب بالاتری دارند. میانگین در میان اعضای سازمان همکاری و توسعه اقتصادی 33.8 درصد در سال 2019 بود.


طبق یک نظریه، با توسعه یافتگی اقتصادها و افزایش درآمد، مردم عموماً شروع به تقاضای خدمات بیشتری از دولت می کنند، چه در مراقبت های بهداشتی، حمل و نقل عمومی یا آموزش. به عنوان مثال، این توضیح می دهد که چرا نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی در سال 2019 در اتحادیه اروپا، به طور متوسط 41.4 درصد، بسیار بیشتر از آسیا و اقیانوسیه است، جایی که نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی از 11.9 درصد متغیر است. در اندونزی به 35.4٪ در نائورو (و اکثر کشورها نسبتی به بالاتر از میانگین OECD 33.8٪ نداشتند).





نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی


جهت سیاست مالیاتی


سیاستگذاران از نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی برای مقایسه دریافت‌های مالیاتی سال به سال استفاده می‌کنند، زیرا نسبت به مقادیر ساده نسبت افزایش و کاهش درآمد مالیاتی را نشان می‌دهد. درآمدهای مالیاتی ارتباط نزدیکی با فعالیت های اقتصادی دارد که در دوره های رشد اقتصادی سریع تر افزایش می یابد و در دوران رکود کاهش می یابد. به عنوان درصد، درآمدهای مالیاتی عموماً سریعتر از تولید ناخالص داخلی افزایش و کاهش می یابد، اما این نسبت باید بدون نوسانات شدید رشد، نسبتاً ثابت بماند.


با این حال، در موارد تغییرات قابل توجه در قوانین مالیاتی یا در طول رکود شدید اقتصادی، این نسبت می تواند به طور چشمگیری تغییر کند. به عنوان مثال، بر اساس گزارش OECD، نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی ایالات متحده بیش از هر عضو دیگر OECD در سال 2018 کاهش یافت. این بیشتر نتیجه کاهش مالیات 1.5 تریلیون دلاری بود که توسط رئیس جمهور سابق دونالد ترامپ در سال 2017 امضا شد.


نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی در ایالات متحده از 28.3 درصد در سال 2000 به 24.5 درصد در سال 2019 کاهش یافته است. در مدت مشابه، میانگین OECD در سال 2019 کمی بالاتر از سال 2000 بود (33.8 درصد در مقایسه با 33.3 درصد).


ایالات متحده از نظر نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی در سال 2019 در بین 37 کشور OECD در رتبه 32 قرار گرفت .





در میان سیاست گذاران و اقتصاددانان، هیچ گاه بر سر بهترین سیاست مالیاتی برای رشد اقتصادی اتفاق نظر وجود نداشته است. در یک طرف کسانی هستند که معتقدند افزایش نرخ های مالیاتی باعث ایجاد درآمد شدید و حل مشکل بدهی ایالات متحده خواهد شد. برعکس، کسانی هستند که معتقدند افزایش مالیات ایده بدی است و کاهش نرخ ها با تحریک اقتصاد باعث افزایش درآمد می شود.


سوالات متداول نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی


نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی چیست؟


نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی، نسبت درآمد مالیاتی یک کشور در مقایسه با تولید ناخالص داخلی (GDP) آن کشور است. این نسبت به عنوان معیاری برای اینکه دولت چگونه منابع اقتصادی یک کشور را کنترل می کند استفاده می شود. نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی با تقسیم درآمد مالیاتی یک دوره زمانی خاص بر تولید ناخالص داخلی محاسبه می شود.


آیا تولید ناخالص داخلی شامل درآمد مالیاتی می شود؟


درآمد مالیاتی شامل درآمدهای جمع آوری شده از مالیات بر درآمد و سود، سهم تامین اجتماعی، مالیات بر کالاها و خدمات، مالیات بر حقوق و دستمزد و مالیات بر مالکیت و انتقال اموال است. کل درآمد مالیاتی بخشی از تولید ناخالص داخلی یک کشور در نظر گرفته می شود. به عنوان درصدی از تولید ناخالص داخلی، کل درآمد مالیاتی نشان دهنده سهمی از تولید یک کشور است که توسط دولت از طریق مالیات جمع آوری می شود.


نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی خوب چیست؟


به گفته بانک جهانی، نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی 15 درصد یا بالاتر، رشد اقتصادی و در نتیجه کاهش فقر را در بلندمدت تضمین می کند.


نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی در ایالات متحده از 28.3 درصد در سال 2000 به 24.5 درصد در سال 2019 کاهش یافته است .


چگونه می توانم درآمد مالیاتی را به عنوان درصدی از تولید ناخالص داخلی ترسیم کنم؟


بانک جهانی نمودارهای خطی ارائه می دهد که درآمد مالیاتی را به عنوان درصدی از تولید ناخالص داخلی از سال 1972 تا 2019 برای کشورها و اقتصادهای منتخب منعکس می کند. مقادیر روی محور افقی (محور x) سال هستند. مقادیر روی محور عمودی (محور y) نشان دهنده درصد (درآمد مالیاتی در مقایسه با تولید ناخالص داخلی) است. نقاط داده رسم شده تغییر این مقادیر را در طول زمان نشان می دهد.


آیا درآمد مالیاتی و تولید ناخالص داخلی رابطه مستقیمی با هم دارند؟


تغییرات در سطح مالیات در یک کشور یا یک اقتصاد نیز بر سطح فعالیت اقتصادی آن (و بنابراین، تولید ناخالص داخلی آن) تأثیر می گذارد. تحقیقات گسترده ای در مورد رابطه بین سیاست مالیاتی، مشاغل و رشد اقتصادی توسط ادارات و سازمان های دولتی، اتاق های فکر و محققان در دانشگاه و بخش خصوصی انجام شده است.


سوال اصلی که این تحقیق به دنبال پاسخ به آن است این است: آیا نرخ مالیات منجر به رشد اقتصادی یا انقباض اقتصادی (شغل بیشتر در مقابل مشاغل کمتر) می شود؟ تولید ناخالص داخلی معمولا بهترین معیار رشد اقتصادی، به ویژه تولید ناخالص داخلی واقعی (که معیاری برای تولید ناخالص داخلی تعدیل شده با تورم است) در نظر گرفته می شود.


نرخ مالیات برای یک خانواده آمریکایی با درآمد متوسط در دراز مدت نسبتاً ثابت مانده است. برای مثال، در سال 1947 حدود 21 درصد بود و تا اواسط دهه 1960 در آنجا باقی ماند، زمانی که بین 16 تا 19 درصد کاهش یافت. نرخ ها از اواسط دهه 1960 تا اواسط دهه 1990 تقریباً در محدوده 16 تا 19 درصد باقی ماندند. از سال 2002 تا 2015، این نرخ در حدود 15.5٪ باقی مانده است. در سال 1947 تولید ناخالص داخلی ایالات متحده 243 میلیارد دلار بود. تا سال 2017، تولید ناخالص داخلی ایالات متحده به حدود 18905 میلیارد دلار رسید، علیرغم اینکه نرخ مالیات در این دوره زمانی نسبتاً ثابت باقی مانده بود.


علاوه بر این، تقریباً 11 دوره رکود در این بازه زمانی وجود داشت. از این منظر، نرخ‌های مالیات بر خانواده‌های آمریکایی متوسط تأثیر معناداری بر تولید ناخالص داخلی در این دوره زمانی نداشت.


در حالی که درست است که افزایش یا کاهش مالیات ها (و درآمدهای مالیاتی) بر رشد اقتصادی تأثیر می گذارد، به وضوح عوامل دیگری وجود دارند که بیشتر به جهت گیری اقتصاد کمک می کنند (از جمله، اما نه محدود به، نرخ بهره تعیین شده توسط فدرال). ذخیره و پیشرفت های تکنولوژیکی گسترده تر در نیروی کار).


رتبه ایالات متحده از نظر درآمد مالیاتی به عنوان درصد تولید ناخالص داخلی کجاست؟


ایالات متحده از 37 کشور OECD از نظر نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی در سال 2019 در رتبه 32 قرار گرفت. در سال 2019، نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی ایالات متحده 24.5٪ بود (میانگین OECD در سال 2019 33.8٪ بود. . در سال 2018، ایالات متحده همین رتبه را داشت: از نظر نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی، از بین 37 کشور OECD، 32ام بود.


کدام کشورها بیشترین و کمترین بار مالیاتی را به عنوان درصد تولید ناخالص داخلی دارند؟


فرانسه بالاترین بار مالیاتی را به عنوان درصد تولید ناخالص داخلی با 46.2 درصد دارد. دانمارک (46%)، بلژیک (44.6%)، سوئد (44%) و فنلاند (43.3%) نیز نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی بسیار بالایی دارند. کویت با 1.4 درصد کمترین بار مالیاتی را به عنوان درصد تولید ناخالص داخلی دارد.


رتبه ایالات متحده تا آنجا که درآمد مالیاتی شرکت ها به عنوان درصدی از تولید ناخالص داخلی است؟


در مقایسه با سایر اقتصادهای مشابه، ایالات متحده درآمدهای مالیاتی کمتری جمع آوری می کند. به عنوان مثال، در سال 2019، درآمد مالیاتی شرکت های ایالات متحده تنها 1٪ از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می داد. در میان کشورهای گروه 7 (G7) - ژاپن (4.2٪)، کانادا (3.8٪)، بریتانیا (2.5٪)، فرانسه (2.2٪)، آلمان (2.0٪) و ایتالیا (1.9٪) - شرکت های آمریکایی درآمد مالیات بر درآمد کمترین است.، 1٪. کشورهای G7 یک گروه غیررسمی از دموکراسی های ثروتمند هستند. سران دولت های این کشورها (به اضافه نمایندگان اتحادیه اروپا) در اجلاس سالانه G7 ملاقات می کنند.


در اواخر دهه 1960، نرخ مالیات شرکت های فدرال ایالات متحده به بالاترین حد خود رسید. از آن زمان تا کنون روند کاهشی داشته است. در واقع، نرخ مالیات فعلی برای شرکت ها کمتر از نصف اندازه آن در دهه های 1950 و 60 است.


آیا افزایش مالیات می تواند به اقتصاد کمک کند؟


در کوتاه مدت (یک یا دو سال آینده)، کاهش مالیات ها راهی موثر برای افزایش تقاضا در اقتصاد است. این به این دلیل است که مصرف کنندگان درآمد قابل تصرف بیشتری دارند و مشاغل پول بیشتری برای استخدام کارفرمایان و سرمایه گذاری در تجارت خود دارند. کاهش مالیات حقوق کارگران را افزایش می دهد. کاهش مالیات همچنین جریان نقدی پس از مالیات شرکت ها را افزایش می دهد. کسب‌وکارها می‌توانند از این جریان نقدی اضافی برای پرداخت سود سهام و گسترش فعالیت‌ها استفاده کنند و می‌توانند استخدام و سرمایه‌گذاری را جذاب‌تر کنند. افزایش مالیات نتیجه معکوس دارد.


در درازمدت، کاهش مالیات می‌تواند افراد را ترغیب به کار بیشتر کند، کارگران کم‌ماهر بیشتری را وارد نیروی کار کند، پس‌انداز را تشویق کند، شرکت‌ها را به سرمایه‌گذاری داخلی (و نه بین‌المللی) و ایجاد ایده‌های جدید از طریق تحقیق تشویق کند. با این حال، کاهش مالیات در بلندمدت نیز می تواند با افزایش کسری، رشد اقتصادی را کاهش دهد. علاوه بر این، اگر کاهش مالیات باعث افزایش درآمد کارگران پس از مالیات شود، ممکن است کمتر کار کنند و این می تواند بر عرضه تأثیر منفی بگذارد.


تجزیه و تحلیل چگونگی تأثیر افزایش مالیات بر اقتصاد دشوار است زیرا تغییرات سیاست هرگز در خلاء اتفاق نمی افتد - عوامل متعددی وجود دارند که به رشد اقتصادی کمک می کنند (یا برعکس)، بنابراین جدا کردن اثرات افزایش (یا کاهش) دشوار است. ) مالیات. با این حال، داده های تاریخی نشان می دهد که مالیات های بالاتر با رشد اقتصادی و ایجاد شغل سازگار است. اگر سیاستگذاران از درآمد حاصل از افزایش مالیات برای کاهش کسری بودجه استفاده کنند، می تواند برای اقتصاد بسیار مثبت باشد.


حمایت مالی شد


استراتژی هایی برای کمک به به حداکثر رساندن درآمد


یک رویکرد استراتژیک برای سرمایه گذاری می تواند به شما کمک کند تا درآمد بازنشستگی خود را به حداکثر برسانید و در عین حال مالیات سرمایه گذاری خود را به حداقل برسانید. بدون کمیسیون و هیچ انگیزه مالی، Vanguard Personal Advisor Services® می‌تواند یک برنامه هدفمند برای کمک به شما در انجام این کار ایجاد کند. همچنین با هزینه کم به خدمات شخصی دسترسی خواهید داشت. درباره نحوه دسترسی به مشاوره مالی شخصی و شروع گفتگو بیشتر بیاموزید .








خلاصه


• نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی معیاری از درآمد مالیاتی یک کشور نسبت به اندازه اقتصاد آن کشور است.


• این نسبت با سایر معیارها برای تعیین اینکه دولت یک کشور چقدر منابع اقتصادی خود را از طریق مالیات هدایت می کند، استفاده می شود.


• کشورهای توسعه یافته معمولاً نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی بالاتری نسبت به کشورهای در حال توسعه دارند.


• درآمدهای مالیاتی بالاتر به این معنی است که یک کشور می‌تواند برای بهبود زیرساخت‌ها، بهداشت، و آموزش هزینه بیشتری بپردازد که کلید چشم‌انداز بلندمدت اقتصاد و مردم یک کشور است.


• بر اساس گزارش بانک جهانی، درآمدهای مالیاتی بیش از 15 درصد از تولید ناخالص داخلی (GDP) یک کشور عنصر کلیدی برای رشد اقتصادی و در نهایت کاهش فقر است.